Vikan - 15.02.2000, Blaðsíða 20

járnnámur í Evrópu og und-
irstaða iðnaðarveldis Svía.
A leiðinni rak hver virkjun-
in aðra og kominn var um
20 stiga hiti svo við grilluð-
um úti við stórkostlegar
flúðir, sem kallast Storfor-
sen. Seint um kvöldið tjöld-
uðum við í skógarrjóðri en
áttum erfitt um vik vegna
moskítóflugna. Morguninn
eftir áttum við fótum okkar
fjör að launa útbitin af þess-
um vargi, sem við erum
blessunarlega laus við á ís-
landi.
Það var fróðlegt og spenn-
andi að fara nokkur hund-
ruð metra undir yfirborðið
að skoða námurnar í
Kiruna. Seinna um daginn
komum við í Abisko þjóð-
garðinn og lögðum upp í
gönguferð eftir Konugsleið-
inni en það er fræg göngu-
leið rétt austan við norsku
landamærin. Það tekur
marga daga að ganga eftir
þessari 350 km leið um víð-
erni Svíþjóðar en um það bil
dagleið er á milli ferða-
mannaskála sem standa við
hana. Við ákváðum að
ganga um 25 km að fyrsta
skálanum og gista þar og
ganga síðan til baka daginn
eftir. Skemmst er frá því að
segja að það rigndi eins og
hellt væri úr fötu alla leiðina
svo meira að segja svefn-
pokar og auka föt sem við
vorum með í bakpokum
gegnblotnuðu. Engu að síð-
ur var þetta skemmtilegt og
hressandi ævintýri.
Næsti áfangastaður var
20 Vikan
Margt kom á óvart í ferðinni á norðurhjara eins og suðræna
götukarnevalið sem við duttum inn á í borginni Piteá við botn
Eystrasalts.
og við hlið okkar var eldri
Þjóðverji sem spilaði enda-
lausa þýska hergöngumarsa.
Hann var búin að leggja
þúsundir kílómetra að baki
á nokkrum dögum og var
mjög stoltur af yfirferð
sinni. Næturlífið var líflegt í
Rovaniemi og við duttum
óvart inn á ógleymanlegan
karoke dansstað þar sem
finnski karlpeningurinn átti
erfitt með að halda aftur
tárunum yfir rómantískum
ballöðum. Það er merkilegt
að þótt Finnland sé eitt af
Norðurlöndunum hvað rit-
og talmálið gerir það fram-
andi.
Kuöltísigling í sænska
skerjagarðinum
Sænsku smáborgirnar, sem
standa við botn Eystrasalts,
bera nafn eftir ánum sem
þær eru reistar við. í lok 19.
aldar voru þær hafnarborgir
en vegna mikils landris eru
þær komnar töluvert inn í
land. Næst tjölduðum við í
útjaðri Luleá, sem er lífleg
háskólaborg. Eins og annars
staðar var tjaldstæðið vel
skipulagt og með aðgangi að
öllum heimilistækjum auk
íþróttaaðstöðu og einka-
strandar. Uti fyrir ströndinni
er mergð af eyjum og við
fórum í kvöldsiglingu með
mótorbát. Fáir búa lengur á
eyjunum en þar eru sumar-
hús og fábrotnir veitinga-
staðir. Veðurguðirnir léku
við hvern sinn fingur og það
var ljúft að sigla og fá sér
kvöldverð á einni eyjunni í
kvöldsólinni. Áður en við
kvöddum Luleá skoðuðum
við „gamla kirkjuþorpið“
sem samanstendur af smá-
hýsum í kringum gamla
kirkju frá þeim tíma sem
kirkjusókn var skylda sam-
kvæmt lögum í Svíþjóð. Sum
sóknarbörnin bjuggu svo
langt frá kirkjunni að þau
neyddust til að byggja sér
lítil hús við hana til að geta
meðtekið drottins orðið.
Engar uæntingar
Ferðin var nú farin að
styttast í annan endann og
næst duttum við inn á alvöru
götu-karneval með samba
ívafi í borginni Piteá. Við
ákváðum að halda ferðinni
áfram til að þurfa ekki að
aka of mikið síðasta daginn
og sváfum á fyrsta flokks
hóteli okkur til hvfldar í
Skellefteá. Þar fengum við
okkur að borða á fínasta
veitingastaðnum í bænum
og smökkuðum á réttum
sem einkenna matargerðina
við botn Eystrasalts. Sein-
asta dag ferðarinnar höfðum
við nokkuð rúman tíma í
Umeá og litum við í högg-
myndagarði með nútímalist
og litlu galleríi. Okkur brá
óneitanlega þegar við fórum
að skoða verkin á veggjun-
um því þau voru eins og for-
skot á heimferðina seinna
um daginn. Fyrir augu okk-
ar bar ljósmyndir af Snorra-
laug í Reykholti, Land-
mannalaugum, Sundhöllinni
og fleiri stöðum á íslandi
eftir bandarísku listakonuna
Roni Horn.
Skemmst er frá því að
segja að þetta er ein
skemmtilegasta ferð sem ég
hef farið, ekki síst vegna
þess að hún var farin án
nokkurra væntinga og þegar
væntingarnar eru skildar eft-
ir heima á lífið auðveldara
með að koma manni á óvart.
Naarvik í Noregi en bærinn
var mjög hernaðarlega mik-
ilvægur í seinni heimstyrj-
öldinni vegna þess að þaðan
var járninu skipað út sem
kom frá Kiruna. í Naarvik
er stríðsminjasafn og við
verðlaunuðum okkur með
hreindýralundum á glæsileg-
um veitingastað eftir hrakn-
ingana í Abisko.
Finnskt karoke
Eftir eina nótt á tjaldstæði
í Naarvik héldum við ferð-
inni áfram norður á bóginn
og ókum síðan yfir finnsku
landamærin. Höfðum við
ákveðið að aka Finnlands
megin aftur niður að Eystra-
salti með viðkomu í borg-
inni Rovaniemi. Heim-
skautsbaugur sker borgina,
sem Finnar segja heimkynni
jólasveinsins. Margt for-
vitnilegt varð á vegi okkar
þangað eins og t.d lappnesk-
ar minjagripaverslanir,
sleðahundabúgarður og
hyttan, sem við leigðum við
árbakka. Lítil umferð er á
vegum Lapplands, sem þó
eru malbikaðir svo ferðin
sóttist vel. Við komum okk-
ur fyrir á þægilegu og vel út-
búnu tjaldstæði í Rovaniemi
Sigrún er mikil veiði-
kona og gerði sér lítið
fyrir og veiddi geddu
á stöng.