Vikan - 07.06.1999, Síða 29

Svo gekk hún út. Ég sat eftir
og iðraðist sáran að hafa látið
þetta út úr mér.
Maðurinn minn fór á krána,
þar sem ég hafði verið þetta
kvöld, og spurðist fyrir. Hann
sagði að veskinu mínu hefði
verið stolið en hið undarlega
var að ég var með handtösk-
una mína, skartgripi og önnur
verðmæti þegar ég rankaði við
mér sem sýnir að ekki var verið
að sækjast eftir veraldlegum
verðmætum. Einn dyravörður
mundi eftir mér. Kannaðist
bæði við lýsingu mannsins
míns og mynd af mér. Hann
sagðist hafa séð mig fara með
tveimur mönnum. Ég hefði ver-
ið máttleysisleg og reikul í
spori og annar mannanna
sagst vera maðurinn minn á
leið með mig heim þar sem ég
hefði drukkið full mikið. Hann
taldi ekkert óeðlilegt við þetta
þá, enda sjón sem þessi ekkert
óalgeng á íslenskum skemmti-
stöðum.
Nokkru síðar frétti ég frá
neyðarmóttökunni að leifar af
sæði fleiri en eins manns hefðu
fundist í leggöngum mínum og
þá var eins og eitthvað brysti.
Ég brotnaði algjörlega saman.
Allan daginn lá ég fyrir og grét.
Um nóttina gat ég ekki sofið,
reikaði eins og svefngengill um
íbúðina, með harðan kvíðahnút
í maganum og gat ekki með
nokkru móti slakað á. Maður-
inn minn svaf í stuttum dúrum.
Hann sofnaði en hrökk svo upp
á milli og kom niður til að at-
huga hvar ég væri en fór upp
aftur þegar ég sagði honum að
það væri allt í lagi með mig. Ég
væri bara andvaka og kæmi
eftir andartak. Ég þakkaði guði
hvað eftir annað, þessa nótt,
fyrir það að börnin mín voru að
heiman og ekkert þeirra vissi
hvað mamma þeirra var að
ganga í gegnum.
Þegar það tók að morgna
vissi ég að ég kæmist ekki í
vinnuna. Maðurinn minn neit-
aði að fara í sína vinnu þótt ég
legði hart að honum. Hann
sagði að hann teldi okkur
Lesandi segirfrá
verða að ræða hvað hefði
gerst og viðbrögð okkar við
því. Ég sagðist ekki vilja ræða
það og margítrekaði að ég teldi
hann betur kominn í vinnunni
en yfir mér. Hann kvaðst, líkt og
Gunnarforðum, fara hvergi og
hringdi til geðlæknis og fékk
tíma fyrir okkur bæði. Þetta kom
mér mjög á óvart. Maðurinn
minn hefur ævinlega verið mikið
á móti bæði sálfræðingum og
vel ekki áður að væru til og
þyrfti að leysa.
Hann játaði það fyrir mér að
hann hefði í fyrstu trúað því að
ég hefði drukkið mig fulla og
lent í einhverri vitleysu sem ég
hefði ekki ráðið við svona
dauðadrukkin. Svefnlyf í kók
hljómaði svo ótrúlega að þegar
læknirinn nefndi það að fyrra
bragði lá honum við að hlæja.
Ég á hinn bóginn hef þurft að
hversslags menn geta hugsað
sér að gera svona lagað." Enn
er mikil vinna fram undan en
ég vona að einhvern tíma verð-
um við líkari því sem við vorum
fyrir þetta kvöld.
Fyrir örskömmu varð ég
áheyrandi að samtali milli fólks
sem allt taldi þessar svefnlyfja-
nauðganir lygi og uppspuna
kvenna sem væru að afsaka
eigin drykkjuskap. Konur, sem
geðlæknum. Talað mikið um
vandamálasérfræðingana sem
skapi fleiri flækjur en þeir leysi
svo það að hann skyldi kjósa
þessa leið sannfærði mig um
að meiri alvara væri hér á ferð
en ég hefði hingað til haldið.
Seinna sagði hann mér að
einhver starfsmaður á sjúkra-
húsinu hefði ráðlagt honum
þetta og bent honum á þennan
ákveðna geðlækni. Af einhverj-
um ástæðum sat það í honum
og nægilega mikið hafði hann
séð og heyrt um nauðganir í
fjölmiðlum til að vita að við svo
búið mátti ekki standa - við
gætum ekki leyst málin sjálf.
Við erum bæði búin að vera í
meðferð nú í nokkurn tíma og
það hefur hjálpað okkur til að
ræða ekki bara það sem fyrir
mig kom heldur ýmis önnur
vandamál í hjónabandinu.
Vandamál sem við vissum jafn-
takast á við það að finnast ég
saurug og að persóna mín hafi
verið dregin djúpt í svaðið og
eigi sér tæpast viðreisnarvon.
Við höfum bæði tekið miklum
framförum frá því við byrjuðum
fyrst okkar meðferð en enn er
langt í land. Innst inni veit ég
að ég mun aldrei fyllilega kom-
ast yfir það sem þarna gerðist
og stundum þrái ég það heitast
að vita það nákvæmlega og
þess á milli óska ég þess helst
að komast aldrei að því.
Ég berst stöðugt við þá til-
finningu að ég hefði átt að geta
komið í veg fyrir þetta með ein-
hverju móti, að þetta hafi ég
kallað yfir mig á einhvern hátt.
Þegar ég orða hugsanir á borð
við þessar segir maðurinn
minn: „Hættu að berja á sjálfri
þér. Vertu ekki að spyrja að því
hvað þú hefðir getað gert til að
afstýra þessu. Spyrðu heldur
um helgar drykkju frá sér ráð
og rænu, gætu sjálfum sér um
kennt kæmi eitthvað fyrir þær.
Ég vildi að fólk sem er svo hart
í dómum sínum vissi hvernig
manni líður eftir atburð eins og
þann sem ég gekk í gegnum."
Vikan hefur fengið staðfest hjá lög-
reglu og Neyðarmóttöku vegna
nauðgunar að grunur leiki á að konur
hafi orðið fyrir nauðgun eftir að svefn-
lyfi hafi verið laumað í drykki þeirra.
lesandi segir
Steingerdi
Steinarsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
með okkur? Er eitthvað
sem hefur haft mikil áhrif
á þig, jafnvel breytt lífi
þínu? Þér er velkomið að
skrifa eða hringja til okk-
ar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
Hviniilisfunj'ið vr: Vikun
- „Lífsrvynslusaga", Svljavvgur 2,
101 Kvykjavík,
Nvlfang: vikan@frodi.is