Bjarmi - 01.12.1999, Blaðsíða 7

hyggjuvit." Það hef ég fengið að reyna í
þessu starfi.
Ég komst til trúar í Vatnaskógi á sín-
um tíma en síðan fór ég frá aftur. Ég
hélt að ég væri búinn að spilla öllu, það
væri engin leið til baka. Mörgum árum
seinna sat ég í Dómkirkjunni, það var í
tengslum við námskeið hjá KFUM og K.
Þá heyrði ég Jesú segja við mig: Ég elska
þig enn. Það varð til þess að ég grét
gleðitárum og varpaði mér í faðm hans.
Sævar Friðgeirsson
verðugur og traustsins verður. Ég sagði
strax frá því þegar ég kom í fangelsið að
ég væri kristinn maður, ætti lifandi trú
á Jesúm Krist og þannig væri ég fijáls,
væri því ekki fangi því andinn væri
frjáls, það væri ekki hægt að fanga þann
mann sem Kristur haíi gefið frelsi. Þessi
orð mín komu illa við suma fangana og
þeir urðu andsnúnir mér sem lýsti sér
þannig að þeir sniðgengu mig og í
tvígang var ég laminn niður og hótað
hinu versta. Ég trúi að það sé vitnisb-
urður um hið illa afl sem viðgengst
meðal fanga á Litla-Hrauni. Gagnvart
þvi gat ég aðeins beðið fyrir viðkomandi
Þetta finnst mér gott að geta sagt í
fangelsum við menn sem hafa vonda
samvisku og búast ekki við fyrirgefningu:
„Jesús fyrirgefur og segir: Ég elska þig.“
Hafið þið einhverja drauma umframtíð-
ina?
Ég hef beðið Guð að senda fólk til að
taka þátt í fangastarfinu með okkur.
Það þarf að vera fólk sem er knúið af
köllun. Ég hef fært það í tal við yfirvöld
að byggja kapellu á Litla Hrauni. Það
vantar stað þar sem hægt er að hafa
kyrrð. Menn hafa tekið á móti Jesú
Kristi í Staðarfellskirkju er þeir sátu þar
í kyrrð.
Þú mátt segja að ég sé að verða 76
ára, ef það mætti verða öðrum hvatning
til starfa, sagði Jóhann að lokum.
Haraldur Jóhannsson er læknir.
og að sjálfsögðu bar það árangur. Þegar
á heildina er litið átti fagnaðarerindið
ekki aðgang að föngunum þegar við vor-
um t.d. í hópum úti, mér fannst og
finnst stundum eins og sú gleði og sigur
sem Jesús gefur geti verkað fráhrind-
andi á ófrelsaðan mann jafnvel eins og
hroki en það er líklega vegna þess að ég
gleymi svo oft að það er aðeins fyrir náð
að ég á þetta frelsi og þennan sigur, að
ég er ekkert en er allt í Kristi. Aftur á
móti skilaði það góðum árangri þegar ég
gat vitnað fyrir einum og einum fanga
t.d. inni á herbergi í ró og næði, sagt frá
gleðinni, kærleikanum og þessum ein-
staka friði sem aðeins Jesús Kristur
getur gefið sérhverjum manni sem vill
þiggja þá gjöf. Einhvern veginn bjó
Jesús svo urn hnútana að alltaf var ein-
hver sem vildi hlusta á þessi orð mín og
ég uppskar launin ríkulega frá himnum.
Tveir fangar tóku á móti Jesú inn i líf
sitt og eru því frjálsir i dag, en ég veit að
í hópnum fara þeir ekki hátt með það,
það kallar á mikinn trúarkraft að þora
að skera sig úr í hópnum og er það
mjög skiljanlegt, en í bæn sinni eiga
þeir vissuna um betra líf.
Mig langar til að segja frá þeirri ljótu
staðreynd sem viðgengst gagnvart föng-
um og þá á ég sérstaklega við langtíma-
fanga. Svolítill atvinnurekstur er á Litla-
Hrauni og eru launin smánarleg u.þ.b.
250 kr. fyrir unna klukkustund. Af þess-
um launum eru engin launatengd gjöld
greidd af hálfu atvinnurekanda svo líf-
eyrisréttindi viðkomandi fanga skerðast
sem nemur þeim tíma sem fangi afplánar
dóm. Fyrir langtímafanga getur þetta
skipt verulegri upphæð, með öðrum
orðum sagt þá er verið að refsa honum
sem væntanlegu gamalmenni fyrir aibrot
sem hann framdi á unga aldri, Það er
sem sé ekki nóg að hann sitji af sér dóm-
inn fyrir afbrotið heldur þarf að minna
hann á það í ellinni með svo og svo
skertum lífeyrisgreiðslum. Eftir þvi sem
ég best veit þá er þetta gert með vitund
allra þeirra sem hlut eiga að máli.
Átt þú þér einhverja drauma umfangels-
ismál hér á landi?
Það er mjög mikil þörf fyrir kristilega
fræðslu í fangelsum á íslandi. Það er mik-
ilvægt að tekin sé upp algerlega ný stefna
á Litla-Hrauni. Það er lífsspursmál fyrir
unga fanga. T.d. í Kanada, Bandaríkjun-
um og Englandi eru kristilegar álmur þar
sem menn hafa iðrast og snúið baki við
fyrra lífemi. Þetta hefur geflð góða raun.
Það tekur tíma að byggja upp slíka ein-
ingu hér heima en það er hægt. Hin
mörgu frjálsu kristilegu samfélög á Stór-
Reykjavíkursvæðinu eru tilbúin til að
leggja þessu lið, fái þau aðgang að fang-
elsismálum á íslandi. Ég hugsa mér að
t.d. mætti byija á því að kenna Alfa-nám-
skeiðið. Það úir og grúir af námskeiðum i
öllum kristnum samfélögum svo og
þjóðkirkjunni og margir þrá að fá að
koma með þessa kennslu til fanga. Ég
trúi því að í framhaldinu myndi síðan
skapast grundvöllur fyrir kristna einingu
á Litla-Hrauni, síðan á hún eftir að skipla
sköpum fyrir ílest alla væntanlega fanga
sem þar eiga eftir að afplána dóm. Eldri
fangar munu miðla af þekkingu sinni og
trúarvissu til hinna yngri og þannig mun
slík eining vera öllum þeim sem vilja
þiggja blessun Jesú Krists til blessunar.
Hvemig er að horfa til baka á þann tíma
sem þú varst ífangelsi?
Ég var aldrei fangi — ekki einn ein-
asta dag. Það er boðskapur minn sem
ég vil koma á framfæri.