Vikan - 11.06.1992, Síða 24

einstakling af gagnstæða kyninu að vini, án
þess að vera að hugsa um eitthvað meira,
. finnst mér það vera merki um vanþroska.
Rúna á karla að vinum og ég sé ekkert athuga-
vert við það. Milli okkar ríkir enda fullkomið
traust sem verður að vera til staðar í sambandi
karls og konu og það er eitthvað mikið að ef
svo er ekki. Auk þess er Rúna einstakur
persónuleiki sem á örugglega engan sinn líka,
það vita allir sem þekkja hana.“
mjög skemmtilegt og afslappandi en þetta er
nú bara fyrir sjálfan mig og þá vel ég aðallega
rólega tónlist, oft eftir íslenska höfunda, bæði
vegna melódíunnar og textanna sem ég tel
marga hverja góöa. Annars hlusta ég töluvert
á dægurtónlist og við eigum hér marga mjög
góða lagahöfunda. Þegar Rúna setur plötu á
fóninn hlusta ég á klassík sem hún hefur mikið
dálæti á og hefur náð að smita mig svolítið af
þeirri tónlistartegund."
FÍGÚRA DISNEYS
Heimir hefur haldið um fleiri tauma en kvenna
í handbolta. Hann kenndi um tíma i Réttar-
holtsskóla, fannst reyndar svolítið skrítið að
koma sem kennari inn í hóp þeirra sem kennt
höfðu honum sjálfum í einatíð. „Þeirtóku mér
vel þótt ég hefði alltaf verið mjög stríðinn að
eðlisfari og gengi stundum of langt í þeim
málum, kæmi kunningjum jafnvel á kaldan
klaka. í Tyrnu, sem er stúdentabókin í MS,
hvaðan ég varð stúdent, segir um mig að ef
Walt Disney hefði þekkt mig, þegar hann var
að skapa teiknimyndahetjur, þá hefði ég orðið
einhver „vondur" karl í ævintýri," segir Heimir
og ekki er laust við að einhver púkasvipur fær-
ist yfir andlit hans.
í Réttó kenndi hann meöal annars trúar-
bragðafræði og það gefur ef til vill tilefni til þess
að ætla að maðurinn sé trúaður. „Ég trúi að
það sé til eitthvað æðra, hið góða, og það get-
ur alveg eins heitið Guð,“ segir Heimir og í
framhaldi af umræðu um hið góða fer hann að
tala um unglinga sem einhverra hluta vegna
hafa ekki náð sér á strik samkvæmt Guðs og
manna lögum. „Hugtakið „vandræðaungling-
ar“ á ekki að vera til. Ef unglingar eru til vand-
ræða þá er það eitthvað í umhverfi þeirra,
samfélaginu, sem hefur brugðist. Það vildi
þannig til að ég tók einn þessara unglinga nán-
ast að mér um tíma og það var mér mikil
reynsla," segir hann en við komum nánar að
villigötum nútímasamfélags síðar.
Áhugamálin eru ýmis og í fylgsnum sínum
geymir hann ýmis draumagull - þangað til
hann hefur tíma. En hitt og þetta ber á góma.
„Ég keypti mér gítar og byrjaði að glamra enda
hef ég mjög gaman af tónlist. Mér finnst það
SKÍTAMÓRALL í PÓLITÍK?
„Ég hugsa líka mikið um stjórnmál og þau
skipta okkur öll máli. Að kaupa skyr er pólitík
og enn frekar ef verðið á skyrinu hækkar. Mér
finnst til dæmis alltof lítil samkennd meðal al-
mennings á íslandi þegar eitthvað er gert á
hlut hans, vöruverð hækkað óeðlilega eða
slíkt. Og þegar þingmenn verða uppvísir að
svindli á Alþingi er ekkert gert, við látum þetta
viðgangast þó að um brottrekstrarsök væri að
ræða erlendis. Þrátt fyrir að þessir menn hafi
eflaust gert margt gott fyrir þjóðina mega þeir
ekki komast upp með hvað sem er.
Það er örugglega skítamórall í pólitíkinni
þrátt fyrir að innan um séu hugsjónamenn að
reyna að berjast. Þeir eiga við ramman reip að
draga og ef ég færi út í pólitík gerði ég það
meðvitaður um klíkuskapinn og frumskógar-
lögmálin sem þrífast í stjórnmálum. Ef til vill er
vonlaust verk að brjóta þaö upp enda gerir það
enginn einn maður. Auk þess fer enginn inn á
Alþingi með það fyrir augum að verða ríkur og
þess vegna má telja virðingarvert að fólk skuli
vilja fara þarna inn í þref og stapp fyrir þessi
lágu laun. Peningarnir eru heldur ekki allt,“
segir Heimir og honum er hlaupið heilmikið
kapp í kinn enda keppnismaður á ferð. Hann
bætir við þessa stóryrtu ræðu að hann myndi
ekki láta peningamálin vefjast fyrir sér ef hann
teldi tíma sinn kominn og að hann hefði eitt-
hvað fram að færa.
Honum eru einnig hugleikin ýmis vandamál
sem borgarsamfélög nútímans draga sem
helvískan hala á eftir sér. Þar er fyrst og fremst
átt við vanda vegalausra barna á íslandi,
vanda sem á ekki að vera til staöar í litlu sam-
félagi sem því íslenska. Þá erum við líka kom-
in að því sem Heimir hefur sagt um viljaleysi
og sundrungu íslendinga, fylgikvilla hraða og
spennu. Úr því má bæta.
„Við getum vel tekið okkur á,“ segir hann
þegar þetta ber á góma. „Það sýndum við í
verki þegar um 30 milljónir söfnuðust til handa
vegalausum börnum á sérstakri dagskrá hér á
Stöð 2. Mér finnst eins og það sé eitt af hlut-
verkum mínum í tilverunni að sinna unglingum
og börnum sem eiga um sárt að binda. Það er
náttúrlega ömurlegt að þurfa að viðurkenna
það fyrir sjálfum sér að þetta vandamál sé til í
íslensku þjóðfélagi. Ég myndi skoða það mál
mjög gaumgæfilega ef leitað væri til mín aftur
með eitthvert svona verkefni."
Fjölmiðlamaðurinn Heimir -Karlsson er einn
þeirra sem flestir kannast við, eitt andlitanna í
stofunni. Hann er nú deildarstjóri íþróttadeildar
íslenska útvarpsfélagsins hf. sem er Bylgjan,
Stöð 2 og Sýn. Heimir segist hafa sérstaklega
gaman af starfi sínu og honum líkar vinnustað-
urinn vel. „Enda vinn ég hér með sérstaklega
hæfileikaríku og skemmtilegu fólki upp til
hópa,“ segir hann.
Hvernig kann hann við sig fyrir framan
myndavélarnar? „Ég man eftir þvi þegar Stöð
2 var í bígerð sumarið 1986 að Jónas R. sagði
við mig að það gæti enginn orðið góður sjón-
varpsmaður nema honum liði vel fyrir framan
myndavélarnar. Það er hárrétt hjá honum
vegna þess að annars nær maður ekki til
áhorfandans. Ef maður fer í annað hlutverk
gengur dæmið ekki upp. Mér finnst oft gaman
að segja fólki fréttir og þar fram eftir götunum.
Vissulega er öðruvísi að setjast í sjónvarps-
stólinn heldur en inn á skrifstofu og það versta
sem maður getur gert er að sjá fyrir sér þús-
undir manna sem eru að horfa á mann; bindið,
skyrtuna, tennurnar, hárið. .. fólki líkar við
mann eða ekki,“ segir Heimir og talið berst að
frægðinni.
BEST AÐ VERA FRÆGUR
„Ætli megi ekki segja að ísland sé besta landið
til að vera frægur í þó svo að ég telji mig nú
ekki frægan mann. Hérna eru það nokkrir
krakkar sem vilja að maður skrifi nafnið sitt á
blað og það er hið besta mál en úti í Bandaríkj-
unum til dæmis fá sjónvarpsmenn engan frið.
Eflaust er líka smjattað eitthvað á manni úti í
þjóðfélaginu og fólk má tala um mig ef það vill.
Oft er innkaupakarfan mín rannsökuð gaum-
gæfilega þegar ég er að versla í stórmörkuð-
um, ég hef orðið var við það. Svo vill bregða
við þegar ég fer út að skemmta mér að sumir
haldi að ég sé tilbúinn að ræða íþróttir allan
sólarhringinn. Þeir átta sig ekki á því að þetta
er vinnan mín og að ég vilji stundum hugsa um
eitthvað annað.
Að vísu gef ég fólki tíma til að tjá sig í lang-
flestum tilfellum en um það fer til dæmis eftir
því hversu mikið álag hefur verið á mér hverju
sinni. Síðan eru menn að hringja hingað upp á
Stöð 2 og vilja ræða málin og mér finnst það
ekkert nema sjálfsagt enda lít ég á þetta sem
hluta af minni vinnu. Langflestir eru að tala um
jákvæða hluti og það er mjög ánægjulegt.
Starfið býður líka upp á slfkt og þá sér maður
árangur erfiðis síns, ef til vill þegar síst skyldi;
við matarinnkaup eða á bensínstöðvum."
Honum líður sjáanlega vel meðan hann er
að tala um starf sitt og þau viðbrögð sem hann
hefur fengið við því. Nú hyggst hann einnig
Frh. á bls. 47
24 VIKAN 12. TBL. 1992