Vikan - 23.01.1992, Side 8

gestunum boðið til Norðurstofu, sem aðeins
var notuð við hátíðlegustu tækifæri. Þarna
voru þeim bornar bestu veitingar en þegar
drossían góða renndi úr hlaði, suður tröðina,
var ég tekinn og rassskelltur fyrir mitt ósvífna
æði, veiðiþjófnað og vondar lygar. Raunar hitti
ég Ásgeir forseta síðar, þegar ég var leiðsögu-
maður við Laxá í Aðaldal, en ég fann mig nú
ekki sérlega knúinn til að rifja þessa sögu uþþ
svo ég lét kyrrt liggja."
„OG ÉG ÁKVAÐ AÐ
VERÐA LISTMÁLARI“
- Þú talar mest um útivirkni af ýmsum
toga. Lastu aldrei stafkrók, fyrir utan
kannski nauðsynjalestur i skólabókum?
„Nei, það getur ekki heitið. Ég hef aldrei ver-
ið neinn lestrarhestur; helst ég læsi Ijóð eftir
ýmsa höfunda. Amma hélt svolítið að mér Ijóð-
um því hún var Ijóðelsk í betra lagi. Ég hef
helst lesið húnvetnska ættfræði og svo ætt-
fræði hrossa. Húnvetningar eru hið sanna
aristókratí í þessu landi, mikið fólk og magnað
í gerð sinni." Óli G. horfir ögrandi á blaða-
manninn eins og hann vilji segja - vefengdu
þetta ef þú þorir. Blaðamaðurinn hefur ráð
undir rifi hverju og segir honum snarlega frá
bræðrunum fimm, náfrændum sínum, bænd-
um í Húnvatnssýslu og ögrunin hverfur úr svip
viðmælandans.
„Ég verð líka að segja þér eitt sem gerðist í
Húnavatnssýslunni; þar fékk ég staðfestingu á
því að það væri eitthvað afar sérstakt við það
að vera listmálari. Mig hafði nú reyndar grunað
það frá smábarnsaldri en þegar ég var sendur
sem burðarkarl með Eyjólfi Eyfells þá sann-
færðist ég fyrir lífstíö. Þarna fórum við inn að
Jökulstöðum, karlinn sat og málaði og drakk
Drabuie. Bændurnir báru í hann brennivín og
létu mikið með hann. Og ég ákvað að verða
listmálari.“
- Komu hæfileikar þar ekkert við sögu,
að þínu mati?“
„Hæfileikar? Ég hef aldrei efast um að ég
hefði hæfileika. Frá barnsaldri teiknaði ég ætíð
mikið og sem dæmi get ég sagt þér að ef
amma þurfti að hafa mig góðan einhverja
stund lét hún mig teikna eða þá hún teiknaði
handa mér dýr að sauma út. Og enn í dag
gætir fuglanna hennar ömmu í málverkunum
mínum. Ég er ekkert að fínisera þá eða pússa
til; ekki fuglana hennar ömmu. Þeir fá að vera
eins og þeir eru, þar sem þeir birtast."
Hann situr svo merkilega kyrr þessi maður,
alls ólíkur mörgum sem aka sér til og eru sífellt
að skipta um stellingar við hverja spurningu.
Kannski er það vegna þess hve lítið þarf að
spyrja hann. Og samt er spurt.
FALLEINKUNNIR OG EIGINKONAN
- En menntavegurinn?
„Það var lagt upp í MA að hefðbundnum
norðlenskum hætti en ég er ekki með því að
segja að leiðin hafi legið bein og breið fyrir fót-
um mér. Mér tókst að falla illyrmislega í frönsk-
unni og svo stærðfræðinni, svo ég er þaul-
kunnugur því að lesa upp og endurtaka próf.
Skólameistari, sá ágæti maður Þórarinn
Björnsson, boðaði mig til sín á beinið og sagði
mér föðurlega að hann vissi fullvel að skólinn
væri mér bara eins og fimmta hobbíið en hins
vegar gæti ég vel lokið þessu af ef ég kærði
mig um. Það mun hafa verið eitthvað nálægt
„Ég hef alla tið verið mikill fagurkeri... “
##Ég set samasemmerki
á milli margra þessara
rauðsokkalcvenna sem
ekki snyrta sig og eru
klepróttar og illa hirts
hests sem stendur
klepróttur í stíu sinni##
##Ég hellti mér sem sagt
á ffullt í mólverkiÓ,
hestana og tamningarn-
ar, um leið og ég var
laus við frímerkjalímiÓ
og peningana##
##Ég trúi því að líffs-
hlaupiÓ sé meira eða
minna ókvarðað
ffyrirfram. Við fæðumst
inn í ókveðið mynstur og
getum róðið þar ýmsum
smóotriðum en heildar-
stefnan er mörkuð fró
upphafi##
því þegar ég var við það að nenna þessu ekki
lengur. Hins vegar græddi ég talsvert á þess-
um föllum, svona þegar upp var staðið. Senni-
lega hefði ég ekki kynnst konunni minni ef ég
hefði ekki lent í þessu veseni með falleinkunn-
irnar. Annars var ég raunar búinn að sjá hana
áður en ég kynntist henni en áttaði mig ekki á
því fyrr en mér var bent á það í brúðkaupinu
okkar."
- NÚ?
„Það var þannig að við vorum á ferð hérna
fyrir austan nokkrir félagar á leiö inn á Mý-
vatnsöræfi og komum við í sjoppunni við Ein-
arsstaði í Reykjadal. Við vorum hver öðrum
hressari og félögum mínum þótti svo upplagt
að bekkjast við litla, fallega stúlku sem þarna
var og aukinheldur í rauðri peysu. Þeir létu illa
og voru með alls kyns kerskni. Þegar við vor-
um svo komnir aftur upp í bílinn, sem var
Dodge Weapon, sagði ég upp úr eins manns
hljóði: Bölvaðir drullusokkar getið þið verið að
láta svona við þessa fallegu stúlku. Vitið þið
ekki að þetta er konuefnið mitt? Þessa minntist
ég svo ekki aftur fyrr en frændi hennar, sem
hafði verið með í ferðinni, minnti mig á þetta á
brúðkaupsdaginn. Hann hafði þá tengt atburð-
ina í huga sér.“
- Þetta leiðir auðvitað hugann að ást-
inni. Hvað um hana á menntaskólaárun-
um?
„Ástina? Ég var svo upptekinn af æfingum
og metum, hestum, sundi, veiði og flugi að ég
held ekki að hún hafi náð að skipa mjög veg-
legan sess. Auðvitað tók maður fljótt eftir stúlk-
unum og ég býst við að ég hafi sussum kikkað
eitthvað á blessaðar dúfurnar. En ég var langt
frá því að vera yfirkominn af löngun eftir að
binda mig. Ég man eftir þessum strákum sem
voru komnir á fast í hvelli. Dömurnar héngu
utan á þeim eins og tyggjóklessur og þeir
máttu sig hvergi hreyfa fyrir þeim; í frímínútun-
um og hvar sem var. Þeir þurftu beinlínis að fá
leyfi til að bregða sér frá eitt andartak. Einum
kunningja mínum var til dæmis boðið á árshá-
tíð fram á Laugaland, í kvennaskólann. Hann
mátti ekki fara fyrir dömunni og ég tók að mér
ferðina í hans stað. Ég átti samt ágæta vini,
stúlkur sem eru vinir mínir enn þann dag í dag
og það hafði ekkert með nein trúlofunarmál að
gera. Ég get til dæmis nefnt Helgu Jónsdóttur
leikara og Sólveigu Eggertsdóttur, konuna
hans Þráins Bertelssonar, og Bríeti Biltvet.
Fínar konur það! Auðvitað varð maður skotinn
en það var þá aldrei nema til einnar nætur.
Kannski að genin í mér hafi raðast ekki ósvip-
að og í langafa í Langadal; hann átti þrettán
börn með þremur konum! En þess ber þó að
geta að ég held að það hafi örugglega verið á
þeim tíma sem ég var í MA að hefð var að
skapast í þá veru að skólapiltar þar sæktu
mjög á miðin í heimavist hjúkrunarnema. Nú
og stundum var mokfiskirí þar, stundum ör-
deyða eins og gengur."
FAGURKERI Á KONUR
- Fyrst minnst er á fiskirí á þessum horm-
ónamiðum, hver voru þá viðhorf þín til
rauðsokkanna?
„Eigum við ekki alveg eins að tala um við-
horf til kvenna sisona almennt? Ég hef alla tíð
verið mikill fagurkeri og hef jafnframt alltaf haft
afskaplega gaman af kvenfólki. Falleg kona er
fallegt fyrirbæri, rétt eins og fallegt hross er
fallegt fyrirbæri. Ég hef alltaf verið lunkinn við
8 VIKAN 2. TBL. 1992