Bjarmi - 01.11.1996, Side 29
ORÐIÐ
að hann gæti ekki hugsað um hana. Við gerðum það og
urðum fjögur heimili sem skiptumst á að hafa hana hjá
okkur. Við reyndum mikið að fá Konsófólk til að taka
hana að sér en það tókst ekki. Loks þegar Mímí var orðin
sex mánaða gömul var farið með hana á barnaheimili í
höfuðborginni.
Eftir heilt ár fengum við bréf með myndum af lítilli
stúlku. Var þar Mímí komin. Hún hafðí verið ættleidd til
Frakklands. Hvilíkur léttir og gleði að vita loks hver afdrif
hennar höfðu orðið og geta sagt föður hennar sem kom
reglulega til að spyrja um hana.
Við munum aldrei gleyma Mímí litlu sem var hjá okkur
svo lengi og var hún þó ekki barnið okkar. Við höfðum
hana að láni í nokkra mánuði en hún var þó.stór hluti af
lífi okkar og mér finnst óhugsandi að ég geti gleymt henni.
í ljósi þess finnst mér stórkostleg orðin sem ég vitnaði til:
„Og þó að þær gætu gleymt...“ Pað er óhugsandi að móðir
geti nokkurn tíma gleymt barni sinu.
Á sjúkradeildinni í Reykjavík, þar sem ég vann sl. vetur,
starfaði ég mikið meðal deyjandi fólks. Einn sjúklingur er
mér sérstaklega minnisstæður. Hann var alveg rúmfastur og
mikið veikur. Hann var orðinn mjög þreyttur og þráði að
lífinu lyki. Bað hann okkur um að gefa sér eitthvað til þess
að binda enda á þetta. Hann bað til Guðs að hann tæki
hann til sín. Honum fannst erfitt að skilja af hverju Guð
væri svo lengi að gefa honum hvildina sem hann þráði.
Mér komu i hug orð Páls í Filippíbréfinu: „Mig langar til
að fara héðan og vera með Kristi því að það væri miklu
betra“ (1:23). Páll óttaðist ekki dauðann fremur en skjól-
stæðingur minn því að hann vissi að hann ætti betra í
vændum heima hjá Guði.
Lærisveinar Jesú áttu líka mjög erfitt með að skilja að
Jesús ætlaði að fara frá þeim. Þeir höfðu verið saman í þrjú
ár og voru háðir honum. Þeir gátu ekki hugsað sér að
hann yrði ekki mitt á meðal þeirra.
En þá gefur Jesús þetta loforð, þessa huggun: „Ekki
mun ég skilja yður eftir munaðarlausa. Ég kem til yðar“
Qóh. 14:18). Hér er Jesús að tala um heilagan anda sem
mundi koma og halda áfram verki hans og minna læri-
sveinana á allt er hann hafði kennt þeim . „Ég mun biðja
föðurinn og hann mun gefa yður annan hjálpara, að hann
sé hjá yður að eilífu" Qóh. 14:26).
Hjálparinn, heilagur andi, er sá sem styrkir þegar við
syrgjum og þegar okkur líður illa. Huggunarorð okkar
mannanna ná skammt á sorgarstundu en Jesús huggar
með orðunum: „Ég kem til yðar. Frið læt ég yður eftir,
minn frið gef ég yður.“ Lærisveinar Jesú fengu að reyna að
Jesús stóð við loforð sitt. Pví megum við einnig treysta.
En Jesús gerir meira en að senda okkur huggara. í Róm.
8:34 stendur: „Kristur Jesús er sá sem dáinn er. Og meira
en það. Hann er upprisinn. Hann er við hægri hönd Guðs
og hann biður fyrir oss.“ Jesús, sem sigraði dauðann og
Jesús biðurpess að ekkertfái gert okkur
viðskila við kærleika Guðs. Pótt aðrir
fyrirbiðjendur okkarfallifrá, hcetti að biðja
eða gleymi er gott að vita aðfrelsari okkar,
sem þekkir okkur og allar þarfir okkar, biður
fyrir okkur. Við erum á bamlista hans.
reis upp, biður nú fyrir okkur.
„Þess vegna getur hann og til fulls frelsað þá sem fyrir
hann ganga fram fyrir Guð þar sem hann ávallt lifir til að
biðja fyrir þeim“ (Hebr. 7:25).
Jesús biður þess að ekkert fái gert okkur viðskila við
kærleika Guðs. Þótt aðrir fyrirbiðjendur okkar falli frá,
hætti að biðja eða gleymi er gott að vita að frelsari okkar,
sem þekkir okkur og allar þarfir okkar, biður fyrir okkur.
Við erum á bænalista hans.
Fyrirheitin eru okkur gefin af því að Guð elskar okkur.
Kærleiki hans nær þó enn lengra en svo að hann varðveiti
í hættum og huggi í sorg. Kærleikur Guðs er fullkomnaður
í þeirri gjöf sem hann gaf, i syni hans Jesú Kristi sem dó á
krossi fyrir syndir okkar. Guð sjálfur friðþægði fyrir syndir
okkar. „Því að ég er þess fullviss að hvorki dauði né líf,
englar né tignir, hvorki hið yfirstandandi né nokkuð
annað skapað muni geta gjört oss viðskila við kærleika
Guðs sem birtist í Kristi Jesú Drottni vorum“ (Róm. 8:38).
Vitneskjan um þetta gefur okkur fullvissu um að öll
fyrirheitin, sem okkur er gefin, eru sönn. Við megum treysta
þeim. Það er eins og segir í söngnum: Fyrirheit Guðs eigi
fyrnast, fölskvast ei orð hans snjöll. Jesús með helstríði
hörðu hefur þau staðfest öll.
29