Æskan - 01.09.1965, Blaðsíða 41

y J
i4iá

1, StÓ ’ tS --------------1 ———M—MH—I——
stolt°n: Eg get verið stoltur af Þessu farartæki, sem ég lief húið til úr gamla flutningahjólinu. Litli: Það getur verið, en ég er ekkert
aáun r *f ^)vi aS 1 ^tígja hérna og lialda vörð, ég get ekki sagt að fari vel um mig. — 2. Sælkerinn: En sú dæmalausa ósvífni i þessum
Ur sér11111 að aka yfir matinn minn- 3- Stóri: Nú er ekki lakara að flýta sér. Hann þykist likega eiga erindi við okkur. — Litli: Það kem-
L1 Vek að við erum ieggjalangir. Annars hefðirðu nú líklega getað sveigt fyrir flöskuna, svo að ekki hefði sprungið lijá okkur. —
Stori • uí ,
Haltu l •, nerna er ágætt hús til að fela sig í. Litli: Mér er allt anað en rótt innanbrjósts að vita af varginum á liælunum á mér. Stóri:
harm 1 saman! — 5. Litli: Mundu nú eftir að þræða áður en þú saumar hann alveg. Við ættum að máta hann og athuga, hvort
karlinnaSSar' Stóri: Hvaða bull, lieldurðu að við höfum tima til þess, það veltur allt á þvi, að við verðum búnir með liann áður en
le8a til Vei4Ur of áþolinmóður. — 6. Stóri: Svo verðum við að ná i dálítið af þangi til að mynda ístruna. Litli: Við komum áreiðan-
nieð að taka okkur vel út. Sælkerinn: Hvað hefur orðið af þeim? Já, morgunverðurinn minn, sá fór þokkalega. En sú ósvífni!
bítli; Ijj. , ,
a;drei á œ essandi aö baöa sig í bylgjunum. Sælkerinn: Aldrei hef ég vitað annað eins. Afsakið, að ég fell aftur yfir mig, en ég hef
einhVerju Vl.minni séð aðra eins ófreskju. 8. Sælkerinn: Mér fannst ég kannast við andlitið, en siðan hvenær veit ég ekki, en undir
, ði>ún.. jeiðinlegum kringumstæðum sá ég það. En hvenær? Það skyldi þó aldrei...? — 9. Litli: Gott að vera i svona hjólreiða-
leSgina. Líj,.. 6etur lnaðar hvílt fæturna. Stóri: Það get ég ekki fallizt á, en mér finnst þau þægindi við liann að geta livilt hand-
10 bæði þa Verst er’ að við skuluIn ekkl geta skipt. — 10. Stóri: Ég vil ekki hafa það, að þú sért að sparka í andlitið á mér. Ég
cne óg sjó framan i mig. Litli: Það er ekkert satt í þessu. En það er siglt á oltkur; það er ósvifið af lionum að gera þetta.
fe ' kaukinn Hvaða kaögestir eru þetla? Þeir segja, að við höfum siglt á þá miðja. Gelur það verið nokkuð liættulegt? Þið skuluð
eltlii að f 12' Litli: Mér finnst nú liálf ómerkilcgt af honum að sitja þarna og varna okkur að komast í land. Stóri: Ef hann
æra sie til, þá verðurðu að fara upp úr og reka hann í burt. Mér er að verða skítkalt.