Vikan - 28.09.1999, Síða 8

sér og gat heldur ekki farið
til baka. Ég varð ansi
smeyk en vissi að ég gat
ekki staðið þarna í fjallinu til
eilífðar. Það voru um þrír
metrar hreinlega ófærir
fram undan en einhvern
veginn hljóp ég yfir þá. Ég
tel að það hafi einhver góð-
ur verndarengill haldið í mig
þá. Þrátt fyrir þessa hættu
þá fannst mér mjög gaman
á fjöllum. Ég hef minnkað
talsvert að fara á fjöll í
seinni tíð og einbeiti mér
frekar að fallhlífarstökkinu
og vinnunni."
Það er sem sagt mikil
ævintýraþrá í þér?
"Fólk segir við mig að ég
sé ævintýramanneskja. Það
getur vel verið að ég sé
það. Ég spái ekkert í annað
líferni en þetta. Ég skil
reyndar ekki að það skuli
vera til fólk sem myndi ekki
vilja hoppa út úr flugvél,"
segir Sólveig og brosir.
gerst. Þegar við erum búin
átta okkur á því verðum að
spyrja okkur hvað hægt sé
að gera til að draga úr
áhættu eða draga úr alvar-
legum afleiðingum ef slys
eða hamfarir verða. Við
leggjum áherslu á almenn-
ingsfræðslu þannig að fólk
verði meðvitað um hvernig
eigi að bregðast við ef eitt-
hvað alvarlegt gerist. Við
erum sem dæmi búin að
endurskrifa og fjölga síðum
í símaskránni. Við vitum að
við munum aidrei getað
dregið alveg úr hættu á
slysum eða náttúruhamför-
um og því verðum við ao ' *
búa okkur undir aðmælá ||
þessum áföllum. Þannig
þarf að skipuleggja og æfa
hvernig eigi að bregðast
við. Við búum okkur til
skipulag sem verður unnið
eftir ef eitthvað alvarlegt ber
að höndum. Þetta er kallað
neyðarskipulag. Samfélagið
í sameiningu þarf að geta
brugðist við með skipulögð-
um hætti, t.d. yfirvöld, lög-
regla, slökkvilið, björgunar-
sveitir, sjúkrahús, vísinda-
menn og verkfræðingar og
fleiri aðilar sem eru til-
greindir í neyðarskipulag-
inu. Ábyrgð á stjórnun að-
gerða á vettvangi er hjá lög-
reglustjórum landsins en Al-
mannavarnir ríkisins að-
stoða þá eins og þarf.
Stofnunin stýrir allri utanac
komandi aðstoð við áfalla-
ræmingarstöð í kjallaranum
á lögreglustöðinni á Hverfis-
götu. Það er mjög mikilvægt
að endurskoða reglulega
stöðuna og sjá hvað megi
læra af síðustu æfingum og
raunverulegum atburðum.
Það er samt alveg Ijóst að
það þarf að efla almanna-
varnir í landinu," segir Sól-
veig ábyrgðarfull á svip.
* * ’ arstökki en var
* * * * tvisvar mjög
hætt komin
* * ’ þegar hún var
áfjöllum. "Ég
stundaði
fjallaklifur
| ásamt öðrum
Esjunni ásamt
IbBp'* félögum mín-
Sp:: dagsins lenti
Wwfí -ím' það í mínum
verkahring að
saman við
brún fossins,
halda áfram
--__________ upp hlíðina og
niður hinum megin. Félagi
minn seig niður línuna áður
en ég tók hana saman og
ætlaði stystu leið niður að
bíl. Það var svo mikill ís í
jarðveginum og mjög bratt
að mér skrikaði fótur. Ég
rann niður og stefndi fram
af brúninni. Skyndilega
stoppaði ég á eina steinin-
um sem var þarna. Annars
hefði ég hrapað niður og þá
hefði ekki þurft að spyrja að
ieikslokum. Nokkru síðar
var ég á göngu í Kalda-
klofsfjöllum við Torfajökul
ásamt einum félaga mínum.
Við gengum eftir hrygg sem
var mjög brattur. Ég fór öðr-
um megin og félagi minn
hinum megin. Allt í einu var
ég komin í sjálfheldu. Það
var alveg sama í hvaða
steina ég tók því þeir losn-
uðu allir. Það var svo bratt
og langt niður að
ég hefði ekki lifað »Egr
af fallið. Ég gat af kl
ekki farið áfram Stop
þar sem jarðvegur- sem
inn var svo laus í . .
að gera. I þriðja lagi er
hægt að stökkva með
tveimur kennurum úr fullri
hæð, 11 til 12 þúsund fet-
um. Þá er fallið í frjálsu falli
niður í þrjú þúsund fet og
þá er fallhlífin opnuð."
Sólveig er sjálf komin
með 600 fallhlífarstökk sem
hún segir að sé alveg við-
unandi árangur. "Úti eru til
fallhlífarstökkvarar sem eru
komnir með 15 þúsund
stökk en þá eru þeir á fullu í
þessu nánast alla daga."
Hvernig eru aðstæður til
fallhlífarstökks hérna miðað
við erlendis?
"Það eru miklu betri að-
stæður víðast hvar erlendis,
t.d. í Bandaríkjunum. Hér
vantar stærri flugvélar í
þetta og eins er veðurfarið
alltaf erfitt hérna því það
þarf að vera gott veður þeg-
ar stokkið er úr fallhlíf."
Sólveig hefur gegnt starfi
framkvæmdastjóra Al-
mannavarna ríkisins í þrjú
og hálft ár. Það segir sig
sjálft að það er mikil
ábyrgðarstaða að sjá um
rekstur stofnunar sem hefur
með öryggi allra lands-
manna að gera.
"Starf Almannavarna rík-
isins felst í því að fylgjast
með og meta ýmsar hættur
sem steðja að hér á landi,
m.a. vegna náttúruhamfara,
flugslysa, eða jafnvel stríðs.
Við þurfum að vera sífellt á
varðbergi og reyna að gera
okkur grein fyrir hvað gæti
Sólveig segist aldrei hafa
lent í neinni hættu i fallhlíf-