Vikan - 28.09.1999, Side 58

Engu var líkara en hún
byggist viö að ómálga,
ógangfært barnið stæði upp
úr stólnum og hyrfi á braut
til að þóknast henni. Ung
hjón urðu sömuleiðis fyrir
því oftar en einu sinni þegar
þau voru nýflutt í sambýlis-
hús að íbúinn á neðri hæð-
inni barði í loftið hjá sér
(þeirra gólf) í hvert sinn sem
rúmlega tveggja ára dóttir
þeirra grét á kvöldin eða
næturnar. „Ég veit ekki lil
hvers hann ætlaðist," segir
móðirin pirruð. „Kannski að
ég setti kodda yfir höfðuðið
á barninu og kæfði það." Af
hverju mega börnin ekki láta
til sín heyra? Af hverju er
ekki rúm fyrir þau hvar sem
er i samfélaginu?
íslendingar eiga líka ann-
að met, nefnilega Evrópu-
met í nábúakryt. A síðast-
liðnu ári komu 90 mál fyrir
kærunefnd fjöleignahúsa-
mála og nokkur fyrir dóm-
stóla. Flest málin tengjast
eignarhaldi, þ.e. hver eigi
ákveðna geymslu, bílastæði
eða eitthvað annað en önnur
eru til komin í sambandi við
Hugsanir þeirra í garð hinna
eru helst á þeim nótum að
fíflið hefði átt að velja rétta
akrein í upphafi ef það var
nauðsynlegt til að komast
leiðar sinnar. Þeir sem kjósa
að nota ekki stefnuljósin
telja að asnanum fyrir aftan
þá komi hreinlega ekkert við
hvenær þeir ætli að beygja,
svo það sé alveg óþarft að
gefa stefnuljós og ef næsti
bflstjóri vilji komast inn á
aðalbraut af aðrein ætti
hann einfaldlega að fara fyrr
af stað á morgnana. Sam-
borgari sem gerir mistök í
fljótfærni nýtur lítils skiln-
ings.
Og það er víðar en í um-
ferðinni sem skortur á um-
burðarlyndi gagnvart náung-
anum kemur berlega í ljós.
Ung kona mætti eitt sinn
með lítið barn á fund með
sér og blessað barnið lét í sér
heyra. Það hjalaði og lék sér
að fingrum sínum, satt og
ánægt í barnastól. Eldri
konu sem þarna sat fannst
ónæði af barninu og hreytti
út úr sér: „Af hverju fer ekki
blessað barnið heirn til sín."
m 'M 'éb
Ný leikgerð af verki
Halldórs Laxness
Sjálfstæðu fólki hef-
ur verið sýnd við
miklar vinsældir í
Þjóðleikhúsinu und-
anfarin tvö leikár.
Bjartur í Sumarhúsum
hefur jafnan verið talinn
persónugervingur is-
lensku þjóðarinnar, þrárri
en sauðkindin, einsýnn
og umfram allt ákveðinn
í að vera ekki neinum
háður. Bjartur er tilbúinn
að taka á sig hvaða afar-
kosti sem bjóðast til að
láta draum sinn um sjálf-
Bstæði rætast og hann
ætlast til að allt hans
fólk geri það sama. Hann
hefur enga þolinmæði
gagnvart veikleikum
annarra. Sé Bjartur, vinur
okkar, hin sanna þjóðar-
sál okkar íslendinga þá
verður að telja að í þeirri
sál búi ekki mikið um-
burðarlyndi.
ið íslendingar eig-
um Norðurlandamet
' í umferðarslysum.
’ Starfsmenn Umferðar-
Tráðs hafa árum saman
rreynt að lesa sanrlöndum
sínum pistilinn og benda á
að tillitssemi svo ekki sé
minnst á að fara í einu og
öllu eftir umferðarreglum, sé
það sem skili okkur öllum
heilum heim. Þrátt fyrir
þennan látlausa áróður not-
ar stór hluti ökumanna
aldrei stefnuljós, gefur öðr-
um ekki færi á að aka inn á
aðalbraut af aðrein og gefur
öðrum sjaldan tækifæri til að
flytja sig milli akreina fyrir
framan þá. Ein algengasta
orsök árekstra í borginni er
svo að ekið er yfir á rauðu
Ijósi.
Hvers vegna reynist það
Frónbúum svo erfitt að laga
sig að þessum einföldu regl-
um? Jú, það er fyrst og
fremst vegna þess hversu
erfitt þeir, eins og Bjartur,
eiga með að umbera aðra.
Þeir hugsa eingöngu um að
gæta réttar síns og sjá til þess
að aldrei sé á þeim brolið.