Vorið - 01.06.1966, Blaðsíða 48

FEGURSTA RÓS HEIMSINS
EFTIR H. C. ANDERSEN
Frá því er sagt, að einu sinni var
voldug drottning. Hún átti fagran lysti-
garð, og uxu í honum fegurstu blóm
allra ársins tíða og frá öllum heimsins
löndum. En það, sem hún hafði lang-
mestar mætur á, voru rósirnar, og af
þeim átti hún hinar sundurleitustu teg-
undir, neðan frá villirósunum, sem
spruttu í gerðinu úti með grænum eplis-
angandi blöðum og upp að hinum feg-
urstu úrvals rósum. Og þær uxu upp
með múrveggjum hallarinnar, vöfðu sig
um súlurnar og gluggakisturnar, inn í
gangrúmin og upp meðfram loftum hall-
arsalarins, og voru þær mjög marg-
breytilegar að ilm, lit og lögun.
En nú ríkti hér inni sorg og harmur.
Drottning lá á sóttarsæng, og læknar
töldu hana af.
„Það er samt eitt, sem gæti bjargað
henni,“ sagði sá á meðal þeirra, sem
vitrastur var.
„Færið henni fegurstu rós heimsins,
þá rós, sem lýsir hinum æðsta og hrein-
asta kærleika. Komi hún fyrir augu
hennar, áður en þau bresta, þá deyr hún
ekki.“
Og nú komu bæði ungir og gamlir
hvaðanæva með rósir — hinar fegurstu
sem blómguðust í hverjum jurtagarði.
En það voru ekki þær rósir. Það varð að
sækja blómin í jurtagarð kærleikans, en
hver af rósunum þar var sú, er lýsti hin-
um æðsta og hreinasta kærleika?
Og skáldin kváðu um fegurstu rós
heimsins, og sinn nefndi hverja. Og boð
fóru víða um lönd, til hvers einasta
hjarta, sem sló í kærleika. Það fóru boð
til allra, hverrar stéttar eða á hvaða
aldri sem voru.
„Enginn hefur ennþá nefnt blómið,“
sagði vitringurinn. „Enginn hefur ennþá
bent á staðinn, þar sem það spratt upp
í dýrð sinni. Ekki eru það rósirnar frá
kistu Rómeós og Júlíu eða frá gröf Val-
borgar, þótt þær rósir muni alltaf ilma
í söng og sögu. Það eru ekki rósirnar,
sem spretta upp af hinum blóðugu benj-
um Vinkelrids, upp af hinu helga blóði,
sem bogar úr brjósti hetjunnar, er lætur
lífið fyrir ættjörð sína þótt enginn dauði
sé ljúfari og enginn rósrauðari en það
blóð, sem þar rennur. Ekki heldur er
það undrablómið, sem maðurinn ræktar
og hirðir um, ár og dag út og fórnar
fyrir fjöri og heilsu um langar andvöku-
nætur í einslegum klefa — hin töfraríka
rós vísindanna.
„Ég veit hvar hún blómgast,“ sagði
hamingjusöm móðir, sem kom með
kornungt barn sitt að hvílu drottningar.
„Ég veit, hvar fegurstu rós heimsins er
að finna — þá rósina, sem lýsir hinum
æðsta og hreinasta kærleika. Hún blómg-
94 VORIÐ