Vikan - 24.10.2000, Qupperneq 25

betur en þegar ég er í samvist-
i um við barnið."
Hugfangin af barninu
ímynd ömmunnar hefur
gjarnan fylgt að hún eigi að
mennta eða kenna barnabarn-
inu, lesa fyrir það og kenna því
kvæði. Telur Helga að hún muni
reyna að gegna hlutverki kenn-
ara eða fræðara?
„Já, að vissu leyti, erum við
ekki alltaf að læra í gegnum allt
lífið? Ég vona bara að ég eigi eft-
ir að hafa jákvæð áhrif á barna-
barnið mitt eins og móðir mín
hafði á son minn. Ég á reyndar
kistu fulla af barnabókum frá
minni æsku, bæði á ensku og
íslensku því égólst uppað hluta
til í Ameríku. En það kemur í
Ijós síðar hvort ég fer nú að lesa
fyrir Aron Björn á ensku.
Eitt af því sem mér er svo
minnisstætt frá ömmu minni
er þulan Fagur fiskur í sjó sem
er eiginlega leikur því maður er
með aðra hönd barnsins í lófa
sér og strýkur hana og hefur yfir
þuluna sem endar á „svo skal
högg á hendi detta“. Ég byrj-
aði að leika þennan leik við Aron
Björn fyrir þó nokkru og hann
hlustar með athygli þótt hann
sé ekki farinn að kippa að sér
hendinni enn. Reyndar var ég
búin að fara nokkuð oft með
þuluna þegar tengdadóttir mín
benti mér á að ég færi ekki al-
veg rétt með textann. Þá fór ég
nú íkistunagóðuogfannVísna-
bókina sem gefin var út 1949,
þ.e. mitt eintak, og fann út það
rétta í málinu. Ég hef nú verið
að fletta upp i henni og rifja upp
allar þessar skemmtilegu
barnavísur svo ég verði mér ekki
til skammar.
Annars hlakka ég mikið til að
fara að lesa fyrir hann. Ég er
auðvitað farin að skoða með
honum myndirnar i bókunum
og segja honum sögur. Ég tala
oft við hann í síma og þá beiti
ég röddinni eins og manni er
gjarnt að gera þegar maður tal-
ar við lítil börn. Stundum svar-
ar hann mér með einhverjum
einföldum orðum og þá er eins
og ég hafi himin höndum tek-
ið. Gerist það hins vegar ekki fæ
ég fregnir af því hjá foreldrun-
um hver viðbrögðin hafi verið og
ef þau segja mér að hann hafi
brosað við að heyra röddina
mína er ég alsæl. Eins og heyra
má er ég alveg hugfangin af
barninu og nýt mjög þessa nýja
hlutverks.
Vinkona mín í Ameríku ætlar
að senda mér „bumpersticker"
sem er límmiði sem festur er á
afturstuðara bíla en á honum
stendur „If l’d known how
much fun it’s being a grandma
I would have done that first!“
eða „Ef ég hefði vitað hvað það
er gaman að vera amma hefði
éggert þaðfyrst." Þetta lýsir líð-
an minni mjög vel. Ekki það að
ég á yndislegan son og hefði
auðvitað engu viljað sleppa í
hans uppvexti, en það er bara
svo dásamleg tilfinning að vera
amma.“
Með nýjum ein-
staklingl kvikna
nýir draumar
Guliveig Sæmundsdóttir ritstjóri
er nýlega orðin amma. Tímaritið
Nýtt Líf kemur þó út eftir sem
áður og ekki gefst alltaf tími til
að iíta upp þegar nær dregur út-
gáfudegi. Hvernig finnur Gull-
veig tíma til að rækta ömmu-
hlutverkið?
„Þetta er ekki spurning um að
hafa tíma heldur gefa sér tíma.
Og ég vil gjarnan gefa litlu
ömmustelpunni minni af tíma
mínum. Mér finnst líka skipta
máli að hún hafi athygli mína
óskipta þegar við erum saman.
Margir brenna sig á að sinna
börnum með hálfum huga og
það kann ekki góðri lukku að
stýra. Annars held ég að ömm-
ur eins og ég þjáist margar
hverjar af sektarkennd sem trú-
lega kemur barnabörnunum
okkar til góða. Við erum fyrsta
kynslóð kvenna sem fer að ein-
hverju ráði út á vinnumarkaðinn
og vorum því ekki eins mikið
með börnunum okkar og við
hefðum viljað. Kannski erum
við að bæta þeim það upp með
því að sinna barnabörnum vel.
Ég vildi til dæmis gjarnan geta
w ' 1 \ 1

1/
BéI M - . ^ÉÍ
hagað málum þannigaðéggæti
varið einum eftirmiðdegi í viku
með ömmustelpunni minni.
Þegar hún fæddist fannst
mér veröldin breytast. Við hjón-
in höldum bæði dagbók og það
var gaman að sjá hvað við upp-
lifðum fæðingu hennar á ólík-
an hátt. Ég skrifaði í bókina að
ég ætti mér þann draum að ver-
öldin myndi taka vel á móti
þessari litlu stúlku ogaðheim-
urinn færi um hana mjúkum
höndum. Mig langar líka að
leggja mitt af mörkum þannig
að hún megi þroskast vel og
verða farsæl í lífi sínu. Þó að
ég sé þessi dæmigerða nú-
tímaamma sem er aldrei heima
og með allt of mörg járn í eld-
inum ætla ég að sjá til þess að
hún fái alltaf sinn skerf af tíma
mínum og tilfinningum."
Vonin bundin í komandi
kynslóðum
(mynd ömmunnar hefur
sömuleiðis oft verið tengd við
uppfræðslu. Amman er þá
gjarnan sá aðili sem sér um að
koma menningararfinum áfram.
Finnst Gullveigu sér bera skylda
til þess að fræða barnið?
„Nei, ég tel ekki að mér beri
beinlínis skylda til þess þó að
éghljóti auðvitaðaðgera þaðað
einhverju leyti. Með því aðtala
við börn og sýna þeim áhuga
veitum við þeim bæði óbeint
og beint einhverja fræðslu.
Flestir eiga sér einhverja
drauma varðandi börnin sín og
í þeim eru vonir okkar og
draumar bundnir. Sonur minn
erorðinn fullorðinn maður, hef-
ur lokið námi og haslað sér völl
í tilverunni. Með Lilju Hrund
vakna nýirdraumar. Éggeri mér
auðvitað grein fyrir því að hún
er, ekki síður en pabbi hennar,
sjálfstæðureinstaklingursem á
eftir að eiga sína drauma sem
eru ekki endilega þeir sömu og
mínir. Ég vona bara að ég megi
eiga einhvern þátt í lífi hennar
og geti stutt hana í því sem hún
Vikan
25