Menntamál - 01.02.1975, Blaðsíða 28

Jónas Pálsson og Þuriður J. Kristjjánsdóttir:
STÖÐUGLEIKI
GREINDARVÍSITÖLUNNAR
eins og hún mælist með greindarprófi
Matthíasar Jónassonar
Á árunum 1956-1960 starfaði Jónas Pálsson sem
skólaráðgjafi við skólana í Kópavogi. Hann, ásamt
fleiri skólamönnum, lagði þá drög að ferilrannsókn
nemenda, sem fæddir voru 1951 og 1952 og hófu
skólagöngu i 1. bekk (bekk 7 ára barna) Kópavogs-
og Kársnesskóla 1958 og 1959.
Kópavogsrannsóknin tengdist síðar könnun á
skólaþroska barna í skólum Reykjavíkur og Kópa-
vogs, sem hófu nám í 1. bekk skólanna haustið 1962.
Þessi síðari rannsókn beindist einkum að könnun
á áreiðanleik og forsagnargildi Levin-prófsins
sænska. Þórir Bergsson cand. act., gerði á sínum
tíma (1964-1965) tölfræðilega útreikninga á þess-
um gögnum. Enn síðar (1968) gerði Þuríður J.
Kristjánsdóttir útreikninga í tölvum á þessum
rannsóknargögnum auk samanburðargagna, sem
þá höfðu bæst við. — Ekki hefur á prenti verið
gerð grein fyrir rannsóknum þessum.
í grein þeirri, sem hér fer á eftir, er aðeins skýrt
frá hluta af niðurstöðum rannsóknarefnisins, þ.e.
stöðugleika greindarvísitölunnar. I fyrri hluta grein
ar, sem Jónas Pálsson tók saman, er getið um til-
drög rannsóknarinnar, rakin í stórum dráttum
framkvæmd verksins og þeirra aðila, einstaklinga
og stofnana, sem helst koma við sögu. í síðari
hluta greinar fjallar dr. Þuríður J. Kristjánsdóttir
um þann þátt rannsóknar, sem sérstaklega snertir
stöðugleika greindarmælinga samkvæmt útreikn-
ingum hennar. Vonir standa til, að unnt verði síðar
að birta til viðbótar niðurstöður af rannsóknarefni
því, sem hér greinir frá.
I
TILDRÖG RANNSÓKNAR í SKÓLUM
KÓPAVOGS OG SITTHVAÐ FLEIRA
Fyrst er frá því að segja, að annar af höfundum
þessarar greinar, Jónas Pálsson, var haustið 1956
ráðinn skólaráðgjafi við skólana í Kópavogi. (Til
hægðarauka mun höfundur í þessari grein hér eftir
nota 1. persónu eintölu, þegar hann víkur að
sjálfum sér).
Að formi til var ég ráðinn sem kennari við
unglingastig Kópavogsskóla. Engum sögum fór þó
af kennslu minni í unglingadeildum, enda var ekki
ráð fyrir því gert í samkomulagi, sem óformlega
fylgdi ráðningu minni. Þá voru ekki í lögum né
reglugerðum heimildir til að ráða skólasálfræðing
eða skólaráðgjafa til starfa við skóla í landinu.
Svo varð raunar ekki fyrr en lög um grunnskóla
voru samþykkt á Alþingi 1974. — En árið 1956
var slík þjónusta við nemendur, foreldra og kennara
lítt þekkt hérlendis, af flestum talin óþörf, ef ekki
beinlínis varasöm, enda sálfræðingar öðrum mönn-
um líklegri til að reynast vandræðagemlingar!
Af einhverjum ástæðum virðast forystumenn i
Kópavogi hafa rennt grun í, að sérfræðileg aðstoð
á sviði kennslu og skólastarfs kynni að vera gagn-
leg nemendum og kennurum eða a.m.k. hættulítil.
Varð úr, að undirritaður sótti um starf við skólann.
Var um þetta samvinna við forystumenn í mennta-
málaráðuneytinu og áFræðslumálaskrifstofunni, en
MENNTAMÁL
26