Vikan - 15.08.2000, Síða 14

' Verslunar-
* ferðir eru
félagslegar
athafnir.
arlmenn líta á
verslunarferðir
semsérstaktpróf á
dugnað sinn,
verksvit og skipulagshæfi-
leika. Þeir telja að ljúka megi
innkaupunum á mun
skemmri tíma en konurnar
nota í þau og reyna eftir
fremsta megni að sanna það.
Árangurinn er oft sá að kon-
an og börnin hlaupa löður-
sveitt á eftir karlmanni sem
ýtir hjólavagni á undan sér
eldrauður í framan og með
jakkann lafandi á eftir sér líkt
Sumar konur vita ekkert
skemmtilegra en að arka
búð úr búð.
Flestar konur hafa gaman af að fara í búðir og kaupa inn.
Þær konur eru auðvitað til sem segja ekkert leiðinlegra
en að bvælast verslun úr verslun í leit að einhverju, sem
oft er ekki fyllilega uitað hvað er, en hær eru færri en hin-
ar. Sumar gera meira að segja engan greinarmun á ferð í
stórmarkaðínn eftir klósetthreinsiefni og heimsókn í fína
fataverslun í leit að sparikjól. Verslunarferðir eru heím fé
lagslegar athafnír og heim leiðist að fara einar. Oft fara
heiiir hópar vinkuenna saman á bóðarráp en stundum er
ekki annað að gera en að draga karlana af stað. Þeir
kvarta hástöfum yfir að hurfa að yfírgefa sjonvarpsstól-
inn og fótboltann á laugardögum en vita hvað til beirra
friðar heyrir og drattast hví af stað. Eíginkonurnar halda
hví síðan oft fram að engir skemmti sér betur í bóðar-
ferðum en einmitt eiginmennirnir.