Heima er bezt - 01.07.1985, Síða 51

henni í hefndarskyni fyrir hundasöguna. Þetta er kannski
lygi. en svo gæti einhver sannleikur falist í því. Það er svo
margt sagt, ekki síst svona bæjaslúður.“
„Voru þau samtíða þar, þarna í þessu Klettakoti?“ spurði
Stína, en gætti þess að horfa ekki framan í Jón.
„Líklega hafa þau verið eitthvað samtímis þar, en svo fór
Daníel til Reykjavíkur, en hún var þar lengur þekkir þú
hana sjálfa eða hennar fólk?“
„Nei. En ég minnist þess núna, að hann talaði talsvert
um Sóley í Klettakoti, þegar hann lá veikur í mislingunum.
Hann romsaði upp úr sér, stundum óskiljanlegum runum,
og hann minntist líka á Fanneyju, að mig minnir, og
Rönku Það var ofboðslegt óráð á aumingja Danna.“
„Fanney. Nú, það er auðvitað hún Fanney á Hól, móðir
Dísu og Þórðar. En Ranka er húsmóðirin í Klettakoti,"
ansaði Jón hlæjandi.
„En hvað heimurinn er lítill, — hugsaðu þér bara. Hér
þekkjum við til sama fólksins í fjarlægu héraði.“
„Já. Ýmis óskiljanleg atvik eru oft orsakavaldurinn á
lífsleiðinni, Stína mín. Margt, sem við skiljum ekki, þegar
það skeður, en fáum svo eins og sögulegan samhengisþráð,
kannski mörgum árum seinna. Það, sem við getum kallað
raunverulegt, það er að segja, það, sem við sjáum og getum
þreifað á, er eins konar mótandi form fyrir augnablikið.
Hver og einn er sjálfstæð heild, óbundin þeim reglum og
siðum, sem þjóðfélögin setja þegnum sínum til að lifa eftir.
Til dæmis eru trúarbrögð stórlega misnotuð. Hugsaðu
þér öll þau stríð, sem trúin, hver svo sem hún annars er,
hefur komið af stað.“
„Já. En hún hefur líka látið margt gott af sér leiða,“
ansaði Stína.
„Auðvitað. En samt sem áður finnst mér hin sanna trú
felast í þeim sálum, er allur fjöldinn lítur hornauga. Til
dæmis get ég nefnt þér hana Sóley, sem við vorum að tala
um áðan. Hún var misskilin af skyldum og vandalausum,
en hennar trú var hrein og tær sem skínandi perla, enda var
hún og verður alltaf perla, — perla í mold.“
Augu Jóns voru dökk og leiftrandi. Stína horfði í djúp
þeirra og skildi, að hann bjó yfir lífsreynslu og næmum
skilningi á eðli mannssálarinnar. Hann var sjálfur perla í
mold- ENDIR
Taktu tímann:
Hve lengi eru að finna þá
tvo fiska sem eru eins?
Svarið er á hvolfi hér að
neðan.
suja njo x Bo g jejjs;^ :jeas
Aðfinnsla...
í „Heima er bezt“ 6/85 er þáttur á blaðsíðu 222, sem nefnist
„Hendingar".
Skýring við þriðju vísu er þessi: „GÓÐSKÁLDIÐ
VONDA. Eftirfarandi staka virðist ort í bræði um eitthvert
þjóðskáldið:
Flugu ekki fjalla milli
fegri Ijóð en þessi stef,
eintóm gáfa, eintóm snilli
— eftirþennan djöfuls ref. “
Mér finnst skýringin sem fylgir vísunni mjög hæpin, og
meðferðin á vísunni í þessari útgáfu særði mig, því sendi ég
þessalínu.
Ég hefi heyrt vísuna svona:
Finnast varia fjalla milli
fegri Ijóð en þessi stef,
eintóm lýgi eintóm snilli
eftirþennan djöfuls ref.
Hver kastaði þessari „perlu“ frá sér og af hvaða tilefni?
Hver getur upplýst mig um það? Hér eiga engar getgátur
við.
• • • ogfyrirspurnir:
Hver orti eftirfarandi vísu og af hvaða tilefni?
Oft í laumi lokka vann
ijósardrósirbósi,
enþví naumastnjóta kann
nú ersaumað fyrirhann.
H ver orti þetta og af hvaða tilefni ?
Og lýgilegt er það en samt er það satt
ég segi það ekki útí biáinn,
að illgjörnum mönnum erstundum svo statt
að stæla hann Hrapp eða Þráinn,
og langhelst er skapið þeim leikandi glatt
— er leggjast á drafúldinn náinn.
Með bestu kveðju.
JónGísli Högnason,
Hveragerði.
Heimaerbezt 275