Vikan - 18.01.1999, Blaðsíða 10

SONJA MAGNUSDOTTIR DREIF SIG I NAM TIL LISTABORGARINNAR BARCELONA
Sonju og Guðrúnu dóttur hennar hefur báðum^jengið vel að byrja nýtt lif á Spáni
Sonju Magnúsdóttir
vur búin uó lútu sig
dreymu í mörg úr um
uó tuku sig upp og
flytju ú úkunnur slúúir.
I sumur úkvuú hún u5
lútu druuminn rætust.
Heimu ú íslundi vur
ekkert sem hélt í hunu;
hún er frúskilin, dúttir
hennur er búsett ú
Spúni og sonur hennur
reyndist veru tilbúinn
uú tuku þútt í ævintýr-
inu. Þegur íslensku fyr-
irtækiú sem hún vur
nýbyrjuú uú vinnu hjú,
Iugúi upp luupunu vur
ekkert lengur í vegin-
um l'yrir því uú slú lil
og byrju nýtt líf ú nýj-
um slúúum. Eg hitti
Sonju í vetrursúlinni í
Burcelonu og forvitn-
uúist um hugi hennur.
LÆTffií GAMLAN DRAIM
RÆTAST í NÝJIILANDI
TÆKIFÆRANNA
Viðtal: Þórunn Stefánsdóttir
IVIyndir: Úr einkaeign
Hann hristir höfuðið, þjónninn á
Kaffi Óperu, sem staðsett er á
miðri Römblunni, þegar við
biðjum hann að koma með kaffibollana
okkar út í sólina. Okkur Islendingunum
finnst heitt og notalegt úti. Hitastigið er
um fjórtán gráður og sólin skín á skraut-
legt mannlífið. En Spánverjum finnst nú
ekki mikið til um fjórtán gráðurnar. Þeir
eru vanir öðrum og hærri hitagráðum og
ganga framhjá okkur kappdúðaðir. Þegar
þjónninn hefur komið með kaffið okkar
spyr ég Sonju hvað hún sé að gera í
Barcelona. „Fyrir tíu árum síðan dvaldi
ég í Danmörku í eitt og hálft ár og lærði
gluggaskreytingar. Alla tíð síðan hefur
það blundað í mér að fara aftur til dvalar
erlendis. Svo tók við daglegt líf heima á
íslandi og það var ekki auðvelt á þeim
10
tíma að taka sig upp með fjölskyldu og
flytjast á ókunnar slóðir. En drauminn
geymdi ég alltaf á bak við eyrað.“ Sonja
starfaði í mörg ár hjá auglýsingadeild
DV. Þegar Stöð 3 var hleypt af stokkun-
um ákvað hún að söðla um og réði sig
þangað. En eins og allir vita var það stutt
ævintýri og Sonja stóð uppi atvinnulaus.
„Það er ef til vill ekki sanngjarnt að taka
þannig til orða, en atvinnuleysið var kær-
komið tækifæri fyrir mig til að hugsa
minn gang. Eg var á báðum áttum hvað
ég ætti að gera. Reyndar bauðst mér
fljótlega nýtt starf, en þá var ég búin að
ákveða að fara til dóttur minnar sem var
á Mallorca. Hún var búin að vera þar í
þrjá mánuði, bjó í stóru og góðu húsnæði
og ég ákvað að halda á vit ævintýranna.
Ég fór með því hugarfari að njóta lífsins í
sumarblíðunni á Mallorca og eiga
ánægjulegan tíma með dóttur minni yfir
sumartímann. Mér bauðst síðan starf á
veitingahúsi og tók ég því og nýtti þannig
tækifærið til þess að kynnast betur dag-
legu lífi Spánverja.“ Einhvern tímann
þarna um sumarið ákváðu þær mæðgur
að taka sér vikufrí og og skruppu til
Barcelona. Og þá kviknaði annar draum-
ur, að taka sig upp frá íslandi í nokkur ár
og flytja þangað.
FEGURÐ BARCELONA GEFUR MÉRORKU
Meðan við sötrum kaffið okkar reynum
við að átta okkur á því hvað það er við
Barcelona sem allir, sem þangað koma,
falla fyrir. Það er úr vöndu að velja þegar
lýsa á borginni sem margir vilja kalla
borg borganna, hina alfallegustu í heimi.
Borginni, sem svaf Þyrnirósarsvefni með-
an Franco einræðisherra sat við stjórn-
völinn, en er nú glaðvöknuð og virðist
ákveðin í því að sofna aldrei aftur. í
mesta lagi að hún halli sér aðeins í síest-
unni. Andrúmsloftinu er ekki hægt að
lýsa, hver og einn verður að upplifa það
sjálfur. Sumir lýsa hraðanum, hávaðan-
um, mannmergðinni, börunum og
skemmtistöðunum sem aldrei loka. Aðrir
lýsa kyrrðinni, fegurðinni, litlu torgun-
urn, görðunum þar sem hægt er að eyða
deginum í sól og blíðu með bók í tösk-