Vikan - 18.01.1999, Blaðsíða 47

/
m

göngu beindist gegn mér. Oft
henti hún öllu frá sér ef hún
vildi allt í einu vita hvað ég
væri að gera. Eg var fasti
punkturinn og haldreipið í lífi
hennar og henni þótti vænt
um mig þótt hún hafi sýnt það
á þennan sérkennilega hátt.
Hún vildi vera besta vinkona
mín og oft var hún mjög góð
við mig þegar við vorum tvær
einar.“
ÉG Á MÖMMU MÍNA EIN
„Þannig gekk lífið fyrir sig í
eitt og hálft ár. Þá kynntist ég
kærastanum mínum og það
var dropinn sem fyllti mælinn.
Stuttu eftir að ég hitti hann
tilkynnti dóttir mín við matar-
borðið að hún skyldi gera allt
sem hún gæti til þess að eyði-
leggja þetta samband. Ef hún
sá okkur haldast í hendur,
henti hún sér í gólfið, pissaði í
sig og hárreitti sig. Hún dóttir
mín, tíu ára gömul, kallaði
mig öllum þeim ljótustu nöf-
um sem hægt er að hugsa sér.
Eg ákvað að við hefðum gott
af því að fara tvær saman burt
frá daglega lífinu og við fórum
til Spánar. Ég vildi gera loka-
tilraun til þess að reyna að ná
sambandi við hana og reyna
að komast að því hvað væri
að. Hún gætti mín allan tím-
ann, varð reið ef ég talaði við
annað fólk og passaði sig á því
að fara ekki að sofa fyrr en
hún þóttist þess viss að ég
væri sofnuð. Hún sagði mér
að hún ein ætti mig, ég mætti
ekki vera með neinum öðrum
en henni. Þegar við komum
heinr frá Spáni var ég engu
betur sett, framkoma hennar
hafði ekkert breyst. Hún
heimtaði sem fyrr alla athygl-
ina og það var erfitt fyrir
systkini hennar. Yngsta barn-
ið, bróðir hennar, var aldrei
neitt vandamál. Hann hefur
alla tíð verið blíður og auð-
veldur í umgengni. En nú var
systir hennar farin að herma
eftir stóru systur. Hún hafði
eftir henni ljót orð og hegðun,
þótt auðvitað væri ekkert á
bak við það. Ýmsum var farið
að ofbjóða framkoma dóttur
minnar og ég fékk alls konar
ráðleggingar frá fjölskyldu og
vinum um hvernig ég ætti að
ala hana upp. Sumir sögðu
hana þjást af sjúklegri frekju,
svona krakka þyrfti einfald-
lega að rassskella. En ég get
með góðri samvisku sagt að
ég hef aldrei lagt á hana hend-
ur þótt oft hafi það verið
freistandi. Líklega hef ég
innst inni vitað að eitthvað al-
varlegt væri að; þessi fram-
koma væri einhvers konar
ákall á hjálp."
ÞUNGLYNDIDG ÞRÁHYGGJA
„Það kom að því að ég gat
ekki meira og ákvað að
hringja í geðlækni til þess að
leita ráða. Ég sagði honurn að
ég gæti ekki haldið áfram að
láta tíu ára gamalt barn
stjórna lífi okkar allra. Hann
vildi fá mig í viðtal og ég fór
til hans í tvo viðtalstíma án
þess að taka dóttur mína með.
I fyrstu gat ég ekkert gert
annað en að gráta. Ég var al-
veg uppgefin á lífinu og henni
dóttur rninni. í næsta viðtals-
tíma tók ég dóttur mína með.
Það tók lækninn ekki langan
tíma að sjá að dóttir mín væri
illa haldin þunglyndi og þrá-
hyggju. Hann sagði skilnaðinn
hafa verið vendipunkturinn í
veikindum hennar. Maðurinn
sem hafði verið pabbi hennar
frá því hún var eins árs gömul
skildi nefnilega við hana um
leið og hann skildi við mig.
Hann kom alltaf aðra hverja
helgi og tók systkini hennar
með sér en skildi dóttur mína
eftir. Hann var eini pabbinn
sem hún þekkti og það var
sárt að sjá hana standa við
gluggann og horfa á eftir
pabba sínum og systkinum og
fá ekki að fara með þeim.
Læknirinn útskýrði fyrir mér
hvernig þessi höfnun hefði
verið það sem skipti sköpum
fyrir dóttur mína sem þegar
var haldin slæmu þunglyndi.
Hann sýndi mér fram á hvern-
ig þunglyndi hennar gerði það
að verkum að hún gæti ekki
sýnt rétt viðbrögð við erfið-
leikum og mótstöðu.
Og nú gengu aðrir tímar í
hönd. Ég hreinilega lærði að
umgangast dóttur mína, lærði
að ég gæti verið góð við hana
án þess að fórna einkalífi
mínu. Læknirinn gaf henni
þunglyndislyf og eftir það
breyttist hegðun hennar til
hins betra. Ég er ekki að segja
að það hafi gerst kraftaverk í
einni svipan og það tók hana
nokkurn tíma að sætta sig við
nýja manninn í lífi okkar.
Meðal annars sagði hún !ækn-
inum í fyrstu að hún ætlaði
ekki að taka „geðveikislyf“ til
þess að líka betur við þetta
svín, og átti þá við kærastann
minn. Lyfin hafa engar auka-
verkanir og hún finnur sjálf
hvað þau gera henni gott. Það
fyrsta sem hún gerir alla
rnorgna er að taka eina töflu.
Hún fer til Iæknisins á þriggja
vikna fresti og mun gera það í
að minnsta kosti eitt ár. Hún
er alltaf reiðubúin að fara í
tímana og er honum mjög
þakklát. Hún finnur sjálf hvað
henni líður miklu betur. Ég
fer með henni í tímana og sit
og hlusta á þau án þess að
blanda mér í umræðurnar.
Hún segir honum ýmislegt
sem hún hefur aldrei sagt
mér. En aðallega eru þau að
tala um vini hennar, skólann
og daglega lífið. Þau sitja sam-
an eins og gamlir vinir, hann
með kaffibolla, hún með kók í
glasi. A þeim fimm mánuðum
sem hún hefur gengið til lækn-
isins hefur hún lést um sjö
kíló. Um daginn sagði hún við
mig: Mamma, nú líður mér
vel, ég er hætt að finna alla
daga fyrir þessum vonda
þrýstingi og banki sem var
alla daga í höfðinu á mér.“
NÝDDTTIR
„í dag á ég nýja dóttur, fulla
af orku og lífsgleði. Hún elsk-
ar að vera úti undir beru lofti
og fer í sund á hverjum degi.
Aður fyrr forðaðist hún úti-
leiki og íþróttir þar sem hún
var allt of feit. Hún er í góðu
sambandi við kærastann minn
og líf okkar allra hefur tekið
ótrúlegum breytingum. Hún
dóttir mín, sem áður hreytti í
mig ónotum, sýnir mér dag-
lega hvað henni þykir vænt
um mig og er sérstaklega góð
við mig. Um daginn sagði hún
við mig: Mamma, þú ert besta
mamma í heimi. Breytingin á
henni er ótrúleg. Líklega verð
ég að trúa því sem læknirinn
sagði mér, að ég hafi bjargað
lífi hennar með því að koma
henni undir læknishendur.
Framundan eru kynþroskaár-
in, hún var allt of feit, þung-
lynd og hafði lélegt sjálfsmat.
Ég á þá ósk heitasta að allar
mæður sem lesa þessa sögu og
kannast við svipuð einkenni
taki skrefið sem ég tók, að
leita aðstoðar. Því það er ekk-
ert yndislegra en að sjá barnið
sitt, sem áður var óhamingju-
samt, reitt og óöruggt, vakna
alla morgna með bros á vör.“
lesandi seaír Þórunni Stefánsdóttursöau sína
K!

Vilt þú deila sögu þinni
meö okkur? Er eitthvað
sem hefur haft mikil
áhrif á þig, jafnvel breytt
lifl þinu? Þér er velkonv
iö aö skrifa eöa hringja
til okkar. Viö gætum
fyllstu nafnleyndar.
Ilciuiilistaii^iö er: \'ik:iii
- „l.iTsrC'Yii.sliisuj’u'*, SeljiiY ej*nr 2, 101
Kcykjavík,
Nell'ung: vikaii@lrndi.is
47