Vikan - 15.08.2000, Blaðsíða 16

Oft fara vinkonur sanian að versla.
unni. Hvers vegna þá ekki að
njóta þess að skoða þá og leyfa
sér að dreyma um að eignast
hitt og þetta, jafnvel í búðum
sem heita Kostar mikið?
Og þá er komið að fata-
verslunum. Sumar konur
halda því fram að þeim leið-
ist að kaupa föt, þær l'inni
ekkert sem þeim líkar og að
máta flík eftir flík leiði til þess
að þær verði gjörsamlega
uppgefnar á örskömmum
tíma. I hugum annarra kyn-
systra þeirra eru fataverslan-
ir gósenlönd þar sem dvelja
má endalaust við að velja efn-
ið sem hæfir þeim, sniðið
þeirra, besta litinn og flott-
ustu flíkina. Iðulega er mjög
misjafnt hvað hittir þessar
konur beint í hjartastað.
Dragtir eru ær og kýr einnar,
á meðan önnur velur kjóla, sú
þriðja gengur eingöngu í bux-
um en enn aðrar hafa engan
áhuga á fatnaði öðrum en
skófatnaði. Fyrrum einræð-
isherrafrú Filippseyja, Imelda
Marcos, er sjálfsagt þekktasta
dæmið um konu sem fór ofur-
lítið út í öfgar í ást sinni á
skófatnaði en þær eru margar
fleiri til þótt fæstar séu jafn-
stórtækar. Oprah Winfrey
hefur játað að hún eigi ansi
mörg pör af skóm og að skór
heilli hana upp úr skónum
hvar sem hún fari um heim-
inn. Jennifer Tilly á rétt rúm-
lega sjötíu pör af skóm svo
stúlkan sú þarf sennilega
sjaldan að ganga berfætt og í
sumum íslenskum fjölskyld-
um gætu verið tómir tólf-
fótungar ef miðað er við
skópörin sem standa við úti-
dyr þeirra.
Aðdráttarafl verslunar-
miðstöðva krufíð
En hvað er það sem dreg-
ur konur í búðir aftur og aft-
ur? Sumar eru klárlega að
leita upplyftingar. Þótt þær
komi iðulega heim úr búðar-
ferðum þreyttar og þvældar
og lofi sjálfum sér því að
hætta neyslunni og að líta
aldrei í búðarglugga framar er
öruggt að næst þegar þung-
lyndi sverfur að, eða dagurinn
hefur reynst erfiður keyra
þær beint sem leið liggur í
Kringluna og kaupa eitthvað
fallegt. Þá gildir einu hvort
það er eitthvað gott í kvöld-
matinn, blóm til að skreyta
íbúðina, ný föt, snyrtivörur
eða skartgripur. Það veitir
konunni huggun og bætir það
sem aflaga hefur farið að geta
veitt sér einhvern örlítinn
munað.
Aðrar konur hafa einfald-
lega áhuga á hönnun eða ým-
iss konar sköpun og fara til að
skoða fyrst og fremst. Þegar
heim kemur geta þær nýtt það
sem þær sáu til að skapa eig-
in muni. Margar snjallar
saumakonur fara til að
mynda eingöngu í fataversl-
anir til að skoða snið. Þær
teikna sniðið síðan upp og
sauma svipaða flík úr því efni
sem þær kjósa. Iðnhönnuðir
viðurkenna sumir að þeir
sæki sér innblástur í verk ann-
arra. Nytjahlutir sem seldir
eru í verslunum hér geta því
auðveldlega kveikt hug-
myndir í skapandi huga bæði
um hvernig búa megi til eitt-
hvað keimlíkt eða hvernig
bæta megi uppsetningu og út-
lit heimilisins.
Búðarráp verður einhvers
konar ástríða eða tóm-
stundagaman hjá sumum
konum. Þær vita nákvæmlega
hvar allt fæst, hvað það kost-
ar og hvar gera má bestu
kaupin. Slíkar konur eru í
raun ómissandi í hverri fjöl-
skyldu því þekking þeirra er
oft með ólíkindum. Hvernig
þær finna tíma til að gera j afn-
umfangsmiklar rannsóknir á
verslunum bæjarins er öllum
öðrum ráðgáta en þær hafa
allt sitt á hreinu og gera iðu-
lega ótrúlega góð kaup á út-
sölum og tilboðstorgum.
Bindindlsmót fjöiskyld-
unnar í Krínglunni
Eins og áður sagði er búð-
arráp félagsleg athöfn og fyr-
ir marga er þetta ein
skemmtilegasta leið sem
hugsast getur til að sýna sig og
sjá aðra. Fólk hefur stundum
gantast með það að í Kringl-
unni geti heilu fjölskyldur-
nar haldið ættarmót um helg-
ar en kannski er þetta ekkert
gamanmál. Þegar langamma
og langafi voru ung kom öll
sveitin saman við kirkjuna á
sunnudögum og þar spurðu
menn frétta, spjölluðu, tóku
í nefið og ræddu landsins
gagn og nauðsynjar. Unga
fólkið sendi hvert öðru heit
augnatillit og á kirkjutröpp-
unum hófst margt ástarævin-
týrið. Skáld-Rósa sá Pál sinn
Melsteð fyrst á kirkjutröpp-
unum á Möðruvöllum í Hörg-
árdal og löngu seinna orti
hún:
Langt er síðan ég sá hann,
sannlega fríður var hann,
allt sem prýða má einn mann,
langt aflýðum bar hann.
Rósur okkar tíma koma
kannski fyrst auga á sína
menn á göngu um stórmark-
aði og sennilega hefði mörg
Gunnan engar spurnir af ný-
fæddu barni einhverrar Sigg-
unnar væru stórverslanir nú-
tímans ekki sú miðstöð
mannlífsins og þær eru orðn-
ar. Ættarmótin í Kringlunni
um helgar hafa það umfram
önnur að ekki er hægt að
spjalla of lengi við nokkurn
mann og þar er ekki haft vín
um hönd svo varla er vert að
vera að amast við þeim.
Ahugi kvenna á verslunar-
ferðum hefur jafnan verið
karlmönnum uppspretta
endalausra gamansagna um
eyðslu þeirra og kaupæði.
Þeir hreykja sér af því að þeir
fari nánast aldrei í búðir og
þekkt er þjóðsagan um kerl-
inguna sem eyddi meðan
karlinn að dró. En er þetta
svona einfalt? Rannsóknir er-
lendra vísindamanna sýna að
karlar fara vissulega sjaldnar
í búðir en konur. Þegar þeir
fara kaupa þeir hins vegar yf-
irleitt mun dýrari hluti en
konurnar þannig að sé borin
saman eyðsla karls og konu
(í annað en nauðsynjar) í
ákveðinn tíma kemur í ljós að
karlinn eyðir hærri upphæð í
færri ferðum. Kona kaupir
hugsanlega eina ódýra flík
eða blómvönd þegar hún fer
en karlinn kaupir dýrari fatn-
að, dýr vín, golf- eða veiðiút-
búnað eða eitthvað þaðan af
stærra og meira. Samkvæmt
niðurstöðum vísindamann-
anna eru karlmenn líklegri til
að eyða um efni fram en kon-
ur. Goðsögnin um mikla
eyðslu kvenna er því ekki
annað en goðsögn.
16
Vikan