Heima er bezt - 01.11.1956, Qupperneq 47

Nr. 11-12
Heima
---er bezt
387
Til vinstri: Jökulsýn frá Kristínartindum. — Til hægri: Svartifoss við Skaftafell.
að vilja móður sinnar og lært mikið af sálmum og
kvæðum og lögin við þau. — Hann gerir aldrei löng
hlé — svefninn sækir á hann, en hann hrekur hann á
braut með sálmasöng og kvæðalestri. Kuldinn þjáir
hann ekki mikið fyrst, en þó finnur hann ekki til fót-
anna vegna kulda-dofa. — Nú kemur það sér vel, að
hann er hlýlega klæddur. Ullar-peysan og trefillinn
koma nú að góðu haldi. —
Þrúður móðir hans telur það líka guðlega forsjón,
að honum skyldi hugkvæmast að snúa aftur og klæða
sig í ullarpeysuna.
Tíminn er lengi að líða, — en ekki bilar þrekið. —
Kyrrð og ró færist yfir hughrausta ungmennið. — Hann
sættir sig æðrulaust við hlutskipti sitt, en hann strengir
þess jafnframt heit að láta sig ekki, en berjast móti
svefninum, sem nú sækir mjög á hann. — Ættjarðar-
Ijóðin og sálmarnir endast vel, og mikið af þessu syng-
ur hann upp aftur og aftur. — Hann veit, að söngurinn
getur vísað leitarmönnunum veginn um það, hvar leita
skuli. Fögur kvæði og sálmar, sungin með karlmann-
legri ró, eru heillavænlegri en hróp og köll.----
Nú víkur sögunni til leitarmanna. Þeir koma af öll-
um bæjum, sem til næst, og hraða för sinni sem mest
og hafa með sér haka, járn og skóflur. — Einn þeirra
leiddi með sér spyrnuslcða, — sleða með járnskíðum —
til að aka Sigurði á heim, ef þeir fyndu hann lífs eða
liðinn.-------
Þegar þeir koma austur að slysstaðnum, gefst þeim
á að líta. — Snjóskriðan er ógurlega stór og breiðir sig
yfir svo mikið svæði, að alveg sýnist vonlaust, að hægt
sé að finna piltinn. Þeir vilja þó ekki gefast upp að
óreyndu og skipta sér niður til að hefja hina vonlitlu
leit. —
Þar sem snjóflóðið hafði staðnæmst, voru víða jökul-
fannir við rætur hinna klettóttu fjalla. — Leitarmenn
veita því eftirtekt, að líkt er eins og íshellir hafi mynd-
azt undir hjarnfönninni á einum stað, og hafði hluti
af snjóskriðunni runnið þarna undir. — Einn leitar-
manna gengur inn undir skútann og svipaðist þar
um. — Enginn getur lýst því, hve glaður hann varð, er
hann heyrir óminn af kunnu sálmalagi berast til sín
upp úr snjónum. — Hann hrópar á félaga sína og segir
þeim, að Sigurður sé fundinn. — Hafa leitarmenn snör
handtök og harðfengleg, að ryðja snjónum ofan af
piltinum, og eftir skamman tíma hafa þeir losað hann
og lyft honum upp. — Kom þá í ljós, að hann var
óbrotinn og undra hress eftir hina löngu legu í snjón-
um. —
En svo hefur Sigurður sagt sjálfur frá, að aldrei, í
hinni löngu bið undir snjóskriðunni, hafi hann þurft