Menntamál - 01.03.1950, Blaðsíða 59

MENNTAMÁL
53
hinum yngri helztu kennurum landsins, sem þekkja
kennslufræði og framkvæmdir annarra þjóða, blöskri að
hugsa um skóla og menntamál vor, sem allt er í fyrstu
sköpun, á tvístri, reiki, og tildringi.“
Mjög væri ofmælt, ef sagt væri, að allt sæti í sama far-
inu enn. Óneitanlega hefur margt og mikið verið gert og
öldungis óréttmætt að gera lítið úr því. Og það, sem kallar
að nú, er ekki um fram allt það að gera meira, heldur miklu
fremur hitt að gera betur. Fyrir þá, sem kunnugleik hafa
af íslenzkum skólamálum, er erfitt að verjast þeirri hugs-
un, að margt sé þar enn „á tvístri, reiki og tildringi.“
Mætti samvinnan um útgáfu Menntamála stuðla að því
að koma betri skapnaði á starfsgrein vora.
Ritstj.

VerncLið börnin,
nokkrar leiðbeiningar handa foreldrum um barnauppeldi, heitir
lítill pési, sem barnaverndarnefnd Reykjavíkur hefur gefið út og
dreift út ókeypis meðal bæjarbúa. Pésann tók Símon Jóh. Ágústsson
prófessor saman. Yfirskriftir greinanna eru jtessar: Reiði barna,
Hræðsla barna; Félagsþörf barna; Hreyfing og þroski; Eyðileggingar-
Jxirfin; Forvitni og fróðieiksfýsn; Sjálfstraust og vanmetakennd; Vani
og reglusemi; Ósannsögli; Svefnþörf barna; Agi; og Leikir, skemmt-
anir og störf. bað liggur í hlutarins eðli, að efnismeðhöndlun er
mjög stuttaraleg og yfirlitskennd, til Jtess er ætlazt. Samt er drepið
Jtarna á fjölmargt, sem uppeldi varðar. Bókmenntir vorar um upp-
eldismál eru hvorki svo fjölskrúðugar né útbreiddar, að við höfum
efni á að hagnýta okkur ekki það, sem til fellur. Væri kennurum
utan Reykjavíkur ráðlegt að i'itvega sér þennan pésa og halda hon-
um til haga. Kennurum í Reykjavík hefur vafalaust öllum borizt
hann í itendur.