Vikan - 18.01.1999, Page 13

Hvílík orka! Dísa er komin
rúma 8 mánuði á leið en
kennir enn pallapúl.
Getur líkamsþjálfun-
in jafnvel hjálpað þeg-
ar að fæðingunni kem-
ur?
„Ég veit það ekki.
Sennilega er maður
betur meðvitaður um
alla vöðva og ástand
líkamans ef maður er í
góðri þjálfun. Þetta er
mitt annað barn og
fyrri fæðingin gekk
mjög vel. Þá fór ég nánast
beint úr leikfimitíma upp á
spítala og fæðingin tók aðeins
sex klukkustundir. Ég þurfti
ekki á neinni deyfingu eða
verkjalyfjum að halda og náði
mér fljótt. Ég get samt ekki
staðhæft neitt um þetta, því
þótt mér hafi gengið vel, er
ekki víst að öðrum í jafngóðri
þjálfun gangi jafnvel né held-
ur er öruggt að fæðingin verði
eins núna og þá. í fæðingu
reynir á samspil vöðva og lík-
amlegra og andlegra þátta.
Við sem þjálfum, kunnum að
slaka vel á milli þess sem við
reynum hraustlega á okkur og
það ætti að hjálpa til við að
reyna að stjórna fæðingunni.“
Auður Vala Gunnarsdóttir er
komin sex mánuði á leið og
þetta er hennar fyrsta barn.
Hún segir vinnuna ekki erfið-
ari nú en áður en auðvitað
verði hún að taka tillit til lík-
ama síns.
„Ég þarf að huga að ýmsum
þáttum sem ég hugsaði
kannski ekki mikið um áður.
Ég breyti nokkuð álaginu á
líkamann í tímum en kennslan
er ekkert erfiðari en áður. Ég
myndi segja að ég hafi breytt
uður er komin rúma 5 mánuði á
kennir á fullu í Þokkabót
kennslutækninni og það
reyndist mér auðvelt því ég er
svo vön að kenna.“
Hverju þurftirðu helst að
breyta?
„Ja, ég er vön að sýna nem-
endum alla möguleika á að
gera hverja æfingu bæði Iétt-
ari og erfiðari aðferðir en nú
held ég mig meira við einfald-
leikann. Eins hef ég dregið úr
hoppum og stökkum. Grindin
þolir ekki slíkt álag. Ýrnis
þolfimispor eru líka óholl
ófrískum konum og ég fer
varlega í þau. Það hjálpar mér
að ég veit vel hversu mikið
líkaminn þolir og hvað ber að
varast. Þar af leiðandi get ég
kennt lengur en ég gæti ann-
ars.
Ég hef kennt mikið konum
með grindarlos og unnið með
sjúkraþjálfurum við skipu-
lagningu leikfimi fyrir þær. Sú
vinna hefur kennt mér að eng-
ar tvær meðgöngur eru eins
og hverjum einstakling hæfa
mismunandi aðferðir. Eg mæli
fremur með tækjasal fyrir
ófrískar konur sem ekki hafa
stundað þolfimi áður frekar
en að byrja í þolfimi ófrískar.
Margar konur vilja gjarnan
halda sér í góðu
formi og hamast of
mikið á meðgöng-
unni. Þær enda
með að misbjóða
líkamanum. Þetta
gengur hugsanlega
ágætlega fram á
sjöunda mánuð en
þá gerist eitthvað.
Grindarlos eða
ýmis önnur
álagseinkenni fara
að koma í ljós. Því
miður hef ég séð
konur fara svona
með sig. Ég mæli
með að konur
hreyfi sig á með-
göngu en skynsem-
in verður að
stjórna í þessu sem
öðru. Ég vil gjarn-
an ræða við allar
ófrískar konur og
skipuleggja með
þeim heppilega lík-
amsþjálfun á með-
göngunni.
Við verðum allar
að taka tillit til að-
stæðna. Ég er auð-
vitað vön að kenna þolfimi og
kenndi áður fimmtán tíma í
hverri viku en núna hef ég
minnkað kennsluálagið og
skammast mín ekkert fyrir að
viðurkenna það.
Um það eru mjög skiptar
skoðanir hvort líkamsrækt
hjálpar konum að fæða. Sumir
segja að þær sem æfa mikið
eigi erfitt með að fæða því
vöðvarnir séu svo stífir. Ég
veit dæmi um það gagnstæða
og ég hef einnig heyrt af kon-
um sem ekki æfa og hefur
gengið illa. Ætli hver einstak-
lingur verði ekki að finna sína
leið og sníða sér stakk eftir
vexti. Ef konur vita hvað þær
eru að gera og fara rétt í hlut-
ina er líkamsþjálfun á með-
göngu ábyggilega til góðs því
ég hef séð að rétt líkamsþjálf-
un gerir konum gott og þær
eru fljótari að ná sér eftir fæð-
ingu en hinar, hvort sem fæð-
ingin sjálf hefur gengið vel
i rm n^Ti
eða illa. Þetta á ekki hvað síst
við um grindarbotnsvöðvana.
Þeir eru fljótari að ná upp
fyrri styrk hjá konum sem
vanar eru að gera æfingar en
hjá hinum sem eru óvanar.
Konur ættu einnig að muna að
æfingar fyrir grindarbotns-
vöðvana má ekki gera alveg
fram að fæðingu en hvenær
kona hættir verður hver og
ein að meta fyrir sig. Svona at-
riði er mikilvægt að hafa í
huga þegar skipulögð er þjálf-
un fyrir barnshafandi konur.
Þess vegna tel ég að einka-
þjálfun hjá einhverjum sem
þekkir líkamann vel sé heppi-
legust fyrir ófrískar konur. “
Hvað sem líður vananum er
auðheyrt á öllu að hér eru
hörkukonur á ferð. Flestar
eru ósköp fegnar að geta not-
að meðgöngutímann til að
hlífa sér ögn og láta eftir sér
meira en venjulega. Osér-
hlífni, dugnaður og sjálfsagi
þessara kvenna er öfunds-
verður og við óskum þeim
góðs gengis í fæðingunni og
búumst ekki við öðru en þær
verði mættar í tíma með ung-
börnin í poka framan á sér
fyrr en varir.
13