Vikan - 14.11.1991, Blaðsíða 7

VIKAN RÆÐIR VIÐ TVÆR MÆÐUR SEM MISST HAFA BORN SIN AF VÖLDUM VÖGGUDAUÐA
■ Kjaftasögumar fóru strax
í gang í bœnum og innan
skamms voru margar
skýringar komnar ó dauða
barnsins. Það var alveg
hrikalegt. Fólk hringdi í mig
fró Reykjavík og hafði frétt
hitt og þetta sem var fjarri
raunveruleikanum.
#
(j
u
M
Steinvör ásamt dóttur sinni, Brynju, sem bíöur þess nú með eftirvæntingu að eignast lítið systkin á nýjan leik.
innan fjögurra eða fimm daga og unnt yrði að
jarða hann ekki síðar en viku eftir andlátið. Það
liðu samt einir ellefu eða tólf dagar því það var
ekkert flogið í nokkra daga vegna erfiðra
veðurskilyrða. Mér fannst mjög leiðinlegt að
þurfa að fresta jarðarförinni. Við krufninguna
kom ekkert það í Ijós sem skýrt gæti atburðinn,
það staðfesti aðeins að um skyndidauða eða
vöggudauða væri að ræða. Það kom til dæm-
is ekkert fram sem benti til þess að barnið
hefði verið flogaveikt og kafnað í svefni af
þeim sökum.
Mér þótti ákaflega skrítið að fylgja rúmlega
ársgömlu barni mínu til grafar og tilfinningar
mínar voru blendnar þann dag. Hann var jarð-
aður hjá ömmu minni sem dáið hafði tveimur
árum áður. Kistan hans var látin ofan á
hennar.
Ég flutti mjög fljótlega inn á heimili föður
míns og stjúpmóður. Bróðir minn kom líka að
sunnan, okkur til halds og trausts. Það var
sannarlega gott að hafa allt sitt besta fólk hjá
sér á meðan þetta gekk yfir. Þetta voru mjög
erfiðar aðstæður og í fyrstu var mikil togstreita
á milli okkar dagana fram að jarðarför. Þetta
var svo mikil bið og allt eitthvað svo öfugsnúið.
Það var samt enginn að gráta yfir mér og þau
létu mig ekkert gráta og mér þótti það mjög
gott - ég varð bara sterkari fyrir vikið.
Kjaftasögurnar fóru strax í gang í bænum og
innan skamms voru margar skýringar komnar
á dauða barnsins. Það var alveg hrikalegt.
Fólk hringdi í mig frá Reykjavík og hafði frétt
hitt og þetta sem var fjarri raunveruleikanum.
Sumum fannst einkennilegt að ég skyldi fara
Frh. á bls. 10
23.TBL. 1991 VIKAN 7