Vorið - 01.03.1953, Page 40

HANN LÆRÐI AÐ ÞEGJA
í sókn einni á Jótlandi bjó eitt
sinn maður, sem að vísu sótti vel
kirkju sína, en hann hafði þann
ljóta og leiða sið, að tala við sessu-
naut sinn á meðan leikið var á org-
elið. Og umtalsefnið var þá venju-
lega um einhverja veraldlega hluti.
Því hærra sem leikið var á orgelið,
því hærra talaði maðurinn. Þetta
truflaði söfnuðinn og margir voru
gramir yfir þessu, en mest þó orgel-
leikarinn. Loks var þolinmæði lians
á þrotum og hann sagði við sjálfan
sig:
„Bíddu hægur, kunningi, ég skal
sannarlega venja þig af þessu.“
Næsta sunnudag, þegar byrjað
var að leika á orgelið, hóf maður-
inn að venju samtalið við sessunaut
sinn, en mjög lágt í fyrstu. En smátt
og smátt lék orgelleikarinn liærra
og sterkara, þar til orgelhljóm-
arnir fylltu kirkjuna. En þá neydd-
ist bóndinn til að hækka röddina
til þess að til hans heyrðist.
En svo þagnar orgelið allt í einu,
og það varð dauðakyrrð í kirkjunni.
k'rá sæti bóndans heyrðist þó sagt
með þrumuraust: ,,Annað nautið
hefur snúin horn.“
En nú þagnaði hann skömmustu-
legur á svip. Og lengi á eftir var
honum strítt á því, að liann iiefði
verið að tala um nautaverzlun í
kirkjunni. Þetta varð þó til þess,
að bóndinn hætti alveg að tala í
kirkjunni.
Ný keppni
Hér kemur dálítið nýstárleg
kejjpni, sem ykkur er boðið að taka
þátt í, en hún er um það, hvert
ykkar getur búið til beztan og
skemmtilegastan innileik Hann má
ekki vera mjög langur, og ekki má
taka leiki úr bókum, hvorki orð-
rétta né breytta, heldur eigið þið að
reyna að búa til alveg nýja leiki. —
Þrenn verðlaun verða veitt. Fyrstu
verðlaun verða einhver góð bók.
Önnur verðlaun verður Vorið
ókeyjris í eitt ár, og þriðju verðlaun
verða fO kr í jreningum. Svo verða
leikirnir birtir í vorinu, og ef til vill
fleiri en þeir, sem fá verðlaun. —
Sendið nú skemmtilega leiki. Skrif-
ið þá skýrt og vel. Leikirnir þurfa
að vera komnir fyrir 1. sejrt. næstk.
Utanáskrift er:
Vorið, Akureyri.
Kennarinn: Hvaða dýr þarf minnst
að boi’ða?
Nemandinn: Mölurinn, því að hann
borðar bara göt.
Það var einu sinni stúlka, sem fór til
myndasmiðs og bað hann að taka mynd
af sér.
Hvers konar mynd viltu fá? spurði
myndasmiðui’inn. Viltu hafa það brjóst-
mynd?
Mér þætti vænt um, ef höfuðið mætti
fylgja með, svaraði stúlkan.