Heima er bezt - 01.07.1985, Side 25

Þegar vorar vaknar þrá...
Mansöngur við fjármannsvísur um Sigurð Jónsson frá Brún, sem birtast í næsta blaði.
Þegar vorar vaknar þrá vorsins börnum öllum hjá, ferðalangar fara á stjá fjöll og dali til að sjá. Úti í brekkum broshýr snót breiðir faðminn sumri mót, hefir mjúka hönd og fót, hún er að fara á stefnumót.
Blærinn andar blítt á kinn, búinn langi veturinn, fénaðurinn framgenginn, fákarnir við túngarðinn. Líður sumar, lengist nótt. Liljur sölna og deyja fljótt. Haustið kemur hægt og rótt. Húmið er líka eftirsótt.
Fuglar kveða fjörugt lag, færist líf í bóndans hag, lautir grænka og lækjardrag, lömbin fæðast nótt og dag. Gangnareiðar rammaslag ríma sumir um í brag og í rökkri réttardag rekkar taka fjörugt lag.
Vors í blænum vonirnar verða stundum léttfleygar, ungu dala dísirnar dreymir þá um ástirnar. Fannahvíta fjárbreiðan flæðir líkt og snjóskriðan heim í dalinn haustbleikan, húsaðan vel og ræktaðan.
Skýringarog leiðréttingar
við vísur Höskuldar Einarssonar
í 6. tbl. 1985
Á bls. 207 eru „Skammdegisandvökur“. Þar er ranglega
prentað í fyrstu línu annarrar vísu: ,,þreyta má ég móa rölt".
Þarna á að standa: ,,Þreyta má ég móa nöllt“.
Sigríður Höskuldsdóttir, sem sendi okkur þessar vísur
föður síns, segir í bréfi:
„ Nöllt var daglegt mál heima og fann ég það líka í orða-
bókinni, þó pabbi skrifiþað með einu elli. “
í orðabók Menningarsjóðs eru merkingar orðsins gefnar
svona:
Nöllt. 1. skjökt, tíð smánotkun hesta, eirðarlaust ráp. 2.
flakkíkulda.
í 5. vísunni, síðustu línu, stendur ,,gefst nú rétt ístraum-
um“, á að vera,,gefstnúréttidraumum“.
Heima er bezt biður alla hlutaðeigandi afsökun-
ar á þessum villum, sem stafa af mislestri á hand-
riti.
í síðustu vísunni er prentað í þriðju línu: ,,fljótur, gríðar-
fimur, snjall“, en á að vera „fljótur-gríðar, fimur snjall, “ -
og táknar þá fyrsta samsetningin „gríðarfljótur, tröllslega
fljótur".
Á bls. 208 kemur orðið ,,kontrosi“tyr\r í þriðju línu 4. vís-
unnar, ranglega letrað með upphafsstaf fremst, því þetta er
ekki örnefni. Sigríður Höskuldsdóttirsegir í bréfi sínu:
Ég man pabba tala um ,,réttarosa“ og ,,kontrosa“. Hvort
hann hefur samiðþessi heiti sjálfur veit ég ekki. Kontrosi er
ofsaveður, rigning og krapaél, e.t.v. þrumur, sbr. ,,kontra-
bassi".
Heimaerbezt 249