Vikan - 18.01.1999, Blaðsíða 43

SMIfMllEW
Texti: Þórunn Stefánsdóttir
Þeir höfðu ekki erindi sem erfibi þessir óheppnu þjófar sem
nú snúib vib blabinu og snúib sér ab annarri ibju se
Maður nokkur sem rændi verslun í
París missti af sér hattinn þegar
hann hljóp út með feng sinn.
Hatturinn var merktur að innan nafni hans
og heimilisfangi og löggan beið eftir hon-
um þegar hann kom heim.
rör til þess að komast undan lögreglunni.
Þegar hann kom niður var hann staddur í
fangelsisgarði. Fangaverðir fundu sex illa
fengin armbandsúr í vösum hans og ekki
leið á löngu áður en hann var á bak við lás
og slá.
di hafa þeir
tur.
e k k iberfiðlei toTm með að brjótast inn, en
það kombabb í bátinn þegar hann ætlaði
að koma sér í burtu. Honum var það lífs-
ins ómögulegt að opna dyrnar. Hann tók
það til bragðs að opna vískíflösku og fá
sér í glas meðan hann beið þess að húsráð-
endur kæmu heim.
ítalskur bankaræningi flæktist í dyramott-
unni þegar hann kom æðandi inn í banka í
Mflanó. Við fallið datt af honum gríman
sem hann ætlaði að
nota til að hylja andlit
sitt og skot hljóp úr
byssunni. Hann stau-
laðist á fætur, hljóp í
áttina að gjaldkeranum
en datt aftur á hálu
marmaragólfinu og
missti byssuna þegar
hann fálmaði eftir af-
greiðsluborðinu. Ræn-
inginn flúði skömm-
ustulegur af staðnum
undir hlátrasköllum
viðskiptavina og starfs-
fólks. Ekki tók betra
við þegar út var komið.
Hann hljóp beint í flas-
ið á lögreglumanni sem
stóð við bflinn hans og
var að skrifa sektar-
miða. Ræninginn hafði
nefnilega lagt bflnum
ólöglega.
Ræningi í Denver klúðraði heldur betur
málunum. Á flótta með ránsfenginn ók
hann á ljósastaur og þurfi að halda ferð-
inni áfram fótgangandi. Heimkominn
skaut hann sig í fótinn meðan hann var að
leita að húslyklinum. Lögreglan kom að
honum þar sem hann hélt um fótinn með
annarri hendinni og á ránsfengnum í hinni.
Og ekki var hann heppinn þýski búðar-
þjófurinn sem renndi sér niður frárennslis-
Tveir félagar brutust inn í hús í Englandi.
Þeir fundu myndavél og annar þjófurinn
tók mynd af félaga sínum við iðju sína.
Pegar þeir flýttu
sér í burtu með
ránsfeng sinn
misstu þeir mynd-
avélina og lögregl-
an skilaði henni
aftur til eigandans,
73 ára gamallar
konu. Premur má-
nuðum seinna lét
hún framkalla fil-
muna sem var í
myndavélinni og
þá kom í ljós
myndin af þjófn-
um. Það liðu ekki
margar klukku-
stundir áður en
lögreglan var búin
að komast að því
hver átti andlitið á
myndinni.
Hann hefði betur
látið það ógert, kappinn sem reyndi að
stela handtöskum tveggja gamalla kvenna
á Mallorka. Konurnar, sem báðar voru 77
ára gamlar, bundu hann á höndum og fót-
um, hentu honum í skottið á bflnum hans
og óku sem leið lá á lögreglustöðina í
Palma. Þaðan var farið með hann á næsta
sjúkrahús þar sem hann lá næstu daga til
þess að jafna sig eftir áfallið.
Það verður að segjast eins og er að hann
var ekki sérlega greindur breski þjófurinn
sem braust inn í íbúð í Chester. Hann átti
KÆRAR ÞAKKIR
Þegar hin 27 ára gamla Elsa
Haffher kom fyrir rétt, ákœrð
fyrir búðarþjófnað, ákváð
dómarinn að sleppa henni með
áminningu. Ástceðan var sú að
Elsa var ófrísk. En dómarinn
átti eftir að sjá eftir þessari
Ijúfmennsku sinni. Elsa var
nefnilega handtekinn á nýjan
leik á leið sinni út úr dóms-
húsinu. Hún hafði ekki staðist
freistinguna þegar hún sá fal-
legan pels hanga í fataheng-
inu.
Þeir skildu ekkert í því þjófarnir, sem
voru að reyna að opna peningaskáp með
logsuðutæki, að ekki gekk að brenna gat á
skápinn. Skýringin var sú að þeir höfðu
gleymt að skrúfa frá súrefninu. Eftir
margra klukkustunda puð höfðu þeir loks
gert pínulítið gat á peningaskápinn, nógu
stórt til að koma hendi þar inn. Það var
ekki fyrr en þeir höfðu verið gripnir og
stóðu frammi fyrir dómaranum að þeir
komust að því að peningaskápurinn hafði
ekki verið læstur.
STOLIÐ RUNDANDl
Rœningi itokkur setti kodda-
ver yj'ir liöfuð sér og þannig
gekk hann inn í verslun í Kali-
forníu. Eftir að hafa rekist á
hillur og hvað sein fyrir varð,
uppgötvaði liann að það hefði
borgað sig að klippa göt í
koddaverið til þess að liann sæi
hvað hann var að gera! Hann
lyfti koddaverinu örlítið upp
itieðan hanit reyndi aðfiitna út-
ganginn á versluninni. Það var
nóg til þess að eimt viðskipta-
viitanita þekkti liann og benti
lögreglunni á hann.
43