Æskan - 01.07.1965, Síða 8

Einu sinni var malari, sem
átti þrjá syni. Á dánardegi ari'-
leiddi hann þann elzta að myll-
unni, sá næstelzti fékk asna, sem
gamli maðurinn hafði átt, en sá
yngsti fékk bara kött, en það
var nú reyndar óvenjulega vit-
ur köttur. Yngsti sonurinn varð
dálítið forviða, þegar hann
komst að því, að faðir hans
hafði haft hann svona útundan,
en þá sagði kötturinn við hann:
„Kauptu handa mér stígvél og
poka, og þá skal ég verða þér
að meira gagni en myllan og
asninn verða bræðrum þínum.“
Pilturinn gerði eins og kött-
urinn vildi. Daginn eftir veiddi
kötturinn tvær akurhænur og
lét þær í pokann og labbaði upp
í konungshöllina. Hann gekk
rakleitt upp að hásætinu og
sagði við konunginn: „Yðar há
tign! Greifinn af Carabas sendi
mig til yðar og biður yður að
þiggja af sér þessar tvær akur-
hænur að gjöf.“
Konungurinn varð svo glaður
yfir gjöfinni, að hann skipaði
þjónum sínum að beita hestun-
um fyrir vagninn sinn, og svo
ók hann beina leið til greifans
af Carabas og hafði kóngsdótt-
urina með sér. Kötturinn hljóp
á undan beina leið til húsbónda
síns og sagði honum, að kon-
ungurinn væri á leiðinni, og
bað liann að koma með sér nið-
ur að ánni og verða þar í leið-
inni fyrir konunginum. Þegar
þeir komu að ánni, sagði kött-
urinn piltinum að fara úr öllum
fötunum og fela þau bak við
stein, en fara sjálfur út í ána
Stígvélaði kötturinn gekk rakleitt
upp að hásætinu.
og vera að baða sig, þegar kon-
ungurinn kæmi.
Nú kom konungsvagninn. Þá
hrópaði kötturinn: „Hjálp>
hjálpl" „Hvað er að?“ spyr kon-
ungurinn. „Æ, mikil vandræði,
mjálmar kötturinn. „Einhver
þorpari hefur stolið öllum föt-
um greifans af Carabas, meðan
hann var að baða sig.“ Konung-
urinn sendi samstundis heim 1
höli eftir fötum af sér til þesS
að lána malarasveininum, eJ1
þar var ekki annað til taks en
sjálfur krýningarskrúðinn, svo
að malarinn fékk hann.
Undir eins og kóngsdóttim1
sá þennan unga og fallega mann
í skartklæðunum varð hún al-
veg bálskotin í honum og han'1
í henni. Konungurinn bauð