Vikan - 24.10.2000, Page 59

EEETiTi ÍFTiTntil HFH
væmið og barnalegt að hugsa svona,
en þetta var afar tilfinningarík stund
sem líður mér aldrei úr minni.
Onnur jól
Við komum heim í lok janúar og það
má eiginlega segja að í hönd hafi far-
ið önnur jól hjá mér, manninum mín-
um og litla drengnum okkar sem við
skírðum „Gabríel."
Sem betur fer var maðurinn minn
orðinn frískuroggat fariðaðvinna aft-
ur en ég var að sjálfsögðu heima með
Gabríel sem braggaðist ágætlega þótt
okkur fyndist hann láta alltof lítið fyr-
ir sér fara til að byrja með. Sennilega
ekki algengt umkvörtunarefni foreldra
ungbarna!
Þótt ég væri yfir mig hamingjusöm
og sátt viðtilveruna leið mér hins veg-
ar ekki sem best líkamlega. í fyrstu
taldi ég að ég hefði ef til vill borðað
eitthvað sem ég mátti ekki borða á
Fillipseyjum því ég var þreytt og svaf
mikið en einn morguninn áttaði ég
migá því. Hiðómögulega hafði gerst.
Ég var ófrísk!
Ég hafði alltaf haft mjög óreglu-
legar blæöingar og þar að auki hafði
kynlíf okkar hjónanna ekki verið mik-
ið á meðan maðurinn minn lá heima
veikur. Samt sem áður staðfesti
þungunarprófið sem ég keypti að ég
var ófrísk.
Til að gera langa sögu stutta var ég
komin rúma þrjá mánuði á leið þeg-
ar ég uppgötvaði þetta og eignaðist
heilbrigðan son, þrátt fyrir talsverð
veikindi og miklar áhyggjur af fóstur-
láti, í lok september sama ár. Son-
inn skírðum við „Mikael" og ég get
með sanni sagt að drenginir okkar
tveir eru sólargeislarnir í lífi okkar.
Lesandi segir
Gunnhildi Lily
Magnúsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni meö
okkur? Er eitthvað sem hefur
haft mikil áhrif á þig, jafnvel
breytt lífi þinu? Þér er vel-
komið að skrifa eða hringja til
okkar. Við gætum fyllstu nafn-
leyndar.
Ilciiiiilisrangit) er: Vikan
- ..I.ífsrcynsliisaga", Scljavc}>ur 2,
101 Reykjavík,
Nctraii}*: i ikan@l'riiili.is