Vikan - 01.02.1999, Blaðsíða 6

Júlíus Brjánsson er á kafi
í hestamennskunni og út-
varpsþáttagerð uin hesta.
móðursjúk "karlkerling".
En þetta var ægilega gam-
an! Maður þurfti að vera
svolítið kaldur að láta vaða
og það var enginn vandi í
þessum félagsskap. Við
Gísli Rúnar erum uppeldis-
bræður í bransanum og
hann studdi vel við bakið á
mér. Þáttaröðin var tekin
upp vorið og sumarið '85 og
þetta var alveg stór-
skemmtileg vinna."
Þættirnir hafa elst vel og
eru bráðfyndnir þótt aldurs-
merkin sjáist á þeim.
Hvernig voru viðbrögðin
við frumsýningunni?
" Viðbrögðin voru ótrú-
leg. Þættirnir voru mjög um-
talaðir og þeir fengu alls
staðar góða dóma. Ég man
sérstaklega eftir nokkrum
ungum íslendingum sem ég
heimsótti í Þýskalandi. Þeir
kunnu þættina bókstaflega
utanað, það var búið að
horfa svo oft á þá á vídeó-
inu.
Ósýnilega röddin
Júlíus er einn þeirra leikara
sem við sjáum ekki ýkja oft
Gæti alveg hugsa
Sjónvarpsstjarnan úr „Föstum liðum“
Júlíus Brjánsson hefur und-
anfarnar vikur kitlað hlátur-
taugar landsmanna í hlut-
verki Indriða í „Fastir liðir
eins og venjulega" sem nú
er verið að endursýna í Rík-
issjónvarpinu.
Þar fer hann á kost-
um í hlutverki hins
móðursjúka,
heimavinnandi
"húsföður" sem ekkert
heppnast hjá og er hálf-
skælandi allan daginn. Þeir
sem þekkja Júlíus veltast
um af háltri því þeir Indriði
eru ekki beinlínis líkir.
"Ég varð að setja mig í
stellingar til að fara í hlut-
verk Indriða því hann er
eins ólíkur mér og hægt er
að hugsa sér. Þetta var helj-
arstökk. Þarna voru höfð
hlutverkaskipti milli kynj-
anna og Indriði var svona
en allir þekkja röddina.
Hann hefur unnið mikið við
talsetningu á barnaefni og
verið þáttastjórnandi í út-
varpi. Auk þess hefur hann
framleitt heimildarmyndir
um stórmót í hestamennsku.
„ Já, já. Ég er einn af
þessum ósýnilegu leikurum.
Þessum miðaldra, atvinnu-
lausu leikurum," segir hann
og hlær dátt.
„Ég fór í leiklistarskóla
vegna þess að ég hafði
áhuga á þeirri mannlífsstúd-
íu og persónusköpun sem
þar fer fram frekar en að ég
væri beint haldinn þörf fyrir
Texti: Jóhanna Harðardóttir Myndir: Úr safni Sjónvarpsins og Gunnar Gunnarsson
ó Vlkan