Heima er bezt - 01.04.1954, Blaðsíða 11

Nr. 4
Heima er bezt
107
Ábúendur í
I. Grímstungumœöginin.
Eins og fyrr greinir verður hér
getið þeirra mæðginanna, Guð-
rúnar Þorsteinsdóttur, eftir að
hún fluttist að Grímstungu 1852,
og ennfremur sonar hennar,
Þorsteins Eggertssonar. Verða
hér birt ævisögubrot þeirra
beggja, er hafa varðveitzt í
handriti. Eru þau rituð af sam-
tíðarmanni þeirra, Birni Sigfús-
syni, hreppstjóra á Kornsá. Ætt
Guðrúnar er rakin af Jóni Jó-
hannessyni háskólakennara, en
um börn Þorsteins á Grund er
rakið af Hannesi Þorsteinssyni
þjóðskjalaverði.
II. Guðrún Þorsteinsdóttir.
Ætt Guðrúnar Þorsteinsdóttur.
Þorsteinn á Grund, f. 31.10.
1787, var sonur Jóns á Sveins-
stöðum (f. um 1753, d. 19. nóv.
1804) Magnússonar sama stað
(d. 1776), Þorgrímssonar, Þor-
leifssonar á Hrafnagili á Skaga,
Illugasonar. Móðir Þorgríms var
Ingibjörg Gunnarsdóttir, Egils-
sonar prests á Tjörn Ólafssonar.
Móðir Magnúsar Oddný Sigurð-
ardóttir. Móðir Jóns á Sveins-
stöðum Þuríður (f. um 1720, d.
1. des. 1799) Jónsdóttir á Sveins-
stöðum, Jónssonar. Móðir Þor-
steins á Grund var Guðrún
Gísladóttir á Ásgerðarstöðum í
Myrkársókn Jónssonar. Guðrún
átti síðar Hallgrím Jónsson,
djákna á Þingeyrum. Þau barn-
laus. Þorbjörg, kona Þorsteins á
Grund, var dóttir Ögmundar á
Kollsá í Hrútafirði (f. um 1747,
d. 3. nóv. 1784) Ögmundarsonar
s. st. (f. um 1704, d. 2. apr. 1772),
Jónssonar. Móðir Þorbjargar var
Elín Sveinsdóttir á Eiríksstöðum
í Svartárdal, ívarssonar.
III. Börn Þorsteins Jónssonar,
smiðs á Grund í Vesturhópi og
síðari konu hans, Þorbjargar
Ögmundsdóttur ekkju.
1. Steinvör, f. 1811, var fáráðl-
ingur. Giftist ekki. Var
lengstum hjá Guðrúnu syst-
ur sinni.
2. Guðrún, f. 1812, þrígift. Fyrst
Þorsteinn Konráðsson:
Grímstungu
1 í síðasta hefti Heima er bezt birtist |
s grein um Grimstungu i Vatnsdal og \
\ sögu þess höfuðbóls. Hér fer á eftir jj
I framhald greinarinnar, og er þar get- I
= ið allrnargra ábúenda í Grimstungu. §
..............
Eggerti Jónssyni á Þóreyjar-
gnúpi, svo Stefáni Jónssyni
(prests Benediktssonar), þ. b.
Stefán, dó ungbarn. Síðast
Jóni Skúlasyni.
3. Ingibjörg, f. 1812. Tvíburi við
Guðrúnu. Átti Ara Sigfússon
Bergmann á Þorkelshóli.
Sonur þeirra Þorsteinn Berg-
mann, hreppstjóri í Dældar-
koti í Helgafellssveit. Merkur
maður. Sonur hans Daníel
Bergmann og fleiri.
4. Margrét, í. 1813. Átti Krist-
mund Guðmundsson á Kolu-
gili (d. 1849). Dóttir þeirra
Guðrún átti Jón Þórðarson á
Auðólfsstöðum, og Þorbjörg,
er átti Jón Ólafsson á Sveins-
stöðum. Þeirra börn mörg,
þar á meðal Halldór frá
Varmá, nú í Reykjavík,8) og
Böðvar Bjarkan á Akureyri.
5. Jón, f. 1815.
6. Þorbjörg, f. 1816. Mun hafa
dáið ung.
7. Þorsteinn, f. 1820. Bjó á Ytri
Kárastöðum á Vatnsnesi. Átti
Önnu Samsonardóttur. Þeirra
synir Þorsteinn, Stefán, Páll
og Jónas, en dóttir Ragn-
hildur.
Guðrún Þorsteinsdóttir.
or fædd 1812 á Grund í Vestur-
hópi, þar sem Þorsteinn faðir
hennar bjó.
Hann var gildur bóndi, smið-
ur góður og ljúfmenni, eins og
ráða má af vísu, er um hann
var kveðin, en hún er þannig:
Þorsteinn smíðar þar á Grund,
þiggur víða hrósið.
Áfram líður alla stund
eins og blíða ljósið.
3) Nú dáinn. — Þ. K.
í Vatnsdal
Guðrún bar með sér alla ævi
menjar góðs uppeldis. Hún var
fríðleiks- og atgerfiskona, stillt
í iund og prúð í framgöngu. Við
alla búsýslu var hún áhugamik-
il og stjórnsemi hennar var við-
brugðið, enda reyndi mjög á það,
þar sem hún var þrisvar sinn-
um ekkja. Orð fór af því, að hún
héldi fólki sínu fast að vinnu —
eins og þá var títt víða —, en
hún hlýtur að hafa gert það með
lagi og nærgætni, því ávallt var
hún mjög hjúasæl og hafði löng-
um sama fólkið ár eftir ár. Á
sumardaginn fyrsta var venja
að hún færi með piltum í hús-
in að skoða féð og fyrningar;
hafði Guðrún bezta vit á skepn-
um, því að faðir hennar hafði
látið hana, þá er hún var ung,
fara í húsin með sér. Eins var
það venja á sumardaginn fyrsta,
að fólkið fór í leiki úti og inni
og var Guðrún þá alltaf með, og
spillti það sízt glaðværð fólksins.
Einu sinni var hún veik og gat
ekki tekið þátt í leikunum; varð
fólkið að hætta, því að það vant-
aði eitthvað og gat ekki skemmt
sér. Hún var jafnan hlýleg í við-
móti og glaðleg, og einkennilegt
var það, hvernig fólkið, sem hún
umgekkst, mótaðist af henni.
Kom það einkum skýrt í Ijós á
börnum hennar, sem öll urðu ó-
venjulega glaðvær og þó hin
prúðmannlegustu, og sami blær-
inn var líka á fósturdætrum
hennar og jafnvel hjúum, sem
lengst voru hjá henni.
Hún giftist í fyrsta sinn Egg-
ert Jónssyni, sem átti Þóreyjar-
núp. Hann var mesti myndar-
maður. Þar bjuggu þau all-lengi
og áttu 10 börn; dóu 7 þeirra í
æsku, en hin, sem upp komust,
voru: Þorsteinn, er aldrei skildi
við móður sína, Ingibjörg, er
giftist síra Jónasi Björnssyni á
Ríp og síðan síra Jóni Þorláks-
syni á Tjörn og Eggert, er giftist
Halldóru Runólfsdóttur frá
Skógtjörn; hann varð bóndi í
Vatnahverfi og hafði fengið þá
jörð í arf.
Eggert mann sinn missti Guð-
rún á Þóreyjarnúpi, en giftist