Æskan - 01.09.1965, Blaðsíða 21

Wttas* er’ að bakverðir at-
kv 1 ^iðframvörð sinn ná-
ir j Iri^cSa og hagi leiknuin eft-
fra''llUai' Ef hann hrekur mið-
■j[(i^Ul'ía andstœðinganna i
^aris * vinstra útframherja
halc,,’ E®gH bakvörður að
htfj,8 ‘'fram að gæta vinstra
vtt en vinstri bak-
inn' *" inn á miðjan völl-
'n.lr) °g Ver'*i l>ar leiðina að
irnir I11U tliiir l>rir leikmenn-
að t „reyni mcð þessari aðferð
hteg^ Ja sðitnina eins mikið og
VerSi e’’ til þess að útfram-
að i.U >eirra hafi tima til ]>ess
K°mast
°andi
aftur. f þessu sam-
hvar CI Veri að minnast á, að
i v;;Stni iciiunaður er staddur
hann' n,;nni’ verðnr
niður íœgri
be
ann
im,
liann, ef
iilut fyrir
eða er SCn> ilann leikur gegn
SpyrnuSettni’ lir leik með lang-
og h„ ’ iaiar)aust og eins liratt
n frekast getur að snúa
við, og ef nauðsynlegt er, að
taka stöðu annars félaga síns,
sem hefur yfirgefið sinn stað
til ]>ess að reyna að stöðva ]>ar,
sem fylkingin er rofin.
Sé maður í vörn kominu af
sínum stað og liafi liann tvo
andstæðinga gegn sér, ætti
hann ekki að gera árás of
snemma, nema hann sé viss um,
að honum takist að ná knett-
inum, lieldur reyna að koma
andstæðingnum til ]>ess að
halda knettinum, meðan varn-
arfélögum lians sjálfs tekst nð
hafa sig á rétta staði.
Þegar á allt er iitið, cr gald-
urinn við vörn hinn sami og
sókn, ]>. e. að hafa jafnan auka-
mann, ]>ar sem knötturinn er
staddur. Þcss vegna verður
varnarleikur, hverrar tegund-
ar sem sóknin er, jafnan að
snúast um miðframvörð, ]>ann-
ig að ef leikmaður dregur
hægri bakvörð fram á völlinn,
verður vinstri bakvörður að
hopa og færast nær miðju, og
vinstri framvörður verður
einnig að liopa.
Á 5. uppdrætti er sóknarlið-
inu sleppt, en gert er ráð fyrir,
að knötturinn sé við hægra
arm varnarliðsins. Sjá má, að
vinstri armur varnarliðsins
liefur valdazt, þannig að auka-
maður sé til taks, þar sem liætt-
unnar er von.
Veitið atliygli á þessum upp-
drætti, hvernig bæði fram- og
bakverðir mynda skáliallar lin-
ur og á sú staða venjulega við.
Að lokum nokkur orð um
vörnina: Þótt nauðsynlegt sé
að valda, verða leikmenn að
varast að flækjast hver fyrir
öðrum. Kalli markvörður eftir
knettinum, á að láta hann fá
hann, en hann verður að fá
alla þá vernd, sem leikreglurn-
ar frekast leyfa. Á sama hátt
á framvörður að láta knöttinn
ganga til bakvarðar, ef liann
kallar eftir lionum.
Varnarliðið verður að fylgja
sóknarliðinu, eftir þvi sem því
X H.Fv.
X M.Fv.
X H.Bv.
V.Ev. X
Mynd 6.
miðar áfram, svo aldrei verði
langt á milli framherja og
framvarða eða á milli fram-
varða og bakvarða.
Varla verður sagt neitt gott
um ]>ann hakvörð, er sífellt og
með vilja gerir andstæðinga
sína rangstæða, en liins vegar
er það fullkomlega drengilegt,
]>ó að allur flokkurinn fjarlægi
sig vel frá markinu, þegar
liornspyrnu eða sókn hefur ver-
ið afstýrt með langspyrnu, og
neyði með því framherja and-
stæðinganna til þess að hopa,
þannig að markvörðurinn fái
betra ráðrúm. Venjulega eiga
bak- og framverðir að standa
skáhallt við marklinu, þannig
að ef kuötturinn er iiægra
megin, á staða þeirra að vera
eins og sýnt er á 6. uppdrætti.
Þó ber að minnast þess, að
ckki má fylgja þessum reglum
of nákvæmlega.
Knattspyrna.
LEIKFIMIÆFINGAR
Bolbeygjur áfram
og bolrðtting.
Stattu cins og sýnt er á 9.
mynd, með hæla saman, beygðu
þig áfram, sláðu með báðum
lófum laust á hné, þá á fót-
leggi og að siðustu í gólfið, án
þess að gefa nokkra vitund eft-
ir í hnjánum (10. mynd). Réttu
þig að þvi lokuu viðs'cöðulaust
upp og endurtaktu sömu hreyf-
ingar 6 sinnum, þ. e. 6 bol-
heygjur alls. — Varastu að
reigja hnakkann aftur, þegar
]>ú beygir þig niður, heldur
láttu höfuðið fylgja bolbeygj-
unum. Reistu þig vel upp með
arma niður ineð liliðum eftir
hverja bolbeygju áfram.
Athugaðu að fá öndunina
jafna. — Haltu aldrei niðri i
þér andanum. — Haltu aldrei
neinum vöðva spenntum. Mýkt,
jafndjúp öndun, samfara æf-
ingunum, leiðir til hreysti og
fegurðar.
5. ÆFING