Vikan - 14.11.1991, Síða 82

Frh. af bls. 30
þess aö lemja húðimar heldur
blandar inn í leik sinn alls kon-
ar öðrum tólum, svo sem
„maracas", sem hann notar í
stað kjuðanna.
„Fyrir okkur er þetta eðlileg-
ur stíll en fyrir öðrum kannski
ekki því það er alls ekki al-
gengt að trommarar noti „mar-
acas“ til að slá húðirnar með.
Við erum bara þrír og höfum
þar af leiðandi ekki annan á-
sláttarleikara. Því verður
trommarinn bara að gera
þetta."
- Eru nýju lögin ykkar frá-
brugðin þeim eldri á einhvern
hátt?
„Þau eru ef til vill melódísk-
ari og unnin af meiri fag-
mennsku en áður. Samt von-
um við að fólki líki þau. Þess
eru þó dæmi að um leið og
fagmennskan eykst missi lög-
in einhvern veginn sjarmann.
Það má passa sig á tækninni
því hún getur gert manni mikla
skráveifu," segir P-K.
STÚDÍÓVINNAN ER
MARTRÖÐ
- Þegar hljómsveit gefur út
nýja þlötu er það yfirleitt talin
besta plata sveitarinnar. Er
það þannig með ykkur, verður
nýja platan sú besta?
Asko verður á undan „litla“
bróður að svara: „Þegar við
erum búnir að gera plötu hata
ég hana yfirleitt. Það er alltaf
eitthvað sem manni finnst að
og vildi gera betur en það er
ekki endalaust hægt að
standa í plötugerð. Við vinnum
líka svo ofsalega hægt og
erum endalaust að prófa
eitthvað nýtt þannig að það er
kannski ekkert skrítið að mað-
ur sé orðinn leiður á plötunni
þegar hún kemur loksins út.
Yfirleitt finnst okkur hræðilegt
að vera í stúdíói og á meðan
við vorum að taka upp nýju
plötuna reyndum við að spila
vel og vera penir. Það bara
gekk ekki. Stundum hreinlega
misþyrmdum við lögunum en
þá gerðist það kannski að lag-
ið varð betra fyrir vikið, þannig
að þetta var ekki að öllu leyti
hræðilegt. Samt sem áður er
hrikaleg reynsla fyrir okkur að
vera í hljóðveri mánuðum
saman og við erum ekki búnir
með þlötuna ennþá. Við fáum
líka stundum martraðir út af
þessul"
Þeir semja lögin í samvinnu.
Einn þeirra fær kannski hug-
mynd að laglínu, aðrir bæta
við og smám saman verður til
lag. Sama má segja um text-
ana en þeir fjalla meðal ann-
ars um daglegt líf í Finnlandi
og vonbrigði ( ástum. Þeir
semja textana á alþýðumáli og
segja að það sé ekki mikið um
Ijóðrænu í þeim. Snúum okkur
frá textunum yfir í finnsku rokk-
senuna.
- Hvernig er staðan í
finnsku rokki núna?
„Megineinkennið er að við
eigum nokkrar mjög vinsælar
hljómsveitir og þær eru eigin-
lega risar á markaðnum. Svo
er mikið af ungum, efnilegum
sveitum sem gefa út hjá óháð-
um merkjum. Markaðurinn
skiptist eiginlega á milli hinna
stóru og smáu og það eru alls
konar stefnur í gangi. Það nýj-
asta er að við höfum nú eign-
ast mjög vinsæla þjóðlaga-
sveit, VERTINA. Hún hefur
meöal annars spilað á
WOMAD.“ (World of Music,
Arts and Dance er hátíðin sem
Peter Gabriel stendur nærri.
Innsk. GHÁ).
BLESS, SYKURMOLARN-
IR OG LANGI SELI OG
SKUGGARNIR GÓÐAR
SVEITIR
- Hvað um íslenskt rokk, haf-
ið þið kynnt ykkur það?
„Já, við höfum heyrt í nokkr-
um sveitum sem okkur finnst
góðar, til dæmis Bless og
Langi Seli og skuggarnir. Ekki
má gleyma Sykurmolunum og
svo heyrðum við í hljómsveit
sem lék gamla rokkslagara,
svo sem Wild Thing.“ Hér eiga
þeir bræður við Sniglabandið
og ég útskýri fyrir þeim að sú
sveit hafi orðið til upp úr Bif-
hjólasamtökum lýðveldisins.
P-K spyr í framhaldi af því
hvort þeir eigi Harley David-
son mótorhjól og Asko spyr
hvort þetta séu einhvers konar
Vítisenglar (Hell's Angels). Ég
svara því til að sumir þeirra
eigi Harley hjól en þeir séu al-
veg örugglega stilltari og hafi
betri ímynd en Vítisenglarnir
bandarísku. Þar með er for-
vitni Asko og P-K svalað.
Ég spyr hvort þeir telji að ís-
lensk rokktónlist hafi einhverja
sérstöðu og þeir segja að hér
á landi skapist sérstaða tón-
listarinnar kannski vegna þess
að landið sé eyja og ekki búi
hér mikið af fólki. Hér finnst
þeim líka áberandi hvað tón-
listarmenn séu jákvæðir í garð
annarra tónlistarmanna. í
Finnlandi segja þeir að af-
staða tónlistarmanna innbyrð-
is sé mjög neikvæö, til dæmis
tali þungarokkari ekki við
rokkabillígæja og öfugt. Þetta
endursþegli að hver vilji vera í
sínu horni. Þeir segja einnig
að afstaða fólksins til daglegs
lífs sé líka mjög neikvæð. Þeim
finnst þetta ekki áberandi hér
og þeim hefur liðið mjög hér.
„Fyrir okkur er dvölin hérna
eins og sumarleyfi, allt annað
en til dæmis í Frakklandi þar
sem við þurftum að hanga í
rútum meira eða minna. Mjög
leiðinlegt. Hér slöppum við
virkilega af og njótum þess að
vera hérna.“
GRUNDVÖLLUR FYRIR
FINNSK-ÍSLENSKUM
ROKKSAMSKIPTUM
Það berst í tal að hér hafi ný-
lega verið mikið af frönskum
listamönnum og þegar þeir
heyra nafnið Les Satellites
segja þeir mér að þeir hafi spil-
að með þeirri hljómsveit í
Frakklandi og haft sömu fram-
kvæmdastjórn og hún - á
meðan þeir voru úti. Telja þeir
að hægt væri að koma á
finnsk-fslenskum rokksam-
skiptum?
„Alveg örugglega og við vit-
um um helling af finnskum
hljómsveitum sem eru meira
en fúsar til þess að koma
hingað. Við gætum örugglega
talið upp tíu núna strax. Þær
væru líka til í að gera þetta fyr-
ir lítinn pening. Það er nefni-
lega ekki svo algengt að
finnskar hljómsveitir fái tæki-
færi til að spila erlendis. Okkur
Ifst mjög vel á þetta."
Þeir voru að fara f hljóðprufu
og því var kominn tími til að
slíta samtalinu. Heima í Finn-
landi bíður þeirra tónleikaferð,
lítil að vísu, síðan það erfiða
verkefni að klára plötuna og
finna nafn á hana.
„Úff, það gæti orðið ein
martröðin enn,“ segja þeir
Asko og P-K í hljómsveitinni
22 Pisterpirkko. Espe tromm-
ari var að stilla trommurnar.
Alltaf sömu vandræðin með
þessa trommara. □