Heima er bezt - 01.11.1956, Qupperneq 24

364
Heivia
---er bezt
Nr. 11-12:
um stíl hjá bændum yfirleitt. Kjöt var því ekki oft á
borðum eyjabúa, þó hinsvegar væru margir munnar
að metta og kjötþörfin mikil, ekki sízt hjá smábændum:
og þurrabúðarmönnum, sem oftast voru all margir-
og áttu óhægt að afla sér þess innanhéraðs. Menn reyndu i
því að notfæra sér fuglinn af fremsta megni, og kom
hann að miklu leyti í stað annars kjötmetis.
Það lætur þess vegna að líkum, að í Eyjum urðu
snemma góðir fuglaveiðimenn og bjargmenn, ög hefur
þeim, allt fram á þenna dag, verið viðbrugðið vegna.
áræðis og leikni.
segir Jón skáldi eða Torfabróðir í brag sínum um Vest-
mannaeyjar til varnar eyjaskeggjum um allskonar
ómennsku og ósiðlæti. Steinn Sigurðsson skólastjóri og
skáld segir einnig:
„Orka og táp við eyjar þessar
ávalt finnur gæði nóg....“
og ennfremur segir hann:
„.... heita menn til harðræðanna
Helga líkt og mest á Þór.
Sjómannsdirfð og sigamanna
saman trútt um aldir fór....“
Bryggjan í Vestmannaeyjum 1920.
„Þar eru margir fimir í fjöllum,
fírugir að störfum öllum
vistaföng að vinna sér....“
Margir fleiri kveða þessu líkt, og er auðsætt þar af,.
að í Eyjum voru og eru engir veiðiglópar að verki.
Svartfuglinn var veiddur á flekum, en sú veiðiaðferð
var bönnuð nokkru fyrir aldamótin. Þótti hún að von-
um mjög ómannúðleg. Má furðulegt heita, að jafn við-
urstyggileg veiðiaðferð skuli enn við lýði og leyfð
sumstaðar á landi hér.
Þá var og svartfuglasnaran mikið notuð í Eyjum
frá ómunatíð, en upp úr síðustu aldamótum var hún
einnig bönnuð, þar eð hún þótti ganga um of á stofn-
inn — egglægjuna. Það var heldur ekkert smáræði, sem
snarað var, eftir að aðstæður til bjargsiga breyttust til
batnaðar við útrýmingu ólarvaðanna. A Bjarnabæli í
Bjarnarey t. d. 1800 svartfuglar, er fyrst var kornið
þar, og í Bládrangnum, sem hrundi í jarðskjálftunum
1896, voru snaraðir 2100 svartfuglar við fyrstu snörun
á einum degi o. s. frv.
Nytjafugla-bjargsig í Eyjum eru æði stórkostleg og
hættuleg, ekki hvað sízt hin ægilegu loftsig. Þarf traust-
ar taugar hins mannlega líkama að horfa á kaldhæðnis-
legar aðfarir sigamanna í þeim hildarleik, hvað þá held-
ur til að taka þátt í honum.
Eggjatökumenn með egg í banni.
„Hörð eru sig í Háubælum og hættuleg.
Hábrandinn og hræðist eg,
en Hellisey er ógurleg.“
Þjóðbátíð i Herjólfsdal.