Vikan - 11.06.1992, Qupperneq 17

VIKUVIÐTAL VIÐ GUNNLAUG HELGASON
*
kvikmyndaborginni Holly-
:0 wood er aö finna fólk með
hugsjónir og drauma. Tak-
§5 markinu skal náð. Hér úir og
S grúir af leikurum sem bíða
þess eins að kallið komi. Þetta
S litla orð, „þú", getur þýtt allt
'O sem þú óskar þér. Frægð,
frami, peningar og vinna.
co Flestir þessara leikara komast
S aldrei svo langt að prófa, hvað
S pá að vera uppgötvaðir. Tæki-
færið kemur aðeins einu sinni
'S og þá er eins gott að vera við-
g búinn, tilbúinn að stökkva fram
^ af hengifluginu og vonandi
Z lenda með báða fætur á jörð-
[-< inni. Þá tekur alvaran við.
Einn þessara fullhuga er
Gunnlaugur Helgason, leiklist-
arnemi í hinum virta leiklistar-
skóla „The American Ac-
ademy of Dramatic Arts“.
- Hvað fékk þig, ungan
mann í blóma lífsins, til
þess að fara til Los Angeles
til að læra leiklist?
„Þetta byrjaði nú allt þannig
að íris Erlingsdóttir, konan
mín, komst inn I blaðamanna-
deildina í San Diego State
háskólanum fyrr en hún átti
von á, það er strax síðastliðið
haust. Við vissum því með
tveggja mánaða fyrirvara að
við vorum á útleið. Ég stóð um
þetta leyti á tímamótum. Ég
áleit aö það væri ekkert fyrir
mig að gera heima eftir allt
sem á undan hafði gengið. Ég
hætti á Aðalstöðinni því ég var
ekki sammála yfirmanni stöðv-
arinnar, sem ég, Þorgeir Ást-
valdsson og Jón Axel Ólafs-
son höfðum upphaflega stofn-
að með Ólafi Laufdal (eftir rift-
un samninga milli Bylgjunnar
og Stjörnunnar). Við þóttum
ekki nógu góðir „frontar" fyrir
stöðina svo ráðinn var út-
varpsstjóri.
Ókkur fannst við búa yfir
þekkingu og reynslu sem ekki
var nýtt og vorum orðnir frekar
hvekktir á því að horfa upp á
menn finna upp hjólið aftur og
aftur. Við þóttum „útbrunnir“.
Ég vann því sem tæknimaður
á stöðinni í níu mánuði eða
þar til ég hætti. Það var ekki
fyrr en mér var boðið að gerast
„umbi" hljómsveitarinnar
Stjórnarinnar að hlutirnir fóru
að ganga. Ég sá um að fjár-
magna ferð Stjórnarinnar út í
Eurovision-keppnina. Ég fékk
kostendur til þess að styrkja
þau, safnaði fullt af peningum
og var svo neitað um hluta af
greiðslum sem ég átti að fá að
keppni lokinni. Ég var með
skriflega pappíra upp á minn
hlut en þeir voru ekki virtir.
Fyrir mig var ekki annað að
gera en fara í lögfræðinga eða
glata þessu fé. Ég valdi síðari
kostinn enda búinn að fá mig
fullsaddan af lögfræðingum og
málaferlum eftir átökin sem
urðu eftir riftun samninga milli
Bylgjunnar og Stjörnunnar á
sínum tíma. Ég var bara búinn
að fá nóg.
Frh. á næstu opnu
12. TBL. 1992 VIKAN 1 7