Vikan - 14.11.1991, Blaðsíða 94

LÍNEY LAXDAL PÝDDI
ÞEIR ERU BESTU VINIR
Alexandra og simpansinn
alast upp saman og
báöum finnst gaman.
Alexandra er tveggja ára og
henni finnst ekkert leiðinlegt
aö leikfélagi hennar geti fleira
en hún. Hann getur til dæmis
sveiflað sér í Ijósakrónum og
nælt í leikföngin hennar á und-
an henni með löngum loðnum
handleggjunum. Hann hoppar
líka og skrækir ef hann fær
ekki vilja sínum framgengt.
Þótt Ola sé simpansaungi er
ekki mikill munur á þeim, alla
vega ekki í augum Alexöndru,
hún lítur á hann sem bróður
sinn. Ola er nefnilega jafnstór
og jafnþungur og hún. Þau
leika sér saman allan daginn
Hin tveggja ára Alexandra er hæstánægð með hinn loðna leikfélaga
sinn úr dýragarðinum.
og finna stöðugt upp á ein-
hverju nýju. Rétt eins og önnur
systkin slást þau um eignar-
réttinn á ákveðnum leikföng-
um, en fallast síöan í faðma
og sættast skömmu síðar.
Ola er samt aðeins til láns á
heimilinu en það veit Alex-
andra ekkert um. Móðir Ola dó
í dýragarðinum og Ola var
komið í fóstur, annars hefði
hann ekki lifað af. Dag frá degi
stækkar hann og verður bráð-
um komið fyrir í dýragarðinum
aftur. Til að venja hann við er
hann lokaður inni einu sinni á
dag með öðrum simpönsum
og sem betur fer I ítur út fyrir að
það muni ganga vel að láta
hann venjast dýragarðslífinu á
ný.
Alexandra mun þó aldrei
gleyma sínum besta og fyrsta
vini.
94 VIKAN 23. TBL. 1991