Vikan - 07.10.1993, Blaðsíða 26

framlengingu en embættis-
maðurinn var vægast sagt ó-
hress með að vera ónáðaður
um miðja nótt. Ég komst þó út
um morguninn.
Þetta er ævintýralegt starf.
Maður venst náttúrlega öllu
þegar til lengdar lætur en þetta
er mjög ævintýralegt, spenn-
andi og fjölbreytilegt. f þessari
viku fór ég til dæmis vestur í
Stykkishólm og í heilan dag
var ég úti á trillu og myndaði
línuveiðar og skak. Þetta var
ákveðið klukkan fimm og við
vorum farnir af stað klukkan
sjö. Daginn eftir fór ég svo upp
í þyrlu og tók „file“-myndir í erg
og gríð. Fólki finnst þetta
spennandi og auðvitað er það
spennandi en þetta venst. Inni
á milli koma svo alveg ofboðs-
lega leiðigjarnir hlutir eins og
að sitja yfir samningaviðræð-
um heiiu dagana og eltast við
fólk sem vill kannski ekkert við
mann tala eða hefur ekkert að
segja. Úr þessu er svo verið
að reyna að búa til fréttir. Ég
er viss um að þetta er eina
landið í heiminum sem flytur
synlegt að losna við hann til
að dæmiö gæti gengið upp.
Hann var ekki bara í því að
stjórna fyrirtækinu heldur var
hann að vasast í öllu. Hann
fékk endaiausar hugmyndir
að ótrúlegustu þáttum sem
margir voru teknir upp en
aldrei sýndir. Ég man að eitt
sinn fór ég með honum út í
Flatey til aö gera þátt um köf-
un. Hann hafði þá sjálfur tekið
einn tíma í köfun í einhverri
sundlaug og taldi sig eftir það
vera fullnuma kafara. Með
honum fór gamalreyndur kaf-
ari og hann hafði meðferðis
neðansjávarhylki utan um
myndavélina. Þetta fyrirbæri
var sérsmíðað fyrir Jón Óttar,
var aldrei notað nema í þess-
ari ferð og er enn til uppi á
Stöð. Það var heilmikið mál
aö troða þeim félögum í kaf-
aragræjurnar en það tókst og
þeir hoppuðu út í. Kafarinn
byrjaði strax að kafa en Jón
Óttar svamlaði í hringi á yfir-
boröinu og kúturinn stóð upp
úr. Hann vissi ekki meira um
köfun en svo aö hann hélt að
Þetta var náttúrlega alveg klikkað þegar
Jón Ottar var vib stýrib hér foröum daga.
Sá tími var alveg geáveikur... Þó að
uppátæki hans væru hreint snarvitlaus var
alveg ofboðslega gaman að vinna með
honum... Það voru að jafnaði tíu til tuttugu
manns á fullum launum við að reyna að
halda honum niðri á jörðinni
daglega fréttir af samningavið-
ræðum þó ekkert sé að ger-
ast.“
JÓN ÓTTAR RAK
HAUSINN UPP ÚR:
VÁ, MADUR!
- / þessu starfi hlýtur þú aö
hafa lent í alveg ótal skemmtl-
legum uppákomum?
„Já, auðvitað eru þær fleiri
en tölu verður á komiö. Þetta
var náttúrlega alveg klikkað
þegar Jón Óttar var við stýrið
hér foröum daga. Sá tími var
alveg geðveikur, annars er
þetta að verða svipaö núna.
Það er svo mikið af brjáluöum
hugmyndum í gangi sem rok-
ið er út í að framkvæma.
Jón Óttar er náttúrlega al-
veg snarklikkaöur maöur.
Hann er léttgeggjaður en al-
veg stórskemmtilegur karakt-
er. Það þurfti svona ruglaðan
mann til að byrja á þessu
dæmi og hrinda Stöðinni af
stað. Það var líka jafnnauð-
hann væri á bólakafi. Öðru
hverju rak hann svo hausinn
upp úr og öskraði: „Vá, mað-
ur! Þetta er rosalegt, maður!
Djöfull er þetta gaman, mað-
ur!“ Stakk svo hausnum í kaf
aftur og svamlaöi nokkra
hringi. Á milli þurfti hann svo
alltaf aö koma upp úr til að
hringja því hann þurfti að
bjóða í partí sem átti að vera í
bænum kvöldið eftir.
Ferðin fór bara í þetta um-
stang hjá honum - að fara í
og úr gallanum, hringja úr far-
sfmanum til að bjóða í partí
og svamla svo smávegis þess
á milli með tilheyrandi upp-
hrópunum. Hann fór aldrei
niður fyrir sjávarmál, þó svo
hann héldi annað sjálfur.
Aldrei var heldur notað neitt
efni úr þessari ferð. Hún er
hins vegar dæmigerö fyrir
margar hliðstæðar sem mað-
ur fór með honum. Þetta átti
aö verða sería af sjónvarps-
efni, ævintýraferðir með Jóni
Óttari. Það var aldrei notaður
einn einasti rammi úr þessum
ferðum!
Þó að uþpátæki hans væru
hreint snarvitlaus var alveg of-
boðslega gaman að vinna
með honum. Hann var stór-
skemmtilegur og bráðfyndinn.
Hann var bara alltaf á flugi og
það voru að jafnaði tíu til tutt-
ugu manns á fullum launum
við að reyna að halda honum
niðri á jörðinni."
UPPISTAND
MEÐ SIGURVEIGU
- Segðu okkur aðeins af
fréttamönnunum.
„Ja, með Ómari er náttúr-
lega alltaf eitthvað að gerast -
eins og þegar hann er að
fljúga og éta Milupa barna-
matinn sinn um leið. Hann
blandar þessu gumsi í glas
með heitu vatni og hrærir í
með penna. Hann er alltaf að
vinna tíma. Þó ég hafi lent í ó-
trúlegustu aðstæðum með
honum á flugi hef ég aldrei
verið hræddur hjá honum.
Hann getur flogið og lent við
aðstæður sem enginn annar
myndi láta sér til hugar koma
að reyna en hann veit hvað
hann er að gera og ég treysti
honum fullkomlega. Það þýðir
hins vegar ekkert fyrir loft-
hrædda eða lífhrædda menn
að láta sig dreyma um að
verða tökumenn. Maður lendir
svo oft í aðstæðum þar sem
ekkert má komast að nema
sjálf myndatakan.“
Það er kallað „standup" á
ensku þegar fréttamenn
standa, yfirleitt einhvers stað-
ar utandyra, fyrir framan
myndavélarnar og lesa inn-
gang að fréttum. Besti þýddi
orðskrípið sem uppistand og
það hefur fest í málinu. Öðru
hverju höfum við fengiö að sjá
mistakamyndir frá þessum
upþistöndum hjá fréttamönn-
um. Ég spurði Besta hversu
oft hann myndi eftir aö hafa
þurft að endurtaka sama uppi-
standið hjá einum frétta-
manni.
„Það er nú svo skrítið að
það var hjá hinum reynda
fréttamanni Sigurveigu Jóns-
dóttur sem við þurftum að
taka sama uppistandið tutt-
ugu og átta sinnum. Það er
svo merkilegt að Sigurveig,
sem er margsjóuð í frétta-
mennskunni, tekur yfirleitt
langflestar tilraunir. Núna síð-
ast í einhverjum umhverfis-
þættinum gerði hún yfir tutt-
ugu tilraunir með sömu byrj-
unina. Þetta var svo klippt
saman og sýnt í afmælinu
hennar fyrir skömmu við
mikla kátínu viðstaddra.
Menn eru mjög misjafnir með
þetta. Ómar tekur yfirleitt ekki
uppistandiö nema í einni til-
raun og ekki nóg með það,
maður er kannski að taka
mynd af einhverju þegar
Ómar labbar óvænt inn í
mynd og klárar að segja alla
fréttina upp úr sér. Kristján
Már vill alltaf taka tvær, þó
svo sú fyrri hafi heppnast full-
komlega, en Hallur þarf oft að
taka oft. Svo eru margir ný-
byrjaðir fréttamenn sem þurfa
að taka oft upp sama hlutinn
en það er ekki að marka með
nýliða. Þaö tekur tíma að ná
tökum á þessu."
- Hvernig er mórallinn al-
mennt?
„Hann er mjög góður en
þaö eru náttúrlega alltaf ein-
hverjir konfliktar i gangi í
svona stóru fyrirtæki eins og
þessu. Öðru hverju kemur
upp ágreiningur um hvernig
eigi að framkvæma hlutina og
svo eru alltaf einhverjir sem
geta ekki unnið saman.
Fréttastofan er heill bunki af
litlum prímadonnum. Þú þarft
að vera prímadonna til að
geta verið i sjónvarpsfróttum.
Þetta er svo mikill sjó-
bisness."
BJARMI,
BIRTA OG BRÚÐURIN
Auk vinnunnar hefur Besti
haft aukatekjur og enn meiri
skemmtan af því áhugamáli
sínu að berja trommur hjá
Skemmtitríóinu Fánum. Þess
utan þeysir hann um hálendið
á sínum fjallabíl eða bregður
sér í hjólatúr í byggö. Ekki má
svo gleyma því besta því
Besti gifti sig í ágúst síðast-
liðnum. Eiginkonan heitir Sig-
ríður Þóra Árdal og saman
eiga þau börnin Bjarma, fimm
ára, og Birtu, tveggja ára.
- Hvernig samrýmist vinn-
an og fjölskyldulífið?
„Það er stundum mjög erfitt
og raunar mesti gallinn við
þetta starf. Þegar maður er
meö svona lítil börn er regla á
hlutunum mjög mikilvæg, til
dæmis að koma heim á sama
tíma á kvöldin og geta sinnt
börnunum sínum. Þegar ég
er á fréttavakt sé ég þau ekki
neitt. Ég keyri þau á morgn-
ana og svo eru þau sofnuð
þegar ég kem heim á kvöldin.
Öðru hverju fæ ég vaktafrí í
miðri viku en þá þarf ég að
sinna almennum útréttingum
sem setið hafa á hakanum.
Það gefur því augaleið að
þetta er ekki heppilegt starf
fyrir fjölskyldumenn," sagði
Besti aö lokum. □
26 VIKAN 20. TBL. 1993