Vikan - 07.10.1993, Síða 57

ego, með veðurbörðum jöklum
og eyðilegum fjörðum.
Varla gátu menn leynt ham-
ingju sinni yfir að vera loks
komnir til Chile og eiga í
vændum heit böð og þvotta,
að ekki sé minnst á almenni-
legan mat og hlýrra loftslag
eftir allan þennan tima í kulda
T Bóndinn
á leiö á
kjöt-
markað.
MANNABEIN
Á VÍÐAVANGI
Eftir fjögurra sólarhringa
hrakninga í Atacama stönsuð-
um við einu sinni sem oftar að
degi til og sváfum af okkur ill-
þolandi birtu og steikjandi hita
sólar og eyðimerkur. Þegar sól
tók síðan að lækka á lofti og
menn risu úr mókinu urðum
við þess varir að skammt frá
svefnstað okkar voru eyðilegar
rústir. Ekki stóð mikið upp úr
sandhafinu og menn voru ekki
á eitt sáttir um hverslags vind-
ar hefðu blásið þarna yfir
sandöldunum því þegar við
skoðuðum rústirnar betur kom
f Ijós að einhver plága hlaut að
hafa leikið íbúana grátt. Svo
mikið af sandslípuðum manna-
beinum hafði enginn okkar
sóð. Þar sem þessi ósköp lágu
á víð og dreif var engu Ifkara
en íbúarnir hefðu á sínum tíma
reynt að dysja félaga sína en
tapað í baráttunni við náttúru-
Menn voru ánægóir aö vera
komnir til Chile eftir hrakn-
ingana á saltsléttunni.
og þrifnaðarleysi hásléttunnar.
Jólin voru líka að nálgast og
okkur hafði dreymt um að fá
að njóta þeirra á sendinni og
sólbakaðri Kyrrahafsströnd
Chile. Fyrr en varði vorum við
líka á leið niður af Altiplano-
sléttunni, úr rúmlega 4000
metra hæð, en áður en við
sögðum endanlega skilið við
hásléttuna dvöldum við nætur-
langt í Mánadalnum, Walley of
the Moon. Dalurinn er sérstak-
ur fyrir litbrigði sem geisla af
fjölmörgum bergtegundum í
sterku tunglsljósi um nætur.
Hann dregur líka nafn sitt af
þessu fyrirbrigði og er sann-
kölluð undraveröld þegar tungl
er fullt.
Það var stórkostleg sjón að
sjá Kyrrahafið aftur og hafnar-
borgin Antofagasta tók á mót
okkur með ferskum fiski og
tærum og frískandi sjávarilmi.
Eftir þriggja daga hvíld og ró-
legheit í Antofagasta kvöddum
við kanadísku þjáningabræð-
urna okkar af saltsléttuöræfun-
um og héldum í suður, út á
Atacama-eyðimörkina þar sem
gamlar námur og yfirgefnar
byggðir eru á víð og dreif.
20.TBL. 1993 VIKAN 57