Vikan - 20.09.1995, Blaðsíða 26

KVIKMYNDIR
„Ef ég á að vera heiðar-
legur þá er það ein hlið af
orðspori hans sem maður
gæti óttast ef maður þekkti
hann ekki en hann lætur
skynsemina ráða í flestu því
sem hann tekur sér fyrir
hendur. Undir yfirborðinu
liggja djúpar tilfinningar og
þegar maður hefur einnig
kynnst því hvers hann er
megnugur sem leikari þá fyll-
ist maður aðdáun. Þegar
hann fer hins vegar að
flækja hlutina eitthvað fyrir
„Næst þegar
ég ætlaði aö
skrá mig inn
á þetta hótel
sagði hótel-
stjórinn viö
mig: „Herra
Rourke. Við
myndum
mjög gjarnan
vilja aö þú
veldir þér
annað hótel“.
sér þá verður útkoman alger
hryllingur - en ég, sem leik-
stjóri, hef mikla trú á honum
sem leikara ef maður getur
sneitt fram hjá ruglinu, sem
ég held að ætti að vera
hægt, sérstaklega vegna
þess hversu nátengt þetta
verkefni er honum sem ein-
staklingi. Ég held að það
verði mjög spennandi að
vinna að þessu með hon-
um.“
Hefur Mickey breitt hæfi-
leikasvið sem leikari?
„Já, ég myndi segja það
og hann leggur töluverða
vinnu í undirbúning og hugs-
ar verkefnið til enda.“
VERÐ AÐ LEIKA f
„FJÖLDAFRAM-
LEIÐSLUMYND" TIL AÐ
BJARGA FRAMANUM
Mickey kom nú aftur inn
og tók sér sæti í sófanum og
við héldum áfram að spjalla.
Hefur verið mikið að gera
hjá þér hér í Cannes?
„Já, það má segja það en
það er nokkuð öðruvísi en
þegar ég var hér fyrir nokkr-
um árum þar sem ég var
stöðugt í því að verja Micha-
el Cimino, leikstjóra myndar-
innar „Year of The Dragon",
og gerði í rauninni ekkert
annað. Ég varð svo æstur
og reiður í sérhverju viðtali
að það tók mig nokkur ár að
komast yfir það.“
Hvernig finnst þér hátíðin
nú?
„Þetta er allt annað. Núna
er fólk yfirvegaðra og spyr
gáfulegra spurninga - allir
nema Bandaríkjamenn - og
mér er fúlasta alvara."
Hvað geturðu sagt mér
um framhaldsmynd „9 1/2
Weeks“?
„Þetta er mynd sem kemur
til með að heita „September"
og er i rauninni ekki fram-
haldsmynd „9 1/2 Weeks“.
Kim Basinger leikur ekki í
myndinni þrátt fyrir að hún
fjalli um þennan sama ná-
unga, John. Það er, að mínu
mati, ekki rétt að tala um
framhaldsmynd þar sem Kim
er ekki í henni. Myndin lifir
einnig sínu eigin lífi og sögu-
sviðið er París.“
Nú virðist þú ríða tveimur
hestum samtímis; annars-
vegar „Bullet" og hinsvegar
þessari myndinni „Septem-
ber“, sem virðist líklegri sölu-
vara.
„Já, ég verð að gera það
til að bjarga frama mínum.
En samt er alls ekki loku fyrir
það skotið að „Bullet" verði
mjög vinsæl þar sem hún
ætti að höfða til þessa MTV-,
hip-hop áhorfendahóps,
þessa hóps sem kann að
meta þessa svokölluðu
svörtu menningu.
Hljómsveitin „House of
Pain“ og fleiri álíka koma til
með að sjá um tónlistina og
ég held að myndin eigi eftir
að ná til breiðs hóps. Ég
vona að Marky Mark, Ted
Lavin og Kevin Dillan komi til
með að taka þátt í þessu
með okkur. Orkan, sem
þessi mynd mun koma til
með að gefa af sér, verður
alveg sérstök og um leið og
ég segi þetta reyni ég að líta
þetta allt eins hlutlausum
augum og ég get.“
BANNAÐUR Á HÓTELI Í
NEW YORK
„Fyrst og fremst er þetta
samt saga um hina furðu-
legu gyðingafjölskyldu í
Queens sem á fáa sína líka.
Hún er til dæmis öll meira og
minna tattóveruö og hvort
sem þú trúir því eða ekki er
ekki heimilt að jarða tattóver-
aðan gyðing í kirkjugarði fyrir
gyðinga. Brian, sá geggjaði,
hefur ekki farið út úr her-
berginu sínu árum saman og
það er eins og hann sé að
koma út úr fangaklefa. Hann
er aðeins þrjátíu og þriggja
ára og það er eins og fúll
dragsúgur fylgi honum þegar
hann kemur út. Hann er
tannlaus, með hár niður á
bak, er í ógeðslegum nær-
buxum með gulum blettum
að framan, slær öskuna af
sígarettunni á gólfið, vill ekki
borða venjulegan mat. Það
eina, sem hann gerir, er að
fara inn í eldhúsið, í Isskáp-
inn og fá sér köku. Þetta allt
saman hata hinir bræðurnir
en verða umbera þar sem
hann er geðveikur og er á
lyfjum.“
Mickey tók nú til við að
segja mér undan og ofan af
öllum söguþræði myndarinn-
ar sem verður lesendum Vik-
unnar Ijós þegar þeir fara og
sjá myndina með eigin aug-
um.
Hann lifði sig virkilega inn
í atburðarásina þar sem
hann hafði upplifað alla
þessa hluti sjálfur og meðal
annars kom fram að hann
hafði þekkt, Brian, geðveika
bróðurinn, vel.
„Hann heldur sig hafa bar-
ist í Víetnamstríðinu," segir
Mickey, „klæðist sem her-
maður, fer inn í hættulegustu
hverfi New York borgar,
vopnaður hnífi og byssum,
og ef hann er ekki með slík
tól við höndina er hann með
illvígan varðhund með sér.
Hann talar við fólk eins og
hann sé að ávarpa heila her-
deild.
Hann sagði einu sinni við
mig að hann vissi um nokkra
dópsala og svertingja á horni
42. strætis og Broadway
sem hann ætlaði að heim-
sækja og láta fá fyrir ferðina
með hnífi og öðrum vopnum.
Hann settist oft niður, hélt
um höfuðið og var fullur af
hatri.
Ég hef verið útilokaður frá
einu af betri hótelunum í
New York hans vegna og
það er eitt af mínum upþá-
haldshótelum. Ég var þar í
um þrjár vikur með honum
og herbergið var eins og
skotgröf á eftir. Hann setur
upp í sig sígarettu," segir
Rourke um leið og hann
stendur upp og leikur Brian,
„og talar við mann í leiðinni,
tekur hana síðan óreykta aft-
ur úr munninum, fleygir
henni frá sér, treður á henni-
og að sjá sófana og um-
hverfið, það er næstum ólýs-
anlegt.
Næst þegar ég ætlaði að
skrá mig inn á þetta hótel
sagði hótelstjórinn við mig:
„Herra Rourke. Við myndum
mjög gjarnan vilja að þú
veldir þér annað hótel."
Hvaða hótel var þetta?
„Þetta var „The Low HoteP'
á Madison Avenue, sem ég
sakna mjög, og núna verð
ég að vera á öörum hótelum
sem mér líka ekki eins vel
og eru jafnvel mun dýrari.
Einu sinni þegar ég var
sofandi á Low heyrði ég eitt-
hvað skrýtið hljóð úr næsta
herbergi þar sem Brian, eða
Combatman eins og við köll-
uðum hann, var. Þar sváfu
um sex náungar og höfðu
þeir látið hann sofa I sófan-
um. Ég fór inn í herbergið og
þar sat hann við skrifborð og
sagði við mig að helvítis
hálfviti hefði rænt sig og nú
ætlaði hann að dreþa alla,
sem í herberginu væru, því
hann léti ekki nokkurn mann
komast upp með að ræna
sig. Hann var ekki að tala
við mig og í rauninni engan.
Hann var búinn að fara í
huganum til Suður-Ameríku,
eða eitthvert annað, og var
viss um að einhver tík hefði
rænt hann öllum efnunum
sínum og peningum. Að
sjálfsögðu hafði enginn rænt
hann. Hann hafði týnt ein-
hverjum efnum en það hafði
enginn rænt hann og hann
hafði eytt öllum þessum
tíma í að tala um það við
engan.“
Hefurðu eitthvert sam-
band við hann nú?
„Já, óg hringi til hans
stöku sinnum en þessi sím-
töl snúast alltaf um það
sama; kvartanir um allt
mögulegt, hatur hans á
heiminum og Gibber, sem
hann elskar, enda er hann
líka bilaður." segir Mickey
Rourke, þessi kraftmikli og
skrautlegi persónuleiki að
lokum.
Eftir stendur mynd í huga
blaðamanns af manni sem
greinilega hefur farið nokkuð
hastarlega eftir krókóttum
vegi frægðarinnar. □
26 VIKAN 9. TBL. 1995