Bjarmi - 01.12.1999, Blaðsíða 33

mun rísa gegn þjóð og hungur verður
áberandi og mikil þrenging, Matt.
24,6-7 og 21-22. Þetta hefur verið að
gerast eins lengi og söguþekking okkar
nær. Þó nefnir Jesús þetta sem tákn
um að fæðingarhríðimar séu byijaðar.
Tökum eftir því að Jesús segir að þetta
sé bara byrjun þrautanna, endirinn
kemur seinna, Matt. 24,6 og 8. Kristn-
ir menn verða þvi að gera ráð íyrir að
þrautimar endurtaki sig aftur og aftur
þangað til endirinn kemur.
Það hefur ekki farið framhjá neinu
okkar að spumir af hemaði hafa auk-
ist á okkar tímum og ófriðurinn verð-
ur ómannúðlegri en áður og vopnin
sem notuð eru öflugri. Sama er að
segja um spurnir af hungri. Aldrei
hafa eins margir búið við hungur og á
okkar tímum og ástandið virðist
versna þrátt fyrir öflugt hjálparstarf.
Stundum getur tekið langan tíma
þangað til fæðing loks á sér stað.
Þannig er það líka með þrautirnar
sem eru fyrirboði endurkomu Jesú.
En þegar þrautinar koma þá em þær
okkur áminning um að vera viðbúin
komu Jesú og endalokum veraldar.
Einnig gera þær okkur ljósan vanmált
okkar og eru okkur hvatning til að
snúa okkur til Guðs og vera tilbúin að
mæta honum.
B. Atburðir sem gerast í náttúrunni.
Landskjálftar verða á ýmsum stöðum
og starfsemi sólar, tungls og stjarna
mun raskast, Matt. 24,7 og 29. Eng-
inn hefur heldur verið ósnortinn af
hinum tíðu fregnum af jarðskjálftum
sem kostað hafa þúsundir manna lífið
og tugþúsundir þjást.
Táknin í náttúrunni hafa sama til-
gang og táknin í lifi manna. Það virð-
ist vera að þau byrji með landskjálft-
um á ýmsum stöðum, Matt. 24,7-8;
2. Pét. 3,10, en síðan ágerist þetta og
nær út fyrir svið jarðar. Sólin hættir
að skína og tunglið missir birtu sína,
stjömumar hrapa og kraftamir í him-
inhvolíinu taka að bifast, Matt. 24,29.
Þegar þetta gerist þá birtist tákn
mannssonarins á himninum, Matt.
24,30. Þá er of seint að iðrast og
snúa sér til hans. Tíminn er liðinn,
endirinn er kominn og, eins og stend-
ur í líkingu Jesú um brúðarmeyjam-
ar, dyrunum er lokað.
Við megum þó ekki örvænta. Guð hef-
ur ekki misst stjórn á heiminum.
Hann elskar börn sín og vill að allir
frelsist, 1. Tím. 2,3-4 og 2. Pét. 3,9.
Það kemur greinilega fram í orði Guðs
að kristnir menn verða að búa við
tákn síðustu tíma einhverja stund og
Jesús leggur áherslu á þetta þegar
hann segir í dæmisögunni um meyj-
amar tíu að brúðgumanum dvaldist.
Hann kom ekki strax og þær áttu von
á honum.
C. Atburðir sem gerast í kirkjunni.
Falsspámenn og falskristar koma
fram, Matt. 24,11 og 24. Þeir munu
leiða marga í villu, lögleysi mun
magnast og kærleikur flestra kólna
og margir trúaðir falla frá trúnni.
Upphaf fæðingarhríðanna er það sem
á að gerast í lífi manna, Matt. 24,8.
En þær ná hámarki sínu þegar villu-
kennendumir koma og bjóða fólkinu
til sín. Þeir hafa yfirskin guðhræðsl-
unnar. Margir þessir villukennendur
eru lúmskir og færa góð rök fyrir
kenningum sínum og gjöra stór tákn
og undur. Tilgangur þeirra er að leiða
kristna menn afvega, Matt. 24,23-28.
Emir og aðrir hræfuglar safnast þar
sem hræið er, Matt. 24,28. Kirkja
Krists er í sámm á mörgum stöðum.
Þar er landið okkar engin undantekn-
ing. Kenningin er í molum, þekkingin
á Guðs orði er lítil og guðhræðslan i
lágmarki (sjá Orðskv. 9,10). Þetta em
ákjósanlegar aðstæður fyrir falsspá-
mennina enda flykkjast þeir til okkar.
Það er oft erfitt að þekkja villukenn-
enduma. Við getum þó kannað hvort