Menntamál - 01.03.1950, Blaðsíða 37

MENNTAMÁL
31
heldur boðskapurinn um fall mannsins frá guði, ósam-
ræmi mannsins við guð. (Og hver hefur ekki lifað sitt
syndafall?) Fyrsta skilyrðið til þess, að börnin geti síðar
á ævinni tileinkað sér innihald þessarar hjálpræðissögu,
sem Biblían sem heild flytur oss, er sú að þau hafi lært
sögurnar, og séu ekki verr að sér um biblíuleg fræði en
önnur gagnleg fræði. Mér þykir ákaflega vænt um að
heyra kennara halda því fram, að unglingarnir ættu að
fá að komast í kynni við Biblíuna sjálfa á námsstundum,
eins og Steingrímur talar um í grein sinni. En það er eng-
in ný kenning fyrir mér, því að próf. Sigurður P. Sívert-
sen, sem bjó guðfræðistúdenta undir kennimannlegt starf,
hvatti okkur mjög til að nota Biblíuna sjálfa eða Nýja
testamentið við kennsluna, og hafa margir prestar farið
að ráðum hans um það. í fullri hreinskilni talað, er ég
þeirrar skoðunar, að hvað sem að fermingarundirbúningi
nútímaprestanna megi finna, taki þeir gömlu prestakyn-
slóðinni fram í því að leiða börnin beint til Nýja testa-
mentisins. Annað, sem mér þótti mjög þakkarvert hjá
Steingrími Benediktssyni, var uppástunga hans um að
nota vinnubækur, kort og myndir við kennsluna. Sjálfur
fór ég, á mjög ófullkominn hátt að vísu, að nota vinnu-
bækur við fermingarundirbúning undir eins á fyrstu
prestsskaparárum mínum. Og með kennslubók minni í
kristnum fræðum hef ég viljað stuðla að því, að prestar
og kennarar reyndu slíkar aðferðir. Þegar ég gerði fyrstu
tilraunirnar í þessa átt, hafði ég enga hugmynd um, að
slíkt tíðkaðist neinstaðar við fermingarundirbúning
presta, enda hygg ég, að það hafi þá verið mjög sjald-
gæft á Norðurlöndum. En sumarið 1946 varð ég þess var,
að þó nokkrir prestar, bæði í Noregi og Danmörku nota
slíkar aðferðir. Vestan hafs, t. d. hjá únitörum, sá ég svo
skínandi falleg vinnubrögð við Biblíukennslu, að ég fyrir-
varð mig fyrir hönd minnar lúthersku, íslenzku kirkju á
íslandi. Það væri verkefni fyrir ungan kennara að fara