Vikan - 01.02.1999, Blaðsíða 14

Einnig fór ég í dönsku-
kennslu fyrir útlendinga,
það var frábært og skemmti-
legt. Svo spilaði ég í hljóm-
sveit, við vorum þrjú, ég
spilaði á bassann og með
mér voru franskur strákur
og bresk stelpa. Það var sem
sagt nóg að gera og þetta
var yndislegur tími."
Bassinn var ekki lagður á
hilluna þegar heim var kom-
ið. Elfa Osk spilar á bassann
í hljómsveitinni Heimilis-
tónar, ásamt leikkonunum
Halldóru Björnsdóttir, sem
er aðalsöngvari hljómsveit-
arinnar, Ólafíu Hrönn Jóns-
dóttur, sem lemur tromm-
urnar, og Vigdísi Gunnars-
dóttur, sem spilar á hljóm-
borð. „Annars er þetta nú
ekkert í mjög föstum skorð-
um, við skiptumst á hljóð-
færum og syngjum allar ef
því er að skipta. Mest höf-
um við spilað fyrir vini og
vandamenn, en nýlega spil-
uðum við í afmæli hjá
Kvennadeild Landspítal-
ans."
PRÍMADONNUR
OG MINNIMATTAR-
KENND
Talið berst að drauma-
hlutverkum. Það er orð sem
Elfa Ósk segist aldrei hafa
getað skilið. Hún skellihlær
þegar ég bið hana að
ímynda sér að hún mætti
ráða næsta verkefni Þjóð-
leikhússins. Hvaða verk
mundi hún velja með bita-
stæðu hlutverki fyrir
leikkonu? „Eg hef sko ekki
nokkra hugmund um
það," svarar hún að
bragði. „Eg hef bara
aldrei hugsað út í það.
Draumahlutverkið er
sem sagt ekki til í mín-
um huga. Eg er einfald-
lega ánægð í mínu starfi
og það hefur mikla þýð-
ingu fyrir mig að vera á
samningi hjá Þjóðleik-
húsinu. Það er drauma-
staða að fá að þroska
sig í list sinni, það er
erfitt ef maður þarf að vera
að snapa sér verkefni út um
allt. Mér líður vel í Þjóðleik-
húsinu og hef nóg að gera,
hef fengið góð hlutverk og
unnið með sterkum leikur-
um og góðu fólki. Þetta allt
hjálpar til þess að byggja
mig upp og gera mig að
betri listamanni. Leikhúslíf-
ið er yndislegt; heillandi
heimur. En stundum finnst
mér eins og vanti upp á
virðingu fyrir leikhúsinu og
þeim sem þar starfa. Eg er
ekki að segja að öllum eigi
að finnast þetta merkileg-
asta starf í heimi, þó að ég
reyndar líti sjálf þannig á
það. Þessi óvirðing finnst
mér meðal annars koma
fram í launum leikara.
Launin eru lág og við verð-
um að vinna ýmislegt utan
leikhússins."
Aður en ég settist niður
með Elvu Ósk hafði ég
heyrt það orðspor sem af
henni fer; að hún sé einstak-
lega ljúf, notaleg og
skemmtileg í samstarfi. Þar
sé engin prímadonna á ferð-
inni. Aður en ég sleppi af
henni hendinni spyr ég hana
hvort það séu margar
prímadonnur í íslensku leik-
húsi. „Auðvitað eru þær til.
Sem betur fer er ég alveg
laus við þá stæla sem ég
flokka reyndar undir
heimsku og minnimáttar-
kennd. Þannig framkoma
finnst mér óskaplega gamal-
dags og hallærisleg og sem
betur fer þarf ég ekkert á
henni að halda."
í faðmi fjöl-
skyldunnar.
Elva Ósk og
sonurinn
Benedikt, 4
ára, dóttirin
Agnes Björt,
7 ára, og eig-
inmaðurinn
Andri Örn
Clausen,
leikari og sál-
fræðingur.
átta ár. Það var frábært að
taka sér hlé frá störfum. Það
ætti að vera skylda allra
leikara að gera það, þó ekki
væri nema fyrir áhorfend-
ur," bætir hún skellihlæj-
andi. „Árið í Danmörku var
yndislegt. Það var búið að
vara mig við því að landið
væri flatneskjulegt og leiðin-
legt. En Árósar er yndisleg-
ur bær, svipaður að stærð og
Reykjavík. Maður var far-
inn að þekkja fólkið í bank-
anum og búðinni. Þarna var
lítið íslendingasamfélag og
innan þess mynduðust sterk
tengsl. Við urðum öll góðir
vinir og höfum haldið vel
hópinn eftir að við fluttum
heim. Það er mjög skemmti-
legt að eignast nýjan vina-
hóp þegar maður er kominn
á þennan aldur."
LÆRÐI Á BASSA
Þegar Elva Ósk fór til
Danmerkur var hún svo til
nýkomin á fastan samning
hjá Þjóðleikhúsinu. Var hún
ekkert hrædd um að vera
öllum gleymd í hörðum
samkeppn-
isanda leik-
hússins þegar
hún kæmi til
baka? „Sum-
um fannst
þetta nú óðs
manns æði og
urðu til þess
að nefna það
við mig. En
þessi hugsun
hvarflaði
aldrei að mér.
Ég trúi á sjálfa
mig og veit að
ég er góð leik-
kona. Ég hugs-
aði því með
mér að ef ég
yrði öllum
gleymd þá yrði
bara að hafa það. Ég braut
heldur engar brýr að baki
mér, ég fékk ársleyfi frá
Þjóðleikhúsinu og vissi að
þangað kæmi ég aftur."
Áður en Elva Ósk hélt
utan fékk hún styrk úr
Brynjólfssjóði til þess að
mennta sig frekar. „Pening-
ana notaði ég til þess að
læra á bassa. Ég fór í spila-
tíma einu sinni í viku. Ég
nýtti tímann í Danmörku
vel, ég fékk tækifæri til þess
að fylgjast með æfingum í
leikhúsinu í Árósum og það
var mjög lærdómsríkt.
í hlutverki Nóru. „Ég held að ekki sé til sú
leikkona sem mundi slá hendinni á móti
því að leika Nóru." Með henni á myndinni
er Baltasar Kormákur sem leikur eigin-
mann hennar, lögfræðinginn Þorvald Hel-
mer.
14 \Tkan