Vorið - 01.04.1972, Page 12

Vorið - 01.04.1972, Page 12
regndísin hnefafylli sína af daggardrop- um og fleygði þeim niður á klettinn. Spratt þá lind upp úr klettinnm á auga- bragði. Þar svalaði ferðafólkið mi þorsta sínum. Karl sá, hve fegnir þeir urðu. En þá féll skýið niður, eins og grátt glugga- tjald, og hann sá ekki meira. „Líttu út um fjórða gluggann“, sagði regndísin. Þá laut Karl fram á við í fjórða sinni og horfði niður. Þá hrökk hann skelfdur til baka. Jörðin var öll í einu eldhafi! Alls staðar gaus upp kolsvartur reykurinn og þar sem rofaði í reykinn fyrir vind- inum, skaut upp rauðum, bálandi logum. Menn fórnuðu höndum af angist og hlupu fram og aftur í ofboði. Þá heyrð- ist kallað úr öllum áttum : „Kigni ekki nú, þá er úti um oss!“ Þá gekk regndísin að gluganum og greip hárið sitt fagra báðum liöndum og hristi það og skók svo að regninu hellti niður á jörðina. Þá varð sama hellirign- ingin og Karl sá, þegar hann var niðri á jörðunni. Regnið féll niður í logana og þá vældi og sauð og vall í logunum. Regndísin hélt áfram að hrista hárið og þá varð regnið æ stórfelldara og stór- felldara, sem féll niður á jörðina. Þá hellirigningu gat enginn eldur staðizt. Logarnir hjöðnuðu smám saman og reyk- urinn greiddist smidur. Nú var eldurinn mikli slokknaður. En nú bar annað nýrra við. Hvað var það ? Tveir stórir vatnsdropar skvettust beint framan í Karl litla, og höfuðið á honum lenti á einhverju hörðu. Hann néri þá augun undrandi. Höllin var horfin. Regndísin var horfin. Yindur- inn hafði rifið upp gluggann og þess vegna féllu regndroparnir á lirokkna koll- inn á honum Karli litla. Þá sagði Karl: „Það má gjarnan rigna, þrátt fyrir allt. Það gerir ekkert til þótt ég hafi ekkert nema gullin mín að leika mér að í dag“. Og svo raðaði hann leikföngunum í kringum sig. Hann raðaði tindátunum sín- um upp og lét þá þramma í hernað. Og skömmu seinna fór sólin aftur að skína, og ])á gleymdi hann allri ólundinni, sem í hann hljóp út af rigningunni miklu. Og hann sagði aldrei upp frá þessu: ,En sú vitlausa rigning!“ Nú var liann búinn að sjá, að regnið var blessuð gjöf að ofan — ekki frá álf- konu, heldur frá Guði, gjafaranum allra góðra hluta. — Mörgum fer eins og Karli, ungum og gömlum, konum og körlum. Þeir verða i slæmu skapi, ef mikið rignir og lengi. Þa fara þeir að tauta rigningunni. Þá hefðu þeir gott af að lenda í æfintýrinu hans Karls og sjá það, sem hann sá. — 12 VORIÐ

x

Vorið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vorið
https://timarit.is/publication/378

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.