Bjarmi - 01.12.1999, Blaðsíða 27

þar sem prestum í Nashville og ná-
grenni, 350 að tölu var, boðið til kvöld-
verðar. Tilgangur samverunnar var að
sýna prestum smáþakklætisvott fyrir þá
velvild að leyfa Gídeonfélögum að kynna
starf sitt í kirkjum og söfnuðum. Það
var tilkomumikið að setjast til borðs
með 4600 manns í einum og sama saln-
um og vera vitni að því að allur þessi
fjöldi snæddi þríréttaðan kvöldverð á
einni klukkustund. Salur þessi tekur
um 8000 manns í sæti og það sem
meira er að í honum eru engar súlur.
Það var ekki laust við að frásagan úr
Biblíunni þegar Jesús mettaði 5000
kæmi upp í huga okkar. í tveimur öðr-
um sölum á hótelinu snæddu rúmlega
4000 manns á sama tíma.
Á hverju móti eru tekin samskot til
kaupa á Nýja testamentum til dreifingar
viðsvegar um heiminn. Að þessu sinni
var takmarkið að safna tveimur milljón-
um dollara (144 milljónum ísl. kr.) til
kaupa á 1.574.800 eintökum af Nýja
testamentinu. Á þessu móti söfnuðust
rúmlega 3,2 milljónir dollara (235 millj-
ónir ísl. kr.) til kaupa á 2.554.000 ein-
tökum. Þetta eru ótrúlegar tölur en
sýna okkur að ef allir leggjast á eitt er
hið ómögulega mögulegt.
Þetta 100 ára afmælismót Gideonfé-
lagsins var í alla staði hið stórfengleg-
asta og skipulagningin einstök. Það var
ekki að sjá að nokkuð færi úrskeiðis
þrátt fyrir mikinn fjölda og mikil um-
svif. Og eitt er víst, að við erum þakk-
lát Guði fyrir að hafa fengið að vera
þátttakendur í þessu móti á þessum
merku tímamótum félagsins sem okk-
ur er svo kært. Það eru vissulega for-
réttindi að fá að taka þátt í starfi sem
dreifir í dag einni milljón eintaka á
viku hverri og hefur frá upphafi dreift
yfir 800 milljónum eintaka af Guðs
orði í 172 löndum víðsvegar um heim-
inn. Kærleiki til þessa félags hefur
heldur ekki minnkað við allar þær
stórkostlegu frásagnir og vitnisburði
sem íluttir voru á þessu móti, um mátt
og dýrð Drottins okkar og frelsara. Frá-
sagnir um það hvernig orð Drottins
vinnur á ótrúlegan hátt og fyrir ofan
mannlegan skilning hvetja okkur enn
frekar til að biðja fyrir sérhverju Nýja
testamenti og Gídeonstarfinu. Því sér-
hver Gídeonfélagi er dýrmætur, sérhver
bæn er dýrmæt til þess að fleiri megi
kynnast frelsara okkar mannanna og
eignast þá miklu gleði er trúnni fylgir
og því að eiga hlutdeild í voninni um
eilíft líf með Guði, skapara okkar og
föður. Það var því alsæll hópur sem
lenti í Keflavík að morgni 26. júlí sl.,
reynslunni ríkari og feginn að anda aft-
ur að sér svala og tæra íslenska loftinu
eftir hitann og svitann í Nashville,
Tennessee. Minningarnar munu alltaf
að minnsta kosti ylja okkur og lýsa
upp tilveruna á meðan naprir vetrar-
vindar og dimmviðri ráða ríkjum í
skammdeginu á íslandi.
Gídeonmót í Nashville 1999
Vitnisburður móðurinnar
Margir hrífandi vitnisburðir
voru fluttir á Gídeonmótinu
í Nashville en það er þó
einn sem mér fannst áhrifaríkastur og
langar mig til að reyna festa hann á
blað í þeirri von að hann verði ein-
hverjum til blessunar. Ég kalla hann
„vitnisburð móðurinnar". Ég dáðist að
framkomu þessarar móður og kjarki
því ekki óraði mann fyrir, er hún steig
í pontu, að vitnisburður hennar ætti
eftir að vera jafntilkomumikill og
hann varð í reynd. Hann var eitthvað
á þessa leið:
Ég eignaðist þrjár dætur og ein af
þeim var Amy. Hún var ljóshærð og
bláeygð og svo falleg að hún hefði
sómt sér vel í keppinni um „Ungfrú
Ameríku". Heimili okkar var eins og
livert annað amerískt heimili. Ég var
kristin og bað alltaf fyrir fjölskyldu
minni og hlúði að henni eins og ég
gat. En er Amy var 17 ára fór að síga
á ógæfuhliðina. Amy tók upp á því að
fara að reykja og drekka og fyrr en
varði var hún einnig farin að fikta
með eiturlyf. Upp fá því gerbreyttist
þessi fallega og geðþekka stúlka og
varð skapstygg og erfið í umgengni.
Og ekki varð líðan mín betri. Ég bað
stöðuglega fyrir henni og reyndi að fá
liana ofan af því að neyta eiturlyfja en
allt kom fyrir ekki. Ég átti margar
andvökunætur og vanlíðan mín jókst
alltaf og var svo komið að ástandið á
heimilinu var óþolandi. Eldri dóttir
okkar þoldi ekki lengur við og flutti að
heiman, en yngri dóttirin reyndi að
láta fara eins lítið fyrir sér og hún
mögulega gat, því hún var enn of ung
til að geta sagt skilið við okkur og
flutt að heiman. Þannig var ástandið í
langan tíma þar til kom að þvi að Amy
flutti út.
Ég hafði litlar sem engar fregnir af
dóttur minni. En svo var hringt til
mín eina nóttina og mér sagt að hún
hefði fundist nær dauða en lífl af eit-
urlyfjaneyslu þar sem hún hefði reynt
að fremja sjálfsmorð og væri hún nú
komin á spítala. Ég fór strax til henn-
ar og þegar mér var vísað inn í her-
bergið hennar blasti við mér ömurleg
sjón. Fallega dóttir mín var nú bara
skinnið og beinin og lá í rúmi þar sem
ekki var einu sinni koddi. Það eina
sem var í herberginu var lak og Nýja
testamenti við höfðalagið. Því þarna
mátti ekkert vera sem hún gæti notað
til að skaða sig á. Þarna dvaldi hún
um nokkum tíma. í hvert sinn er ég
heimsótti hana tók ég eftir breytingu
á henni. Það var aftur kominn roði í
kinnar hennar og glampi í augu. Svo
kom að því að hún sagði mér það
stórkostlegasta sem gat gerst í þessari
stöðu. Hún sagði mér glöð að hún
hefði tekið litla testamentið og farið að
lesa í því og hún hefði fundið þar frið,
því hún hafði tekið á móti Jesú í
hjarta sitt. Og nú upplifði ég, móðirin,
þá hamingju sem fylgir því að vita af
barni sínu frelsuðu og að vita að
Drottinn hefur svarað bænunum sem
beðnar voru í mikilli örvæntingu
vegna óhamingju barnsins síns. En
nú fór í hönd góður tími. Amy útskrif-
aðist og kom heim og ég fann breyt-
inguna á henni. Hún fór að kalla mig
Framhald á bls. 38