Æskan - 01.09.1965, Blaðsíða 15

”Ég mun geta stillt mig um það, þar til ég get haft
lna eigin reynslu til að dæma e£tir,“ sagði Sólrún.
i3au töluðu síðan dálitla stund um hið væntanlega
malag daginn eftir og urðu ásátt um að taka daginn
Snemma, þar sem langan veg var að i'ara.
III. KAFLI
HOF í DJÚPADAL
^ Morguninn eftir vaknaði Danni snemma. Hann hafði
reunandi áhuga á væntanlegu ferðalagi og sumardvöl-
nni i sveitinni.
iia,ln hlæddi sig í ferðafötin, sem móðir hans hafði
^ lijá honum kvöldið áður, síðan læddist hann fram
gek^rUnUm, °Pnaí>ii hljóðlega og smeygði sér út. Hann
jeppabílnum, sem Geirmundur hafði komið í, og
hií ■' liann fyrir sér. Þetta var velmeðfarinn Villysjeppi,
h'tf?T n^maiað guh með grænum listum. Þegar Danni
1 shoðað bílinn stundarkorn, kom Geirmundur út.
” I1 ert snemma á fótum, Danni,“ sagði liann glaðlega.
jj ’^a’ eg gat ómögulega sofið lengur. Það er víst ferða-
8m í mér,“ sagði Danni.
” n hvíðir þá ekki fyrir að fara í sveitina?"
Utai Cl> a^S eiciii' Mig hefur oft langað í sveit, en
°g 11Ua ^at eicici iati® mig fara> þa var hún svo einmana
sftf udist. Hún segir, að ég sé það eina, sem hún á
an Pabbi dó.“
”J,r iangt síðan?" spurði Geirmundur.
G ■ Var ^ ara-”
eirmundur klappaði þýðlega á kollinn á Danna.
lnu’n ^la> væni minn,“ sagði hann eftir stundarþögn. Geir-
ka. Ul 0Pnaði jeppann. „Viltu ekki koma með mér að
t, kenzin, svo þarf ég líka að fá mér ýmislegt dót,
nr agaiairiuti 1 dráttarvélina og hitt og annað. Það verð-
Vjg , ilaia tækin í toppstandi, þegar við verðum tveir
geyskapinn.“
g kann ekki að keyra dráttarvél," sagði Danni.
j, U iærir það fljótt, við skulum bara sjá.“
j, settust inn í jeppann og óku af stað.
nl0r Þeir komu aftur, var Sólrún búin að útbúa
úttrgUnVerð handa þeim, einnig stóð á eldhúsborðinu
Q.,n taska með alls kyns góðgæti til ferðarinnar.
að Vek"11^ ^lð SV° Vei’ maturinn er tii- -^g sicai flýta mér
l°fa jJ’* ^isu litlu og lijálpa henni að klæða sig. Ég vildi
þreytt 11,11 að sofa eins lengi og hægt var. Hún var svo
dag ./ eitlr ferðina í gær og á annað eins framundan í
Qg inj'1^1 ^ólrún. Hún hraðaði sér inn til Elsu litlu
_ 11 stundar voru þau fjögur sezt að morgunverði.
eit róleg hér hjá Sólrúnu, væna mín,“ sagði Geir-
mundur við dóttur sína, sem var hin hressasta og borðaði
af beztu lyst.
„Já, pabbi, mér finnst gott að vera hjá henni, næstum
eins og hjá þér,“ sagði telpan.
Eftir morgunverðinn báru Danni og Geirmundur far-
angurinn út að jeppanum og Geirmundur kom töskunum
fyrir ofan á toppgrindinni. Á meðan gekk Sólrún frá í
íbúðinni, leit eftir að allt væri í lagi. Síðan læsti hún
húsinu. Þau stigu upp í jeppann, börnin aftur í en Sól-
rún í framsætinu við hlið Geirmundar, og suðandi af
ánægju brunaði jeppinn af stað.
Danni hafði aldrei áður farið þessa leið og naut í rík-
um mæli alls, er fyrir augun bar. Elsa litla var kát og
fjörug. Hún klappaði saman lófunum, þegar hún sá
folöld tifa kringum mæður sínar háfætt og fjaðurmögnuð
í hreyfingum, eða lítil lömb bregða á leik í móunum
fram með veginum. Sólrún hallaði sér aftur í sætinu,
teygði úr sér, það fór reglulega vel um hana, — við og
við leit hún á manninn við hliðina á sér, — sólbrenndur,
sterklegur maður, er stjórnaði bílnum af auðsærri kunn-
áttu og leikni. Sólrún fann til öryggis og gleði, hún
hlakkaði til sumarsins. Það yrði skemmtileg tilbreyting
að fást við skepnur og heyskap. Og Geirmundur gat ekki
stillt sig um að renna augunum nokkuð oft til fallegu,
ljóshærðu konunnar, er sat við hlið hans. Hvíta blússan
og dökku síðbuxurnar fóru henni mjög vel. Þau mösuðu
glaðlega um það, sem fyrir augu bar.