Vikan - 15.02.2000, Blaðsíða 12

í :ft \Við fluttum út árið
L987. í dag er
Æ kírópraktorsnámið
fimm ára háskólanám,
síðan eitt ár verklegt en ég
lauk bóklega hlutanum á
fjórum árum og því lauk
með BS-gráðu. Skólaárið
eru þrjár strembnar annir og
þar af leiðandi þrjár próf
tarnir og einn mánuður í
sumarfi í. Þeir eru margir
sem halda að kírópraktors-
nám sé helgarnámskeið en
það er rnikill misskilningur. I
Bretlandi eru kírópraktorar
mun viðurkenndari í heil-
brigðiskerfinu en hérna
heima. Þegar ég var að byrja
í náminu vissu mjög fáir hér
á landi hvað kírópraktor var
en í dag finnst mér sífellt
fleiri vita um hvað starf okk-
ar snýst.
Ég starfaði úti í sex ár eft-
11 að ég lauk námi og okkur
líkaði mjög vel að búa og
vinna í Englandi, svo vel að
við vorum bæði tilbúin að
setjast að í landinu. Við eig-
um sex ára garnlan son sem
var orðinn mikill Breti í sér
þannig að þetta var meira
orðið spurningin um hvar
við ætluðum að ala börnin
okkar upp. ísland varð fyrir
valinu, réð þar mestu að
fjölskyldur okkar beggja
búa hérlendis.
Mér finnst stundum eins
og ekki sé gert ráð fyrir
börnum í þjóðfélaginu í dag.
Foreldrar hafa ekki tækifæri
til að vera heima hjá veikum
börnum og vinnumarkaður-
inn gerir einfaldlega ekki
ráð fyrir að börn veikist eða
þurfi að hafa foreldra sína
hjá sér. Við lijónin höfum
púslað okkar vinnutíma
sarnan þar sem við eigum
tvö börn. í Bretlandi er ann-
að foreldrið yfirleitt heima-
vinnandi þangað til börnin
byrja í skóla í flestum tilfell-
um eru það konurnar.
Skólaskyldan hefst þegar
þau eru á fimmta ári. Leik-
skólar eru allir einkareknir
og því mjög dýrt að setja
barn í leikskóla."
Stekkur niður stigann
í dag eru þau lijónin búin
að koma sér vel fyrir í rað-
húsi í Vogahverfinu. Sólveig
hefur innréttað kíropraktor-
stofu í kjallara hússins sem
er mjög þægilegt fyrir hana
þar sem lítil heimasæta hef-
ur bæst í fjölskylduna.
Eiginmaður Sólveigar
vinnur hefðbundinn vinnu-
dag en Sólveig sinnir sínum
sjúklingum seinni partinn.
Solveig asaint eigin-
nianni sínuni, Olati
Þóri og biirnununi,
Karítas og Hersi Aron.
Þegar Sólueíg Asgeirsdóttir
fór að uelta vöngum yfir
framhaldsnámi að loknu
stúdentsprófi leitaði hugur-
inn í greínar ínnan lækna-
deildarinnar. Hún átti erfitt
með að gera upp á milli
læknisfræði, siúkrahiálfunar
og að uerða erfðafræðingur.
Að lokum datt hún niður á
fag sem henni hótti mjög
spennandi og fáir íslendingar
hekktu, kírópraktorsnám.
Maðurinn hennar, Úlafur Þórir
Hersisson, stefndí á að læra
arkitektúr og huí upphófst
míkil leit að háskóla erlendis
sem byði bæði upp á nám í
arkitektúr og kírópraktor.
Lengi uel uar Ástralía inni í
myndínni og eins Bandaríkin
og Kanada. Að lokum fundu
hau skóla í Suður-Englandi
sem bauð upp á nám í bess-
um greinum.
Texti: Margrét V. Helgadóttir
Myndir: Hreinn Hreinsson