Æskan - 01.11.1951, Side 11

Jólablað Æskunnar 1951
um á snjónum að leita sér að einkverju æti. En uppi
á kirkjuturni sitja þrír hrafnar og ræða saman af
miklum ákafa.
— Droltinn minn dýri, segir Bára allt i einu upp
úr þurru. Munur væri nú að ganga um uppljómaðar
göturnar i Reykjavík og horfa í húðargluggana.
— Mér þykir gott að vera liérna.
— Blessað sveitasaldeysið, segir Bára hlæjandi, og
nú erum við að komast heim að Grimshúsi. Stjáni
er að moka snjóinn frá dyrunum, en Stína stend-
ur og horfir á.
— Hvað viljið þið? segir Stjáni, þegar hann sér
okkur.
— Við ællum að finna hana mömmu ykkar, segir
Bára.
— Hún er inni, segir Stína og opnar hurðina fyrir
okkur. Það leggur engan bökunarilm á móti okkur,
heldur vonda lykt eins og áður. Eldhúsið er fullt af
gufu, og við rétt grillum i Pálínu, þar sem liún
stendur við þvottahalann og hamast við að þvo.
■—- Ilvað er ykkur á höndum? segir hún án þess
að liætla að þvo.
— Við erum með sendingu frá skólastjórafrúnni.
segir Bára.
— Frá skólastjórafrúnni, tekur Pálína upp eftir
henni. Er hún orðin of fín til þess að koma sjálf
inn i kotin?
— Ilún er lasin, segir Bára.
— Jæja, segir Pálína. Það eru ekki allir, sem
geta veitt sér þann munað, svona rélt fyrir jólin.
— Má ég taka upp úr töskunni? segir Stína.
— Þið getið lálið það hérna á horðshornið, segir
Pálína og ýtir burt óhreinum matarílátum og snýr
sér svo aftur að þvottinum.
Það heyrast óp og óhljóð úr herberginu, þar sem
litlu krakkarnir eru lokaðir inni.
— Á ég að opna? Þau eru að verða vitlaus, segir
Stína og lítur til dyranna.
— Láttu það ógert, segir Pálína, nema þig langi
til að sýna þessum fínu dömum, hvað það er jóla-
legt hjá okkur.
Bára og Stína taka upp úr töskunni og raða pok-
unum á borðið, en ég stend fram við dyr og held
báðum höndum utan um kjólinn.
— Ég gæti kannske hjálpað þér eitthvað, ef ég
kæmi seinna í kvöld, segir Bára við Pálínu.
— Nei, þú getur ekkert hjálpað mér. Ég kæri mig
ekki um, að það sé verið að snuðra i kringum mig,
segir Pálína.
— Jæja, við skulum þá flýta okkur í hurtu, segir
Bára. En hvað er þetta, ætlarðu ekki að fá henni
Stínu kjólinn?
Pálína réttir sig upp frá þvottabalanum og lítur á
mig og segir:
— Þú þarft ekki að vera feimin að sýna gamla
kjólinn þinn. Okkur hérna hregður ekki við.
— Ilann er ekki gamall, segi ég og rétti liann í
áttina til Stínu. Hún kemur og tekur við honum og
fer að rifa utan af honum bréfið. En ég get ekki
heðið eftir að sjá, hvernig hann fer henni. Ég hleyp
út án þess að kveðja, svo að enginn sjái tárin, sem
brjólast fram, hvernig sem ég reyni að slilla mig.
Bára kemur hlaupandi á eftir mér og vingsar
tómri töskunni. Hún réttir mér hlýja höndina, og
mér þykir gott að láta leiða mig.
— Ég sagði kerlingunni, að mér fyndist óþarfi af
henni að vera að særa þig, þó að liún ætti erfitt,
segir Bára.
—- Það gerir ekkert til. Ég er alls ekki að gráta
af því. Ég vil láta jólin koma til allra.
— Ekki liefði ég neitt á móti því, segir Bára, og
111