Vikan


Vikan - 07.10.1993, Blaðsíða 57

Vikan - 07.10.1993, Blaðsíða 57
ego, með veðurbörðum jöklum og eyðilegum fjörðum. Varla gátu menn leynt ham- ingju sinni yfir að vera loks komnir til Chile og eiga í vændum heit böð og þvotta, að ekki sé minnst á almenni- legan mat og hlýrra loftslag eftir allan þennan tima í kulda T Bóndinn á leiö á kjöt- markað. MANNABEIN Á VÍÐAVANGI Eftir fjögurra sólarhringa hrakninga í Atacama stönsuð- um við einu sinni sem oftar að degi til og sváfum af okkur ill- þolandi birtu og steikjandi hita sólar og eyðimerkur. Þegar sól tók síðan að lækka á lofti og menn risu úr mókinu urðum við þess varir að skammt frá svefnstað okkar voru eyðilegar rústir. Ekki stóð mikið upp úr sandhafinu og menn voru ekki á eitt sáttir um hverslags vind- ar hefðu blásið þarna yfir sandöldunum því þegar við skoðuðum rústirnar betur kom f Ijós að einhver plága hlaut að hafa leikið íbúana grátt. Svo mikið af sandslípuðum manna- beinum hafði enginn okkar sóð. Þar sem þessi ósköp lágu á víð og dreif var engu Ifkara en íbúarnir hefðu á sínum tíma reynt að dysja félaga sína en tapað í baráttunni við náttúru- Menn voru ánægóir aö vera komnir til Chile eftir hrakn- ingana á saltsléttunni. og þrifnaðarleysi hásléttunnar. Jólin voru líka að nálgast og okkur hafði dreymt um að fá að njóta þeirra á sendinni og sólbakaðri Kyrrahafsströnd Chile. Fyrr en varði vorum við líka á leið niður af Altiplano- sléttunni, úr rúmlega 4000 metra hæð, en áður en við sögðum endanlega skilið við hásléttuna dvöldum við nætur- langt í Mánadalnum, Walley of the Moon. Dalurinn er sérstak- ur fyrir litbrigði sem geisla af fjölmörgum bergtegundum í sterku tunglsljósi um nætur. Hann dregur líka nafn sitt af þessu fyrirbrigði og er sann- kölluð undraveröld þegar tungl er fullt. Það var stórkostleg sjón að sjá Kyrrahafið aftur og hafnar- borgin Antofagasta tók á mót okkur með ferskum fiski og tærum og frískandi sjávarilmi. Eftir þriggja daga hvíld og ró- legheit í Antofagasta kvöddum við kanadísku þjáningabræð- urna okkar af saltsléttuöræfun- um og héldum í suður, út á Atacama-eyðimörkina þar sem gamlar námur og yfirgefnar byggðir eru á víð og dreif. 20.TBL. 1993 VIKAN 57
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.