Æskan - 01.09.1965, Blaðsíða 24

1. Ósköp er lokið fast. 2. Hjálp — hjálp!
PÚÐUMDÓSIN
3. Nú er um að gera að blása vel,
svo að ekkert sjáist.
orðinsleg af öllu þessu dufti.
ingar yfir andlit hennar, en hvarf aft-
ur jafnfljótt, og hún hristi höfuðið.
„Nei, ég verð að gæta barnanna og
hans pabba."
„Það er búið að ráðstafa því öllu.
Nunnurnar sjá fyrir því. Þú verður
að fara, Rósa, annars verður þú veik.“
„Ég get það ekki,“ sagði hún. „Ég
get ekki yfirgefið litla bróður."
„Farðu þá með hann með þér, þráa,
litla flónið þitt.“
Augu hennar Ijómuðu af gleði, og
þau ljómuðu enn skærar, þegar við
íaðir Walsh fylgdum henni og Micha-
el á járnbrautarstöðina daginn eftir.
Þegar lestin fór af stað, sat hún með
litla bróður á mjóu hnjánum sínum
og vaggaði honum blítt og hvíslaði
við eyra hans: „Við erum að fara út
í sveit að sjá mö-mö, sem gefur mjólk-
ina.“
Það voru aðeins góðar fréttir, sem
284
við fengum frá Carroll fjölskyldunni-
Rósa litla fitnaði, og hún hjálpaði til
á heimilinu. Klaufalega skrifuðu póst-
kortin hennar vitnuðu um svo mikla
hamingju, sem hún aldrei hafði áður
þekkt, og enduðu alltaf á því sama,
að litla bróður liði svo vel í sveitinni!
Tíminn flaug áf'ram og þegar mán-
uður var næstum liðinn, þá sprakk
bomban. Carrollhjónin vildu endi-
lega taka Michael litla í fóstur. Þau
áttu engin börn, en voru vel efnuð,
og nú var þeim farið að þykja vænt
um litla drenginn, og þau gátu gefið
lionum svo miklu betra uppeldi e11
hann gæti nokkurn tíma fengið í fa"
tækrahverfinu í Dublin.
Föður hans, Danny Donega11’
fannst auðvitað, að þetta væri tilboð,
sem ekki væri hægt að neita. En þa
var það Rósa, hvað mundi hún vilja
gera? Urslitin urðu þau, að henni va1
falið að taka ákvörðun í þessu máb-
Enginn okkar vissi, livað Rósa litb*
mundi gera eða hvað það hefði kost-
að hana mikla baráttu að ákveða sig>
fyrr en dag einn, er hún kom til
baka — ein.
Hún var glöð, er hún hitti pabba
sinn og systkini aftur, en alla leiðuia
frá járnbrautarstöðinni sat hún hljú^
og innilokuð, eins og hugur hennal
væri langt í burtu. Þegar liún ko111
heim i Loughrangötu, reyndi hún að
Jierða sig upp, og að nokkrum tíina
liðnum stýrði liún aftur Iitla heimi*'
inu með móðurlegum myndugleik'1,
Hún virtist ennþá samvizkusamari,
hægt er að segja það. Hún gerði aUJ-’
sem hún gat, til að fá pabba sinn tii
að hætta að drekka, og það vatð
minnisstæður dagur, þegar hann m11
síðir lofaði henni því, að hann skyl^1
aldrei framar snerta vín.
Rósa litla hafði samt enga trýgf?
ingu fyrir því, að þetta nýja líf pabba
hennar mundi haldast, en nú þegar
hann var alltaf ódrukkinn og hafð1
næga vinnu, gat hún smám samal1
innleyst allt, sem hún liafði ney®z
til að veðsetja fyrir mat, bæði fatna
og muni. Svo að litlu kjallartto^
liergin fóru aftur að Iíkjast heimi*r
Hún fór rneira að segja svo vel 1116