Heima er bezt - 01.11.1956, Page 46

386 • . Hehna Nr. 11-12
-------------------------------er bezt ---------------------------
Hnappavellir
úr sér. — Eru nokkur líkindi til, að mennskur maður
komist lifandi úr slíku snjóhlaupi?
Félagi Sigurðar fær ekkert að gert. — Það væri óðs
manns æði að ætla sér að róta allslaus í þessari heljar-
dyngju til að leita hins unga manns. — Hann fer því
sem hraðast hann má heim að Kvískerjum, til að til-
kynna slysið og fá mannhjálp.
Er nú undinn bráður bugur að því að safna mönn-
um til að leita Sigurðar. En þá verður að hafa það í
huga, að til næsta bæjar eru um 15 km.
Mikill tími fer því í undirbúning undir leitina. —
A mörgum bæjum var sími, en annars hlupu unglingar
milli bæjanna með boðin.--------
En nú víkur sögunni til Sigurðar. Hann lendir í snjó-
skriðunni og fær engri vörn við komið. Alltaf eykst
hraðinn, og sagði Sigurður síðar, að sér væri varla
ljóst, hve lengi hann hélt fullri meðvitund. — Þegar
hann veit aftur til sín, liggur hann kafinn í snjódyngj-
unni og fær sig hvergi hrært. Honum tekst þó loks að
losa aðra höndina og gat ýtt snjónum frá andlitinu, og
varð honum þá léttara um andardráttinn. — Honum
finnst mikill þungi liggja á brjóstinu á sér, og hvor-
ugann fótinn gat hann hreyft. — Hann gerir sér strax
ijóst, hvernig komið er og hversu lítil von sé, að hann
finnist, — lifandi grafinn í þessa heljar snjódyngju. —
Honum verður það fyrst fyrir að hugsa til foreldra
sinna og systkina og þykir það sárast, hve þau muni
taka þetta nærri sér. — Hann heldur, að hann sé óbrot-
inn, en þó er hann aldrei alveg viss um annan fótinn. —
Enn er hann þó lifandi, og hann ákveður með sjálfum
sér að sleppa ekki lífsvoninni, og von um björgun,
meðan hann hefði fulla meðvitund, en hann sætti sig
þó æðrulaust við hlutskipti sitt. — Hann veit það, að
svefninn er hættulegur óvinur, en þó óttast hann ekki
svefninn eins mikið fyrir það, að hann hafði lesið bæk-
ur Vilhjálms Stefánssonar, en þar segir Vilhjálmur, að
þó maður sofni í snjó, sé það ekki lífshætta, ef maður-
inn sé óþreyttur og rólegur, þá veki kuldinn hann. —
Sigurður veit það, að þótt björgun takist, þá sé hennar
langt að bíða og margir klukkutímar hljóti að líða,
þar til björgunarlið af bæjunum sé komið á staðinn. —
En hvernig á hann að halda sér vakandi, og hvernig
á hann að reyna að stytta tímann? Honum kemur ráð
í hug. — Hánn kann mikið af kvæðum og sálmum, og
hann kann lögin við mörg kvæði og sálma. — Hann
byrjar því að syngja og þylja kvæði og sálma. Hann
syngur hvern sálminn eftir annan og hvert kvæðið á
eftir öðru. — Nú kemur það sér vel að hafa alla tíð
verið ljóðelskur og hafa notað vel tímann á kyrrum
vetrarkvöldum. — Það gleður hann nú að hafa farið