Vorið - 01.03.1953, Side 13

VORIÐ
9
Sjáðu nú til, María! (Hún tekur
pennann sinn og skrifar eitthvað
í bréfið.)
MARLA: Ertö hringlande vettlös,
stelpa. Hvað ertö nú að gera?
SÚSSÍ: Nei, sjáðu nú til. Hér stend-
ur nú kl. 4 í staðinn fyrir 5. Skil-
urðu það, María?
MARÍA: Ne-ei.
SÚSSÍ: Hlustaðu nú á! (Meðan hún
talar, límir hún umslagið aftur.)
Sjáðu nú til. Systurnar hafa
aldrei séð kennslukonuna, en ég
ætla að dulbúa mig og kem svo
eftir stundarkorn og tala við þær.
Og þú mátt reiða þig á, að þær fá
ýmislegt að vita um sína elsku-
legu lrænku Betu Sússönnu, þó
að fröken Muller hafi kannske
orðað það eitthvað öðruvísi.
Finnst þér þetta ekki sniðugt,
María?
MARÍA: En þú getur þetta aldrei,
Sússí!
SÚSSÍ: Einmitt það! (Hermir eltir
kennslukonunni.) María litla
ætti ekki að vera með neinar að-
finnslur við Betu Sússönnu. Það
borgar sig ekki fyrir Maríu litlu,
því að ég skal láta yður vita það,
að unga stúlkan er næstum ofviti.
Hún er „geni“, María litla!
MARÍA (hlær full aðdáunar).
SÚSSÍ: Jæja, við megum ekki eyða
tímanum til einskis. Hefurðu
nokkur föt, sem ég get notað,
María?
MARÍA: J á, ég hef græna jtilsið og
rauðu blússuna, en sestörnar
þekkja það.
SÚSSÍ: Já, og kennslukonan geng-
ur aldeilis ekki í rauðri peysu,
eða blússu, María litla! Hún er
alltaf í svörtu. Eg nappa kjól frá
systrunum. Einhverjum, hund-
gömlum, sem þær eru búnar að
gleyma. Þegar þær koma inn, þá
segist þú þurfa að senda mig eftir
einhverju til kaupmannsins, og
þá nota ég tækifærið til að skipta
um föt.
MARÍA: Já, en .... (Systurnar
koma inn með böggla í höndun-
um.)
MALLA: Þetta var ágætt .Við spör-
uðum að minnsta kosti tvær
krónur. Taktu við þessu, María!
MARÍA (tekur við bögglunum.
Sússí gefur henni ákaft rnerki.)
Gæti Sússí.... (Malla ræskir sig
grimmilega.) Gæti Beta Sússanna
sött ferer meg sápö tel kaup-
mannsins?
MALLA: Sápu! Og hér er margra
vikna forði.
MARÍA (ringluð): Já, en það vant-
ar dállteð af kaffi!
MALLA (ströng); En við höfum
ekki fleiri miða, og þér keýptuð
það í fyradag, María!
MARÍ A (örvilnuð. Sússí gefur stöð-
ugt merki): Já, en ég verð að fá
sekör. Þeð veteð þó að það er
ekke tel. (Sússí flissar.)
MALLA: Það var þó til hálfpund
af sykri í gær!