Vikan - 23.11.1999, Síða 22

Kuldaleg huggun Samúð
Lfnan lugð
Ég var á leiðinni í vinnuna þegar ég
datt á hálku og var svo óheppin að
lenda utan í kantsteini. Ég brotnaði á
framhandlegg og marðist illa og þurfti
auðvitað að fara á „slysó". Þar var ég í
marga klukkutíma og þegar ég mátti
loksins fara tók ég leigubíl heim og átti
ógurlega bágt. Ég hlakkaði svo til að
koma heim og láta vorkenna mér svo-
lítið. Ég hringdi dyrabjöllunni, mamma
kom til dyra og sagði: „Hvað er þetta,
af hverju fórstu ekki aftur í vinnuna?11
Stella 33 ára
Ég var ekki nema 16 ára þegar ég fór
að vera með fyrsta kærastanum mín-
um. Hann átti bíldruslu og kom stund-
um og sótti mig eftir kvöldmat. Einu
sinni snemma á ferlinu kom hann og
stóð frammi í gangi á meðan ég var
inni að leita að hönskunum mínum.
Þegar ég kom út úr herberginu mínu sá
ég hvar mamma strunsar fram í gang,
réttir honum tvo pakka af smokkum
og segir: „Mér sýnist þú nú ekki vera
sú manngerð sem hefur vit á að ganga
með smokka í vasanum."
Ég hefði viljað sökkva í jörðina, ég
skammaðist mín svo fyrir mömmu. En
þetta varð til þess að ég missti mey-
dóminn þetta kvöld.
Jólianna 28 ára
Hræðsluáróður
Ég skil ekki ennþá af hverju maður-
inn rninn forðaði sér ekki eftir fyrstu
heimsóknina í foreldrahús mín. Hon-
um var boðið í mat og við sátum eins
og dæmdar manneskjur og borðuðum
nánast þegjandi. Þetta var mjög vand-
ræðalegt allt saman. Eina mann-
eskjan sem þorði að segja eitthvað
var fíflið hún systir mín sem var
bara átta ára. Hún fór að tala við
hverju ertu
eiginlega
svona skotinn í
henni Binnu?"
(rétt eins og það
hlyti að vera eitt-
hvað meira en lít-
ið að honum). Þá
bætti mamma urn
betur og sagði
eins og véfrétt:
„Sækjast sér
um líkir".
Brynhildur
37 ára
Ég var alveg í rusli þegar ég féll á
hinu fræga landsprófi sem í þá daga
var eins konar sía á það hverjir yrðu
menntamenn og hverjir ekki. Ég fór
ekki út úr húsinu, talaði ekki við
nokkurn mann og var að íhuga að láta
mig hverfa til útlanda eða út á land þar
sem enginn þekkti mig. Þá kom
mamma til að „hugga" mig og sagði:
„Láttu ekki svona, Elín mín. Það er nú
ekki eins og einhver hafi búist við því
að þú yrðir heilaskurðlæknir."
Elín 45 ára
Ömurlegt útlit
Strákur sem ég var búin að vera
skotin í lengi bauð bróður mínum í af-
mælispartí heima hjá sér og ég fékk að
fljóta með. Ég keypti mér níðþröngt
glanspils og háa skó sem kostuðu
miklu meira en ég hafði efni á fyrir
þetta tækifæri. Ég setti eldrauðar stríp-
ur í hárið og málaði mig eins mikið og
flott og ég þorði. Ég ætlaði svo sann-
arlega að reyna að klófesta gæjann!
Þegar við vorum að ganga út úr dyrun-
um kom mamma til að kveðja. Hún
greip hendinni fyrir
munninn og stundi síð-
an í angist:
„Jesús minn!
Ætlarðu út
svona? Ég vona
að þú hittir eng-
an sem ég þekki!"
Sjálfstraustið flaug út
um gluggann og ég
sat í hnipri úti í
horni allt kvöldið
og lét fara eins
lítið fyrir mér
og ég gat.
Signý
19 ára