Menntamál - 01.03.1950, Blaðsíða 64

58
MENNTAMÁL
sumir aðstandendur ekki látið þá neitun hafa áhrif á sig
og látið barn sitt sitja heima, þegar önnur héldu til sund-
náms.
Tveir drengir, sem af þessum ástæðum hafa setið heima,
hafa drukknað hið sama sumar og þeir áttu að fara til
sunds. Bæði slysin voru í lygnu vatni fáa metra frá landi.
Enginn veit nær barn þarf á sundkunnáttu að halda
og eftir því sem þau eldast eru líkurnar meiri og af þess-
ari ástæðu hefur slíkum undanþágubeiðnum verið synjað.
Nokkur brögð hafa verið að því, að aðstandendur barna
utan kaupstaða hafa ekki sent börn sín til sunds í sund-
laug hreppsins eða sýslunnar, vegna þess að þau ættu að
fara til Reykjavíkur í heimsókn til vinafólks og þá lærðu
þau að synda. Móti þessu hefur verið haft vegna þess, að
slíkar heimsóknir ske á þeim tíma, sem engin sundkennsla
fer fram í Sundhöll Reykjavíkur og fari sundkennsla fram,
eru öll námskeið yfirfull eða aðkomubarnið fær sund-
kennslu einn hálftíma á dag í 5 daga vikunnar, svo að heim-
sóknin verður að vara í 5 til 7 vikur, til þess að barnið
fái að njóta sama sundtímafjölda og barn, sem sent er til
t. d. héraðsskóla á sundnámskeið. Hefur sú regla verið
gerð að styrkja ekki slíkar sundnámsferðir.
Slíkar sundferðir má telja til flóttans úr sveitunum.
Það vekur sigurgleði í brjósti hvers manns, þegar sundið
verður einstaklingi til lífs. Slíkir gleðiatburðir hafa oft
gerzt hér á landi og einn hinna síðustu, er togarinn Vörður
fórst.
Sorglegir atburðir eru það, þegar menn á bezta skeiði
farast rétt við land eða skip og tekið er fram: „Hann var
ósyndur.“
Nú er skammt að því marki, að takast megi að gera
alla heilbrigða 13 ára einstaklinga synda, og ef vel er á